เรื่องย่อ ?
อุบัติเหตุทางรถยนต์คร่าชีวิต “โจวเจียอวี๋” ข้าราชการธรรมดาๆ คนหนึ่งอย่างกะทันหัน ทว่าโจวเจียอวี๋กลับได้โอกาสกลับมาอีกครั้งในร่างนักต้มตุ๋น โดยมี...อีกาสามขาติดอยู่ในหัวหนึ่งตัว!

“สวัสดี โจวเจียอวี๋ เจ้าเรียกข้าว่าจี้ปาเถิด”

นอกจากจะมีนกประหลาดคอยพูดจากวนประสาทอยู่ในสมองแล้ว เขายังถูกหมายหัว(?)จากปรมาจารย์แห่งวงการเฟิ่งสุ่ยอย่าง “หลินจู๋สุ่ย” อีกด้วย

“ในเมื่อนายมองเห็นปราณมงคล แสดงว่าพอมีพื้นฐานอยู่บ้าง ฉันจะไว้ชีวิตนายสักครั้ง”
เดิมทีหลินจู๋สุ่ยตั้งใจจะรับศิษย์เพียงสี่คนเท่านั้น หากเพิ่มเขาอีกคน ก็กลายเป็นห้าสิ? หรือฐานะของเขาในบ้านนี้จะไม่ใช่ “ลูกศิษย์” กันนะ? แถมโอกาสครั้งที่สองนี้กลับไม่ใช่ประสบการณ์น่าพิสมัยเลยสักนิดเดียว ยิ่งได้สัมผัสกับเรื่องราวลึกลับพิศวง คำสาป สิ่งโสมม กระทั่งกลิ่นคาวฆาตกรรมนองเลือด เงาดำแห่งลางร้ายที่ค่อยๆ คืบคลานเข้าใกล้ทั้งเขาและหลินจู๋สุ่ยก็ยิ่งขุ่นมัวขึ้นทุกขณะ เงื่อนปมทั้งหมดเชื่อมโยงสู่จุดหมายเดียว นั่นคือต้องการเอาชีวิตของเขาโจวเจียอวี๋... แน่นอนว่า “อาจารย์” อย่างหลินจู๋สุ่ยจะยอมได้อย่างไร!

คำเตือน: เนื่องจากเราชอบนิยายแนวนี้มากๆ เวลาพิมพ์อะไรลงไปอาจจะมีความเพิ่มฟิลเตอร์ชอบและอวยเป็นพิเศษ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ 

'โจวเจียอวี๋' ที่ตายไปแล้วได้เข้ามาอยู่ในร่างของชายที่ชื่อเดียวกันเพียงแต่เป็นนักต้มตุ๋นค่ะ! ตัวเขาตอนนั้นอยู่ในสภาพถูกมัด ถูกซ้อม และถูกลาก... ไปหาท่านหลิน ใช่ค่ะ เขาคือพระเอก 5555 เขาทดสอบนายเอกนิดหน่อย เห็นว่าอวี๋อวี๋สามารถเห็นปราณได้ ก็เลยลากไปพักที่บ้านพักก่อน ระหว่างที่ถูกลาก ก็มีเสียงของจี้ปาเป็นอีกาสามขาที่อยู่ในหัว ของอวี๋อวี๋คอยอธิบายเรื่องราวต่างๆ แต่เจ้าอีกาก็บอกตั้งแต่แรกเลยนะว่า ไม่ใช่มาช่วยอวี๋อวี๋  แต่มาช่วยหลินจู๋สุ่ยหรือท่านหลินต่างหาก แต่จะช่วยยังไงนั้น... ตัวของเจ้าอีกาก็ยังไม่รู้ 5555

ประโยคนี้คือประกาศิตของท่านหลิน แต่ไปไหนล่ะ... ไปแข่งขันเฟิงสุ่ยไง ลูกศิษย์ของท่านหลินที่อยู่มาก่อนล้วนอยากไปทั้งนั้น แต่อยู่ดีๆ ก็มีอวี๋อวี๋โผล่มาแถมจะรับเป็นลูกศิษย์ไหมนะ? แต่ตอนแรกท่านหลินบอกจะมีศิษย์แค่สี่คนนี่นา แล้วอวี๋อวี๋มาจากไหน มันก็เกินสี่คนสิ แล้วท่านหลินก็ยังให้ไปร่วมการแข่งขันเฟิงสุ่ยทั้งๆ ที่ไม่มีความรู้อะไรเลย  เขาก็แอบเขม่นอวี๋อวี๋กันนิดๆ แหละ แต่เห็นแก่ว่าทำอาหารอร่อยและดูมีพรสวรรค์จริงๆ งั้นยอมก็ได้ 555 (แต่ว่าหลังๆ พวกศิษย์พี่ก็รับรู้ว่านิสัยของโจวเจียอวี๋นั้น ดูไม่น่าใช่นักต้มตุ๋นอยู่นะคะ พอมาดูแล้วก็รู้สึกว่าโจวเจียอวี๋คนนี้ดูย้อนแย้งกับโจวเจียอวี๋เวอร์ชั่นนักต้มตุ๋นมากๆ เลยเปิดใจให้อวี๋อวี๋ค่า ช่วงต้นเรื่องก็มีเหตุการณ์ปริศนาลึกลับโผล่มา สลับกับแข่งขันเฟิงสุ่ยแต่ละรอบ ปริศนาก็ดี แข่งขันก็ดีงาม ช่วงแรกๆ ของเรื่องราวปริศนาลึกลับ เหมือนเป็นการฝึกฝนอวี๋อวี๋ของเรา ด้วยความสามารถพิเศษของเขา ก็เลยสามารถบอกรายละเอียดต่างๆ ได้ดี นอกจากนี้ก็ยังมีสมองที่เฉียบมาก สามารถปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ ได้โดยสืบหาเพียงคีย์เวิร์ดสำคัญ ขอบอกเลยว่า ตอนอ่านช่วงแข่งขันคือตื่นเต้นและลุ้นมาก 

อันนี้เป็นจากใจของเรา ตอนก่อนอ่านทุกครั้ง เราจะอ่านพวกคำนำต่างๆ ก่อนอยู่แล้ว เพราะนิยายเรื่องนี้ค่อนข้างเฉพาะทาง มันจะช่วยเกริ่นเรื่องราวคร่าวๆ เล็กน้อยได้ ซึ่งในนิยายเรื่องนี้ก็มีการกล่าวถึงที่มาของชื่อเรื่องที่คิดอย่างตั้งใจด้วย เลิฟเลย แต่ที่ประทับใจมากสำหรับเราคือประโยคสุดท้าย... คำเตือนค่ะ  5555 ใช่แล้ว มันคือคำเตือนที่ว่า 'อย่าอ่านนิยายนี้ตอนกลางคืน' น่ะค่ะ 5555 แต่เราเป็นคนที่อ่านตอนดึกแล้วจะอ่านไวมาก สุดท้ายก็ท้าทายด้วยการอ่านยันสว่างไปเลยจ้ะ แล้วเป็นยังไงล่ะ... ก็กลัวน่ะสิ 555 อยากหัวเราะทั้งน้ำตา

บอกเลยว่าถ้าคิดว่าอ่านเล่มแรกแล้วกลัวน่ะ 'เด็กๆ' ถ้าให้อธิบายง่ายๆ ก็เหมือนกับว่า เล่มแรกเป็นช่วงการปูพื้นฐาน พาอวี๋อวี๋ไปฟามมอน ลงดันเก็บเลเวลด้วยการพาไปจัดการเรื่องราวลี้ลับและแข่งขันเฟิงสุ่ย โดยมีคำขู่ของท่านหลินว่า ถ้าแพ้จะเผาน้องหลินแล้วเอาไปทำโถลายคราม ท่านหลินก็น่ารัก ให้อวี๋อวี๋เลือกสีและเลือกลายที่จะทำเป็นโถได้ด้วย 5555 แต่ว่าการแข่งขันก็ไม่ใช่ง่ายๆ อ่านไปก็ลุ้นไป สามารถเล่นถึงตายได้เลยนะนั่น! ยิ่งเป็นการแข่งขันรอบหลังๆ ที่อยู่หลังจากทดลองอ่านของสำนักพิมพ์ทำให้ลุ้นมาก แต่ก็ทำให้เห็นพัฒนาการของอวี๋อวี๋ทีละขั้น แต่มันก็ยังไม่พอ!!!... เพราะเล่มสองน่ะ คือจุดเริ่มต้นของของจริง จริงๆ นะ คุณนักเขียนวางพลอตมาเยอะมาก พลอตบางอย่างก็เหมือนรอวันเฉลยในภายหลัง เพราะเหมือนจะปูทางสำหรับปมปริศนาของอวี๋อวี๋และท่านหลินเลย

สำหรับเราที่ชอบนิยายแนวนี้อยู่แล้ว ไม่มีอะไรมากนอกจากอ่านจบแล้วอยากอวยเฉยๆ ค่ะ TT ในนิยายเรื่องนี้ บางทีก็เหมือนจะสื่อว่า ผีน่ะเหรอจะน่ากลัวเท่าจิตใจมนุษย์ มนุษย์น่ะเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องราวทั้งนั้น ไม่ว่าจะความโลภก็ดี ความรักก็ดี หรือแม้กระทั่งความแค้นก็ดี ล้วนนำไปสู่เรื่องราวลึกลับ คำสาป สิ่งโสมม คดีฆาตกรรม ไปถึงเงาดำแห่งรางร้าย ใดๆ คืออยากให้ลองหยิบมาอ่านมากๆ เพราะเรื่องราวต่างๆ ล้วนมีคำอธิบายของมัน ซึ่งดีมาก แถมเราก็ยังชอบโมเมนต์ที่ท่านหลินโกรธและพาอวี๋อวี๋ไปเอาคืนเอย หรือพาอวี๋อวี๋และศิษย์พี่ไปเปิดโลกประสบการณ์หลอนพร้อมกับประโยคที่บอกว่า 'ไหนๆ ก็มาแล้ว...' หรือความน่ารักของเหล่าศิษย์พี่คอยแหย่อวี๋อวี๋ (หรือบางทีก็ถูกแกล้งคืน) ทั้งๆ ที่บางทีเนื้อเรื่องกำลังตึง แต่พอมีศิษย์พี่พูดอะไรมาสักประโยค ก็ทำให้เราหลุดขำออกมาเลย ศิษย์พี่คือคนที่ช่วยทำให้บรรยากาศของเรื่องเฮฮามากเลยค่ะ มันทำให้รู้สึกว่าสังคมที่อวี๋อวี๋อยู่ด้วยมันดีมาก และไม่อึดอัด แค่ไปลุ้นกับเรื่องภายนอกก่อนก็พอ ประมาณนี้แหละค่ะ 5555

ส่วนตัวหลังจากที่อ่านจบ รู้สึกว่าไม่ได้ค้างมาก แต่ก็อยากอ่านเล่มต่อไปไวๆ เหมือนกัน เพราะท่านหลินคนนี้มีวิวัฒนาการของการแปลงร่างเป็นไมโครเวฟแมนค่ะ จากแรกๆ ที่เอ็นดู สักพักก็จะเริ่มอบอุ่นมาก ไปจนถึงอบอุ่นสุดๆ จนกลายเป็นดีต่อใจ จนตอนนี้อยากรู้ว่าท่านหลินจะพาโจวเจียอวี๋ไปจัดการต้นตอของปัญหาคนที่คิดจะเอาชีวิตของอวี๋อวี๋ต่อยังไง... เป็นการจบที่เรียกได้ว่า จบตามเรื่องย่อของเรื่องที่อยู่ด้านบนเลยล่ะค่ะ 55555

สำหรับคนที่อ่านมาถึงตอนนี้แล้ว เราก็ยังอยากที่จะเตือนอีกรอบนะคะ ฟิลเตอร์ความรักความชอบต่อนิยายแนวนี้ของเรานั้นสูงมากจริงๆ ค่ะ 555 ไหนไหนก็มาถึงตรงนี้แล้ว อยากบอกคุณสำนักพิมพ์ว่า ขอบคุณสำหรับการแปลที่ตั้งใจมากๆ เลยค่ะ มีบางจุดที่เราอ่านแล้วสงสัยก็เลยทักไปสอบถามตั้งแต่ช่วงเช้า (เวลาที่ยังไม่เริ่มทำงานของใครหลายๆ คน) แต่คุณสำนักพิมพ์ก็เหมือนจะตอบไวมากในช่วงเวลาทำการเลยก็ว่าได้ เราที่เป็นคนอ่านประทับใจมากจริงๆ ค่ะ สุดท้ายนี้... เรารอเล่มที่เหลืออยู่นะคะ ฮา~ เลิฟๆ ค่า