ชีวิตก็มีชีวิตเดียว เราก็ต้องอยู่กับที่ที่สบายใจดิ
ในเมื่อเรามีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจที่จะเลือกอะไรที่เป็นตัวเลือกได้ แล้วเราผิดอะไรล่ะ
แล้วคุณมาว่าเราเป็นคนที่แย่ ที่ทอดทิ้งอดีตได้ยังไง
คุณกล้ามาว่าเราได้ยังไง ในเมื่อคุณกับเรามันคนละคน
ออกตัวก่อนว่าเราไม่ได้จะว่าคุณว่าติดกับอดีต นี่คือสิ่งที่คุณเริ่มกับเราก่อน
เมื่อเวลาเปลี่ยนไปเราก็ถึงเวลาต้องเปลี่ยนสถานที่เปลี่ยนสังคม
เราเข้าใจว่าคุณอาจจะเปลี่ยนสังคมไปแล้วคุณไม่ชอบ
คุณชอบสังคมเดิม
แต่พอเป็นเรา เมื่อเราเปลี่ยนสังคม เราชอบ เรามีความสุขความสบายใจกับสังคมนี้
แล้ว
เราผิดอะไร
เราผิดอะไรคุณถึงมาว่าว่าการที่เราอยู่ในสังคมนี้มันผิด
คุณถึงพูดเหมือนว่าสิ่งที่เราคิดและเป็นอยู่มันผิดมากมาย
เรา ผิด อะ ไร ?
เราสบายใจในสีเหลือง คุณสบายใจในสีฟ้า
นั่นก็เรื่องของคุณ
และนั่นก็เรื่องของเราด้วย
ใช่ เราอาจจะชอบสีเขียวอ่อนๆเป็นยูเนี่ยนระหว่างเราเหมือนกันแต่คุณชอบมันมากกว่าเรา
มันก็แล้วแต่คุณ
คุณชอบทะเลแต่เราชอบภูเขา มันก็มีจุดที่เข้ากันได้ ภูเขาบางลูกอาจจะอยู่ใกล้ทะเล
ใกล้แค่ไหนสุดท้ายมันก็ไม่เหมือนกัน การคุณชอบทะเล คุณก็ชอบไปดิ
แต่คุณจะมาบังคับให้เราชอบทะเลเหมือนกันกับคุณไม่ได้นะ
คุณจะมาบอกว่าเลิกไปเถอะภูเขาไร้สาระนั่น ทะเลสวยกว่าเยอะ คุณจะมาอย่างนั้นไม่ได้
คุณไม่มีสิทธินั้น
งั้นถ้าเราบังคับให้คุณกินฟักทองที่คุณแสนเกลียดบ้าง คุณชอบไหม ก็ไม่ใช่หรือเปล่าล่ะ
เราบังคับคุณไม่ได้
คุณก็เหมือนกัน
จะมาใช้อารมณ์ความรู้สึกในอดีตว่าเราไม่เหมือนเดิมได้ยังไง
ใช่ เราเคยมีช่วงเวลานั้นด้วยกัน แล้วไงต่อ เราจำเป็นต้องชอบช่วงเวลานั้นเท่ากันหรอ
คุณจะมาโทษเราคนเดียว มันใช่หรอวะ
ทุกๆเรื่องมันมีสี่เหลี่ยมของตัวเอง เมื่อใดก็ตามที่คุณเข้าไปในสี่เหลี่ยมคนอื่นโดยที่เขาไม่อนุญาต
เตรียมตัวรับคำว่าเด๋อไว้
ถ้าสิ่งที่เราเลือกมันทำให้คุณมองเราว่าแย่นั่นก็เรื่องของคุณ เราก็ขอโทษนะ
แต่เราว่าเราไม่ผิด ไม่ได้รู้สึกผิดด้วย
เรื่องนานขนาดนี้แล้วทำไมเพิ่งจะมาหัวร้อน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in