The Killer & Ordinary Man

Fictober Day3: Poison

ในบางครั้งความรักก็เหมือนกับยาพิษ แต่คงไม่มีใครโง่กินมันเข้าไปทั้งที่รู้ว่ามันเป็นพิษ เว้นแต่คุณที่รู้แก่ใจดีแต่แรก ทุกอย่างชัดเจนตั้งแต่ที่คุณได้พบกับเขา คุณรู้ในทันทีว่าเขาไม่เหมือนกับคนอื่น 

เรื่องราวของนักฆ่ากับคนธรรมดาที่ตกหลุมรักกันและกัน คนธรรมดาคนนั้นเปลี่ยนนักฆ่าให้กลายเป็นคนธรรมดาเหมือนกับตัวเอง ได้ลงเอยกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

นั่นมันก็แค่นิยายเพ้อฝัน

ทว่าคุณก็นึกอยากให้เรื่องราวของตัวคุณเองเป็นแบบในนิยายพวกนั้น แต่น่าเสียดายที่นักฆ่าตรงหน้าคุณไม่ได้เปราะบางและอ่อนไหวมากพอจะใจอ่อนให้ใครต่อใครรวมทั้งคุณ

‘คุณ’ ที่ติดร่างแหขึ้นรถห่วย ๆ มาระหว่างเกิดเหตุฆ่าฟัน 

ภายในรถยนต์ห่วย ๆ คันนั้น คุณกับเขาได้พูดคุยเรื่องโง่ ๆ ด้วยกัน อย่างเพลงในรายการวิทยุและเรื่องอื่น ๆ ที่ไม่คิดว่าจะพูดคุยกันได้ ท่าทีที่แสดงออกของเขาดูผ่อนคลายมากขึ้น เสียงหัวเราะฝืดเฝื่อนก็เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะที่เต็มเสียง

หัวเราะโง่ ๆ ให้กับเรื่องบ้า ๆ

บรรยากาศตึงเครียดที่จางลงทำให้วูบหนึ่งนั้นคุณคิดว่าเขาก็ดูปกติธรรมดา และการที่เขาไม่นึกอยากฆ่าคุณก็แปลได้ว่าเขาอาจเป็นนักฆ่าที่ดี

แต่คำว่าดีมันไม่ควรใช้กับนักฆ่า

นักฆ่าของคุณพิสูจน์ให้เห็นแล้วเขาพร้อมฆ่าทุกคน ไม่เว้นแม้กระทั่งคุณที่เริ่มเผลอใจคล้อยตามบรรยากาศรอบตัวของอีกฝ่ายและเสียงหัวเราะโง่ ๆ นั่น

วินาทีที่ตระหนักได้ถึงความจริงในข้อนั้นคุณจึงตัดสินใจแล้วว่าจะหนีไปจากเขา แต่ความโดดเดี่ยวในแววตาที่แสนกระด้างคู่นั้นกลับรั้งคุณเอาไว้ สุดท้ายคุณจึงเลือกที่จะไม่หนี ลืมนึกไปว่าความโดดเดี่ยวนั้นมันเกิดจากการที่คุณคิดไปเอง

นักฆ่าไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยว

เขาอาจนึกสนุกที่มีคุณเป็นเพื่อนร่วมทางแต่ก็ไม่ได้แปลว่าถ้าปราศจากคุณแล้วเขาจะรู้สึกแย่

แต่ก็นั่นแหละ...

ถึงที่สุดแล้วคุณก็ยังเลือกจะอยู่ข้างๆ เขา จนเวลาผ่านไปนานนับเดือน ตลอดเส้นทางของคุณกับเขาเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดและซากศพมากมาย เหนือสิ่งอื่นใดเขายังคงไม่ฆ่าคุณ จนกระทั่ง…

วันที่คุณกลายเป็นเป้าหมายที่เขาต้องฆ่า

ฆ่าเพื่อแลกกับหนึ่งชีวิตของใครอีกคนที่เขาเฝ้าตามหามาตลอด คนเพียงคนเดียวที่ทำให้แววตาที่แข็งกร้าวนั้นโอนอ่อนลง 

ช่วงเวลานั้น...ภายนอกเขานิ่งเงียบไม่แสดงท่าที แต่คุณก็ดูออกว่าเขาไม่ได้ลังเลเลยเมื่อต้องเลือกระหว่างคุณกับใครคนนั้น

คุณหลับตา...ก้มหน้ารับชะตากรรม

แน่นอนว่าคุณเตรียมใจไว้แล้วว่าวันนี้จะต้องมาถึง แต่ที่ทำให้คุณเจ็บปวดไม่ใช่การต้องตายด้วยน้ำมือของเขา แต่เหตุผลที่เขาต้องฆ่าคุณต่างหากที่ทำให้น้ำตาของคุณเอ่อล้น

น่าขำ...

หลงคิดว่าเขาไม่มีทางอ่อนไหวกับอะไรหรือใครก็ตาม...ทั้งที่จริงแล้วเป็นเพราะคุณไม่ได้มีอิทธิพลมากพอต่อใจของเขา

ไม่ใจอ่อนให้ใคร...เพราะคุณไม่ใช่คนคนนั้นของเขา

ไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยว...เพราะเฝ้าตามหาใครคนหนึ่ง

'ใครคนนั้น' ที่เขาอยากจะให้อยู่เคียงข้างตลอดไป

ใครคนนั้นที่ไม่ใช่ 'คุณ'

แต่จะทำอะไรได้ก็ในเมื่อทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว ในตอนที่มีโอกาสให้หนีคุณได้เลือกที่จะอยู่ ทุกอย่างเป็นการตัดสินใจของคุณเอง...

ทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วว่ารักนี้ไม่ต่างอะไรกับยาพิษ

ทั้งที่เป็นแบบนั้น...แต่ก็ยังยอมกินมันเข้าไป และปล่อยให้พิษร้ายกระจายไปทั่วร่างจวบจนพิษนั้นแล่นเข้าสู่หัวใจ กัดกินใจนั้นจนแหลกสลายไปพร้อมกับร่างไร้วิญญาณของตัวเอง

-------------------------------------------------------

-The End-

03/10/60 เวลา 21.13น.

--------------------------------------------------------

โจทย์นี้ตอนแรกคิดอยากจะเขียนหลายคู่มากๆ ยังไงไม่รู้ดันเขียนไม่ออก แล้วอาทิตย์ก่อนนู้นเพิ่งดูซีรีส์เดิร์คเจนท์ลีย์จบไป ชอบคาร์นักฆ่าสาวในเรื่องมากก็เลยหยิบคาร์ตัวละครตัวนั้นกับบางซีนในเรื่องมาดัดแปลงนิดหน่อย แต่ตัวฟิคไม่ได้เจาะจงคู่หรอกนะคะ (. .) แล้วตอนจบก็แก้ไปซะสามรอบ แอบไม่ชอบตอนจบอันนี้เท่าไหร่ แต่ก็คิดไรไม่ออกล่ะ หมดมุกมันเลยออกมาเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ 55555