เมื่อช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาได้พาตัวเองกลับไปพักผ่อนที่บ้าน สิ่งแรกที่ตั้งใจจะทำหลังจากที่ใช้เวลาครุ่นคิดมานานคือ การปลูกผัก ใช่...มันคือการปลูกผัก ที่คนอย่างเราไม่เคยทำมาก่อน ให้ตายเถอะ แค่เลี้ยงกระบองเพชรต้นเล็กๆเรายังทำมันตายเลย

เราสั่งซื้อเมล็ดผักมาไกลจากเชียงใหม่ ซื้อหนังสือคู่มือการปลูกผักเล่มบางๆกลับไปด้วย

รู้ไหมเราปลูกอะไร ผักที่กำลังมาแรง ตามกระแสสุดๆ 'ผักตระกูลสลัด' นั่นเองงงงงงงง

ทุกคนที่บ้านทำหน้าสงสัยและแปลกใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตาเป็นคนทำหน้าที่หาดิน ปุ๋ยคอก แกลบ ใบไม้แห้ง เศษหญ้า เศษผัก และอีกมากมายมากองไว้ให้ ส่วนเราเป็นคนทำหน้าที่ผสมผสานทุกอย่างเข้าด้วยกัน มันเรียกว่า การปรุงดิน! 

ตามตำราและได้ยินที่เขาพูดมาบอกว่า ปรุงเดินเสร็จแล้วให้นำใส่ในกระสอบและวางทิ้งไว้ในที่ร่มอย่างน้อย 15 วัน หมั่นมาพลิกถุงเพื่อให้จุลินทรีย์ทำงานย่อยเศษต่างๆที่ถูกหมัก ผลออกมาคือทุกสิ่งทุกอย่างจะผสมรวมกันจนกลายเป็นดินสำหรับปลูก 

เมื่อดินสำหรับปลูกทำไว้เรียบร้อย เราก็มาเพาะเมล็ดกันค่ะ...ขั้นตอนนี้ยากหน่อย เพราะเพาะในถาดเพาะหลุมเล็กๆ ลำบากชีวิตมาก นอกจากนั้นเราก็ยังทดลองเพาะในกล่องพาสติก เพื่อดูว่าแบบไหนจะเกิดเร็วกว่า (แต่คุณภาพเมล็ดเขาดีอยู่แล้วค่ะ เกิดง่ายมาก) 

ผ่านไป 2-3 วันเมล็ดเริ่มงอกค่ะ แต่น่าตกใจคือ เมล็ดบางแถวแทบไม่ผุดขึ้นมา จากการวิเคราะห์(เดา) เอง คิดว่าน่าจะเป็นเพราะดินแน่นเกินไป หรือไม่ก็เมล็ดปลิวหายไปกับสายน้ำและสายลมเรียบร้อยแล้ว

แต่เอาเถอะ มันยังมีเมล็ดอื่นๆที่งอก 

แต่ก็ใช่ว่าเราจะประสบความสำเร็จนะคะ อุปสรรคสำคัญที่เราเจอคือ ฝน! ฝนตกทุกวัน ทุกเช้า ทุกเย็น จนเราไม่กล้าให้ผักต้นน้อยๆที่เพิ่งเกิดออกจากร่มเลย นั่นทำให้ต้นผักของเรายืดค่ะ ยืดจนยาวและเอนลง สุดท้ายก็ตาย...

เราจมอยู่กับปัญหานี้ทั้งวันทั้งคืน พยายามคิดว่าทำยังไงต้นผักจะได้เจอแดด จะไม่ยืด ไม่ตาย แต่สุดท้ายก็หนีธรรมชาติไม่ได้ จึงปล่อยให้มันเป็นไปตามยถากรรม วันไหนที่แดดออกดีใจมาก ผักต้นน้อยๆที่แสนอ่อนแรงกำลังจะได้เจอแดดอุ่นๆแล้ว แต่ก็ไม่ได้เป็นไปตามที่คิด เพราะต้นกล้านั้นยืดมาก พอเจอแดดแรงๆเข้าก็เฉาตายไปเลย (มันเอาใจยากจริงๆ) 

อาจจะเป็นเพราะเรามือใหม่ด้วย ทำไปตามใจตนเอง บวกกับธรรมชาติไม่เป็นใจ ปลูกผักหน้าฝนนี่ยากจริงๆ ยากจนแทบจะล้มเลิก แต่พอเห็นต้นผักบางต้นค่อยๆเติบโต มีใบแตกออกมาสองใบสามใบ ใจก็ชื้น เราย้ายต้นผักที่แข็งแรงแยกออกมาใส่กระถาง ดูแลฟูมฟักอย่างใกล้ชิด รวมๆแล้วจากเมล็ดผักร้อยกว่าเมล็ด เหลือรอดมาได้เพียงไม่ถึงยี่สิบต้นด้วยซ้ำ

ต้นผักสลัดสีเขียว สีแดงในกระถางใบใหญ่เริ่มแตกใบออกมา อีกทั้งกวางตุ้งต้นอวบเริ่มเติบโตขึ้นเรื่อยๆ แต่หน้าฝนฝนก็ยังตกลงมาทุกวันนั่นแหละ จนทำให้ต้นผักหักและตายไป จากการคาดเดาแบบมั่วๆคิดอาจจะเกิดจากปุ๋ยในดินเยอะเกินไปจนทำให้ลำต้นเปื่อยหรือไม่ก็ฝนซัดแรงจนล้มหัก แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าจะล้มเหลวไปเสียหมด เพราะน้องผักบางต้นก็ยังยืนหยัดมั่นคงไม่หายไปไหน 

ทุกเช้าเราจะตื่นมานั่งดูผักต้นน้อยๆที่เติบโตขึ้นทุกวัน พร้อมกับเก็บภาพไว้ดู 

วันไหนที่เห็นความเปลี่ยนแปลงก็ร้องดีใจวิ่งไปบอกแม่กับยาย และทุกคนในบ้านหัวเราะทุกครั้งที่เห็นความจริงจังแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เราโคตรมีความสุขเลย ตื่นเช้ามาเห็นสีเขียวๆแล้วสดชื่น ตอนเย็นก่อนจะนอนก็ต้องมาสังเกตว่าวันนี้ฝนจะตกไหม บางคืนฝนตก เราจะรีบลงจากบ้านแล้ววิ่งออกมาขนกระถางผักเข้าไปในร่ม เป็นแบบนี้แทบจะทุกวัน

กระถางผักวางเรียงรายอยู่บนกำแพงอิฐคือความสุขเล็กๆน้อยๆของเรา

การได้เพาะเมล็ด เตรียมดิน ซื้อกระถาง เอากล้าลงดิน รดน้ำ ใส่ปุ๋ย คือสิ่งเล็กๆน้อยๆที่ทำแล้วโคตรมีความสุข เราสามารถอยู่กับมันทั้งวันได้โดยไม่เมื่อ เรื่องราวในอินสตราแกรมของเรามีแต่น้องผักเต็มไปหมด ทุกครั้งที่ได้เห็นการเติบโตรู้สึกภูมิใจที่ตนเองทำได้ 

ถึงแม้เราจะประสบปัญหา มีอุปสรรคมากมาย แต่มันก็ถือว่าสำเร็จเกินคาด

แต่เสียดายที่ปลูกแล้วไม่มีโอกาสได้กิน เพราะเปิดเทอมก่อน 

แม่ถ่ายรูปมาให้ดูทุกวัน รู้สึกตกใจมากที่น้องผักออกใบใหญ่โตเป็นพุ่มสีสวยน่ากิน

แหม...ตอนเราอยู่ดันโตช้า พอเราไม่อยู่กลับโตเร็ว 

แม่บอกว่า ตอนนั้นเราเอาแต่สนใจ จับจ้องมันอยู่ทุกวัน พอไม่ได้สนใจไม่ได้อยู่กับมัน มันก็เคยโตเร็วขึ้นๆ แล้วก็บอกอีกด้วยว่า คิดเมนูไว้แล้วว่าจะทำอะไรกิน

โถ่...อดกินด้วยเลย

ไว้เราจะกลับไปปลูกใหม่ ครั้งนี้เราจะทำให้ดีที่สุด

จะได้กินน้องผักที่ปลูกเองกับมือ!