พูดถึงการฝึกงานที่หอศิลป์ฯ
อันดับแรกอยากขอบคุณทุกคนในช่วงชีวิตฝึกงานเลย
ในตอนแรกเราเอาแต่คิดว่าจะผ่านไปได้อย่างไร เพราะเราเป็นมนุษย์ที่ไม่เคยแม้แต่ทำพาร์ทไทม์เลย
ทำกลัวการทำงานข้างนอก กลัวที่จะต้องออกไปเจอโลกข้างนอก
แล้วก็คิดว่าเราจะสามารถทำงานกับคนอื่นได้ไหมแล้วก็คิดว่า
เวลาฝึกงาน 40 กว่าวันดูเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัวมากสำหรับเรา
แต่พอได้เริ่มฝึกงาน เราได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ และก็ไม่คิดว่าจะทำเยอะไปหมด
และสิ่งที่เราได้ทำเราก็รู้ว่าจะเป็นประสบการณ์ติดตัวเราไปตลอด ซึ่งทำให้รู้สึกขอบคุณมาก ๆ ที่ทำให้เราได้ลองทำในสิ่งที่ไม่กล้าจะลองทำ ทำให้คิดได้ว่ามาฝึกงานเนี่ยได้อะไรติดตัวกลับไปจริง ๆ
แล้วก็ที่รู้สึกได้คือพี่ ๆ ใจดีมาก ไม่ว่าพี่ ๆ ฝ่ายไหนก็ไนซ์กับพวกเรามาก
รู้สึกว่าพี่ ๆ เขาใส่ใจเด็กฝึกงานมากกว่าที่คิดไว้ เราได้รู้เรื่องทำงานฝ่ายอื่นเพราะพี่เขาจัดอบรมให้
แต่ที่ประทับใจที่สุดคือพี่เลี้ยงที่คอยดูแลพวกเรา พี่ผึ้งจะคอยซับพอร์ตอะไรที่เราทำเสมอ
คอยชมตลอดว่าทำได้ดีแล้ว และคอยให้คำปรึกษา
พอเราต้องการอะไร หรือขาดเหลืออะไรพี่เขาก็ประสานให้ฝ่ายอื่นช่วย แล้วพี่ ๆ ฝ่ายอื่นก็ไนซ์มาก
อย่างเช่นเวลาทำคลิป เรามักจะตื่นเต้นทุกรอบเลย เพราะแบบต้องทำกับคนที่ไม่เคยเจอ
แต่พอได้คุยกับพี่ตากล้องที่มาช่วยถ่ายให้ก็ช่วยได้เยอะเลย พี่เขาแบบเข้าใจมุมในการถ่าย
การจัดองค์ประอบในเฟรมที่เราไม่ยังเก่ง
แล้วบางทีเราทำออกมาไม่ดีเท่าที่คิดไว้ พอถ่ายออกมาหรือตัดออกมาแล้วมีปัญหา
พี่ ๆ ก็จะบอกว่าไม่เป็นไรมันครั้งแรก เราไม่ได้มืออาชีพขนาดนั้นสักหน่อย ทำได้แค่นี้ก็ดีแล้ว
มันก็เลยทำให้เราก้าวผ่านความกลัวที่จะทำออกมาได้ไม่ดี กลายเป็นทำให้เข้าใจว่าการทำงานเป็นทีมมันดีขนาดไหน และมันทำให้การทำงานง่ายขึ้น
ทำให้ความกังวลว่าจะทำไม่ได้มีน้อยลง
ความกลัวที่จะต้องฝึกงานลดลงทุกวันจนมาถึงวันสุดท้าย ที่ได้ฝึกงาน เรารู้สึกว่าการฝึกงานมันสนุกมาก
และรู้สึกใจหายที่จะไม่ได้ฝึกงานแล้ว
สำหรับเราแล้วหอศิลป์เป็นที่ฝึกงานที่ดีมากเกินกว่าที่เราคิดไว้มาก ๆ เราได้ประสบการณ์ดี ๆ
ได้ความรู้ใหม่ ๆ ได้เจอคนดี ๆ ที่ทำให้ชีวิตการทำงานมีความสุข ได้รับความช่วยเหลือ
และได้รับความสุขจากการฝึกงาน และเราจะจำชีวิตการฝึกงานไว้ไม่ลืมเลย
ขอบคุณนะคะ ❤
การฝึกงานที่นี่ทำให้ ฤดูกาลเก็บเกี่ยวของเรา เป็นฤดูกาลที่เราได้ผลผลิตอย่างพอใจมากที่สุด
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in