หายหน้าหายตาไปนานและในที่สุดเราก็กลับมาพร้อมกับบทสรุปของบันทึกการเดินทางครั้งนี้ 

ใช้เวลาหลายปีในการอ่านวรรณกรรมการเดินทางแล้วมีความรู้สึกอยากเก็บกระเป๋าออกไปเปิดโลกดูบ้าง และในที่สุดก็ได้เดินทางจริงๆ 

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการเดินทางครั้งนี้ได้เพิ่มสีสันในชีวิต ได้เรียนรู้วัฒนธรรม พบปะผู้คนมากมาย
 มีความกล้าที่จะไปไหนมาไหนเองมากขึ้น ทุลักทุเลบ้างแต่ก็มีความสุขจริงๆ

งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ทริปนี้จบลงไปหลายเดือนแล้ว ความทรงจำอาจไม่ได้สดใหม่มากนัก แต่สิ่งที่ยังพอไขว่คว้าได้ความทรงจำนั้นมีค่ามากจริงๆ หนึ่งในนั้นคือความเป็นเด็ก ความรู้สึกอยากรู้อยากลอง ความตื่นเต้น สิ่งเหล่านี้เพิ่มพลังงานในชีวิต รู้สึกถึงอารมณ์ความรู้สึกมากขึ้น ไม่ได้มองโลกแบบว่างเปล่าอีกต่อไป 

สิ่งที่เรากลัวที่สุดไม่ใช่ความตาย แต่เป็นการไม่อยากเรียนรู้อะไรอีกต่อไปและครั้งหนึ่งมันเคยเกิดขึ้นจริงแล้ว แต่การออกเดินทางก็ช่วยให้เราดีขึ้นอีกครั้ง 

ด้วยหลายๆเหตุผลการเดินทางครั้งนี้ไม่ได้วางแผนมากนัก มีอีกหลายที่ที่ยังไม่ได้ไป ร้านอาหารที่ไปกินแต่ไม่ได้ลองเมนูเด็ด พิพิธภัณฑ์ที่ยังเดินไม่ทั่ว ถ้ามีโอกาสจะต้องกลับไปอีกแน่ๆ 

ยิ่งเห็นบรรยากาศเทศกาลคริสต์มาสที่ลอนดอนผ่านช่องทางต่างๆแล้ว ก็อยากจะไปสัมผัสด้วยตัวเองให้ได้สักครั้ง 

คริสมาสต์ใกล้เข้ามาทุกนาที ขอให้ของขวัญที่ซานต้าครอสนำมาให้เป็นโอกาสในการออกเดินทางแล้วกัน

 :D