ในแวดวงนิยายวาย ชื่อของ ‘ฝน’ หรือ 'สลิล.’ น่าจะเป็นที่คุ้นหูของใครหลายคน ในฐานะนักเขียนแนวดราม่า slice of life ที่เคยเรียกน้ำตาคนอ่านมาแล้วจาก ‘องศาสูญ’ นิยายดังของเธอที่ตอนนี้ถูกซื้อลิขสิทธิ์ไปดัดแปลงเป็นซีรีส์แล้วเรียบร้อย

วันนี้ สลิล. กลับมาพร้อมกับ ‘LOST CONTROL’ นิยายเรื่องใหม่ที่เธอสร้างสรรค์ให้แบบพิเศษสุดๆ บนแพลตฟอร์ม minimore โดยเฉพาะ นิยายเรื่องนี้ยังคงเป็นนิยายวายที่มีกลิ่นอายดราม่า แต่พิเศษตรงที่มีความไซไฟเข้ามาผสม เล่าเรื่อง ‘นิรันดร์’ พนักงานร้านสะดวกซื้อกะดึกที่ต้องเข้าไปพัวพันกับ ‘เกี๊ยว’ หุ่นยนต์ที่สูญเสียการควบคุมจนมีความรู้สึกนึกคิดเหมือนมนุษย์ และตัดสินใจช่วยให้หุ่นยนต์ตัวนี้หลบหนีแลกกับเงินก้อนโต 

ภายใต้ฉากหน้าของการเป็นนิยายวายที่ให้เราลุ้นกับการเอาตัวรอด การพบเจอกันของตัวเอกทำให้พวกเขาตั้งคำถามเกี่ยวกับความหมายของการมีชีวิตอยู่ ความเป็นมนุษย์ และความรัก

แต่กว่าจะมาเป็นนิยายดราม่าน้ำดีเรื่องนี้ สลิล.ต้องผ่านอะไรมาบ้าง บทสนทนานี้เราเลยอยากชวนผู้อ่านมาฟังเรื่องราวของเธอ ทั้งเรื่องชีวิตในฐานะนักเขียน การคิดผลงาน และมุมมองต่อวงการนิยายวายในอนาคต

จุดเริ่มต้นที่ทำให้คุณอยากเขียนนิยายคือตอนไหน

เอาจริงๆ คงเริ่มเหมือนนักเขียนแทบทุกคน คือชอบอ่านมาก่อน จุดที่ทำให้เปลี่ยนจากนักอ่านมาเป็นนักเขียนก็ช่วง ม.ต้น ตอนนั้นมีเรื่องดังๆ คือ การิน ปริศนาคดีอาถรรพ์ เราเริ่มเขียนช่วงนั้นค่ะ

เหตุผลที่เริ่มเขียนเพราะรู้สึกว่ามีพล็อตหรือประโยคในนิยายที่เราอยากให้มี แต่อ่านหลายเรื่องแล้วนักเขียนเขาไม่เคยแต่งพล็อตหรือประโยคแบบนี้เลย  ตอนนั้นเราก็เลยแบบ เอ้อ! งั้นเราเริ่มต้นเขียนเองเลยดีกว่า

ได้เขียนนิยายวายตั้งแต่แรกเลยไหม

ไม่เลย อาจเพราะในช่วงสมัยที่เราอยู่ ม.ต้น ยังไม่มีคำเรียกนิยายวายเหมือนทุกวันนี้ ตอนนั้นอินเตอร์เน็ตยังไม่เป็นที่แพร่หลาย เราเลยเขียนลงสมุด แล้วก็ไม่ได้มีการวางพล็อตอะไร แต่เขียนไปเรื่อยๆ ก่อนหน้านั้นก็จะชอบแฟนตาซีตามพวกเด็กมัธยมก็แนว Slice of life วรรณกรรมเกี่ยวชีวิต เล่าเรื่องชีวิตคนทั่วไป

เราเริ่มเขียนนิยายวายหลังจากเริ่มเขียนนิยายมาแล้วช่วงหนึ่ง เพราะเพิ่งมารู้จักนิยายวายตอนปีหนึ่ง เอาจริงๆ ก็ไม่ได้มีความคิดว่าจะต้องเขียนแนววาย แค่รู้สึกว่าเราอยากเขียนคาแรคเตอร์แบบนี้ เขียนจบไปแล้วปล่อยให้มันจบไป หลังจากนั้นมีคนมาพูดกับเราทีหลังว่า นี่คือนิยายวายนะ เหมือนมีคนมานิยามงานให้เรามากกว่า 

ตัวตนของฝนที่คุณใส่ลงไปในนิยายแต่ละเรื่องคืออะไร

มีส่วนที่เราตั้งใจใส่ตัวตนเราเข้าไป พวกเพลงหรือแนวหนังที่ชอบ กับอีกส่วนที่เราไม่ได้ตั้งใจ พวกนิสัย คำพูด การตัดสินใจของตัวละครบางตัว ที่แม้แต่เราอ่านเองก็ไม่คิดว่าจะมีความเป็นตัวเราอยู่ในนี้ ตัวละคร สถานที่ มาจากที่ตัวเองเคยเจอ บ้างก็เป็นความคิดในหัว เช่น ถ้าเราตัดสินใจเลือกอีกทางหนึ่ง มันจะเป็นยังไง

เท่าที่เราดูมารู้สึกว่าคุณเขียนดราม่ามาหลายเรื่องเลย นิยามตัวเองเป็นนักเขียนแนวดราม่าไหม

ไม่ได้รู้สึกเลย ไม่เคยรู้สึกว่าเป็นนักเขียนแนวดราม่าเลย ไม่ได้เป็นคนเสพติดดราม่าอะไร ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแสดงออกผ่านงานเขียนไปแบบนั้น (หัวเราะ) 

พูดถึงผลงานล่าสุดที่เขียนนิยายวายแนวไซไฟ ‘LOST CONTROL’ หน่อย

สำหรับเรา เรื่องนี้ไม่ได้ห่างไกลจากงานเขียนเก่ามาก แต่สอดแทรกการตั้งคำถามและความคิด ความรู้สึกต่างๆ ของเราเข้าไปค่อนข้างเยอะ อย่างเรื่องช้อยส์การเลือกหรือการไม่เลือกทำสิ่งใด  ภายใต้พล็อตเรื่องหุ่นยนต์ที่เป็นแนวดราม่า-ไซไฟ

ย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น แรงบันดาลใจในการเขียน ‘LOST CON’ มีที่มาจากไหน

จุดเริ่มต้นคือเรามีพล็อตหุ่นยนต์มาตั้งแต่สมัยมัธยม ซึ่งเราก็ยังไม่ได้เขียนจริงจัง ก็ทิ้งไอเดียไว้นาน บวกกับแรงบันดาลใจที่น่าจะได้มาจากการดูหนังบู๊ด้วย เพราะพ่อชอบดูหนังบู๊และหนังหุ่นยนต์ เราก็ติดมาจากตรงนั้น พอทาง minimore ชวนมาเขียน เราก็คิดว่าถึงเวลาที่จะต้องเขียนเรื่องหุ่นยนต์ซักที แต่ประสบการณ์เราในช่วงอายุนี้ เราคงไม่สามารถเขียนหุ่นยนต์แนวบู๊เหมือนหนังที่เคยดูได้แล้ว ก็เลยปรับมาให้เข้ามือตัวเองมากขึ้น

ทำไมถึงเลือกใช้ชื่อ LOST CONTROL 

LOST CONTROL แปลตรงตัวคือการสูญเสียการควบคุม มันดูเป็นศัพท์เทคนิคคอมพิวเตอร์ แต่ในขณะเดียวกันมันก็พูดถึงอารมณ์ จิตใจของมนุษย์ได้ด้วย 

เขียนนิยายมาแล้ว  7 เรื่อง หากให้เปรียบเทียบกัน LOST CONTROL แตกต่างจากเรื่องอื่นๆ อย่างไร

พอเป็นเรื่องที่เราอยากเขียนมานานแต่ไม่ได้เขียนซักที เราก็รู้สึกกดดันนิดหน่อย คิดว่าถ้าเขียนเรื่องนี้จบแล้วเราทำไม่ได้เท่าที่ตัวเราในอดีตคาดหวังจะทำยังไง 

จริงๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เครียดมากเพราะทำกับแพลตฟอร์มด้วย (หัวเราะ) เพราะเราจะเป็นคนคิดมากเรื่องความคิดเห็นของคนอื่น กลัวทำได้ไม่ดี 

ในมุมนักเขียน ความสนุกของเรื่องนี้อยู่ที่ไหน 

สนุกที่เราได้ทำความเข้าใจตัวละครเอกที่เป็นหุ่นยนต์ไปด้วย  เหมือนเขาได้ไปเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้ใหม่ตั้งแต่ต้นในฐานะมนุษย์ คนอ่านจะได้เห็นว่าเค้าไปเจออะไรบ้าง เจอคนแบบไหน ประสบการณ์แบบไหน  และบางทีอาจทำให้คนอ่านเล่มนี้ได้กลับมาตั้งคำถามกับตัวเอง หรือสำรวจความรู้สึกของตัวเองด้วย

จุดเด่นของเรื่องนี้คือความรักของมนุษย์กับหุ่นยนต์ แล้วในมุมของผู้เขียน เชื่อไหมว่ามนุษย์กับหุ่นยนต์จะตกหลุมรักกันได้

ตอนแรกเราก็ตะขิดตะขวงว่าจะรักกันได้ไหม จนสุดท้ายก็รู้สึกว่ามันขึ้นอยู่กับการที่เราจะนิยามความรักที่ว่านี้อย่างไรมากกว่า

สำหรับเรา ความรักคือครอบครัว ความผูกพันธ์ ความปรานาให้คนอื่นมีความสุข เราเลยรู้สึกว่าถ้าสโคปในนิยาย มันก็มีความเป็นไปได้ แต่ถ้าอิงจากความจริงก็ต้องดูว่ามันสามารถวิวัฒนาการให้ใส่ความรู้สึกเข้าไปในสิ่งของได้ไหม เราถึงจะตอบคำถามนี้ได้

พอเขียนจบแล้ว คุณได้เรียนรู้อะไรกลับมาบ้าง

เยอะมาก ด้วยความที่ตัวหุ่นยนต์เขาไม่มีภูมิหลัง แล้วเค้าต้องเป็นตัวดำเนินเรื่อง เราเลยต้องไปคิดว่าทำไมเราถึงอยากเขียนเรื่องนี้ ทำไมเราติดใจกับพล็อตนี้มาตลอดแต่ก็ยังเขียนไม่ได้ซักที จนมาเข้าใจว่า เราเขียนเพื่อสรุปชีวิตว่าไปเจออะไรมาบ้าง เหมือนได้ทบทวนว่าเราไปทำอะไรมา และเราได้แสดงมันออกมาผ่านเรื่องนี้เยอะเลยทีเดียว อีกอย่างที่ได้เรียนรู้ก็คงเป็นประสบการณ์ใหม่ๆ เพราะว่าได้ทำงานกับ minimore ด้วย

อยากแวะมาคุยเรื่องวงการนิยายวาย คุณคิดว่าการอยู่ในวงการนิยายวายในทุกวันนี้ มีความท้าทายยังไง

เราคิดว่าพอตลาดมันกว้างขึ้น มีนักเขียนเยอะขึ้น คู่แข่งก็เยอะขึ้น แต่อีกทางมันก็ทำให้เราได้คิดว่าเราจะทำเรื่องของเราแตกต่างยังไง

ขณะเดียวกัน เราก็รู้สึกว่าเราไม่ต้องไปแข่งกับใคร เพราะรู้สึกว่างานแนวที่เราเขียนมันไม่ใช่กระแสหลัก การเพิ่มหรือลดของวงการวายก็ไม่ได้ส่งผลอะไรกับเรามากนัก แต่สิ่งที่คิดเยอะขึ้นคือเราได้ส่งต่อไอเดียแปลกใหม่อะไรหรือเปล่าให้กับคอมมูนิตี LGBTQ+  เรานึกถึงการมีอยู่ของพวกเค้าด้วย

ถ้ามีนักเขียนวายหน้าใหม่มาปรึกษา พอมีคำแนะนำสักข้อไหม

(นิ่งคิด) เราแค่เขียนสิ่งที่เราอยากอ่าน แค่นั้นจริงๆ คือไม่ใช่แค่นิยายวายค่ะ แต่สำหรับงานทุกประเภทเลย เราเขียนเพราะเราอยากอ่านอะไร ฝนไม่สามารถแนะนำได้ในฐานะนักเขียนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตขนาดนั้น แต่เราแนะนำได้ในฐานะที่เคยมีประสบการเขียนหนังสือมาจำนวนหนึ่งเท่านั้นเอง ก็อยากจะให้ลองเขียนเองดูเผื่อจะค้นพบแนวทางของตัวเองค่ะ

มองอนาคตในเส้นทางนักเขียนของตัวเองยังไง

เรายังมีพล็อตอีกหลายเรื่องที่อยากเขียน แต่อยากหาประสบการณ์ชีวิตให้ได้เยอะๆ ก่อนเพื่อที่จะเขียน กับอีกอย่างคือรู้สึกมีความสุขดีกับการเป็นนักเขียน คือพอใจแล้ว สิ่งที่เหลือก็แค่พยายามเขียนเรื่องที่อยากจะเขียนให้ครบทุกเรื่องในตอนนี้

สุดท้าย อยากให้คุณฝากผลงานหน่อย

ฝากเรื่องนี้เลยค่ะ LOST CONTROL อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านกันเพราะเราเขียนจบไปแล้ว รู้สึกว่าภูมิใจมากๆ ตื่นเต้นมากๆ คือปกติจะอัพเดตให้ผู้อ่านเป็นรายตอน แต่พอมาเรื่องนี้เราไม่รู้ว่าระหว่างทางกระแสกับความคิดเห็นจะเป็นไง แล้วก็แทบจะใส่ความเป็นตัวเองไปเกือบ 100% ก็อยากให้อ่านกันค่ะ

สามารถอ่าน LOST CONTROL ได้แล้ววันนี้ที่: https://minimore.com/b/lost-control

แล้วถ้าติดใจอยากสมัครเป็นแฟนคลับคุณฝน ก็ไปติดตามได้ช่องทางดังนี้

Twitter: https://twitter.com/fonsalil

Facebook: สลิล.