หงุดหงิดต้องมาเขียนเก็บไว้ จะได้นึกว่าหงุดหงิดเรื่องอะไร

ไม่เคยอ่านมังงะก็เลยไม่แน่ใจว่า มันน่าหงุดหงิดเหมือนกันไหม 

*ยังดูไม่จบ แต่จดไว้ก่อน ไว้จบแล้วมาทวนอีกที*

ประเด็น

เขาอาจเป็น antihero แต่เป็นแบบที่โคตรไม่ตรงจริต เห็นแก่ตัวแบบไม่มีที่มาที่ไป นอกจากตอนรับสายของแม่ที่โทรมาถามเรื่องเงินแล้ว ก็ไม่ได้มีปมร้ายแรงอะไรอื่นอีกที่น่าจะทำให้เป็นคนกากได้ขนาดนี้ ให้สาวมานอนด้วยเพราะอยากแอ้ม พอไม่ให้แอ้มก็หาว่าเนรคุณ คนเขียนใส่เรื่องที่โค้กแข็งได้ทุกที่ทุกเวลาแล้วยิ่งน่าสมเพช รู้ว่าคนเขียนคนนี้ก็แนวๆ นี้อยู่แล้ว แต่ตอนเรื่อง Hen เราว่ามันเป็นธรรมชาติมากกว่านี้ พอเป็นเรื่องนี้แล้วดูยัดเยียด ดูน่ารังเกียจ พระเอกไม่ได้ชอบสาวคนนั้นหรอก แค่อยากระบายความใคร่ เห็นผู้หญิงเป็นแค่ sex object สุดท้ายแล้วก็ไปอิึ๊บกับสาวปากแดงอีกคน แล้วยังมีหน้าไปโกรธสาวคนแรกอีก ชีวิตจริงนี่ก็จะโดนถีบยอดหน้าไปละ 

ตัวละครนี้ทำได้ดีแต่โคตรหงุดหงิดที่นิสัยอ่อนโยนเว่อร์ ไม่ยอมยิงปืนใส่เอเลี่ยน พ่อพระจริง แต่กลับชกคนปางตาย ชกแบบสติหลุด เลือดสาด แต่เอเลี่ยนที่ฆ่าเด็ดหัวคนกลับยิงไม่ลง นี่คือเหตุผลที่เราหงุดหงิดสุดๆ พิรี้พิไรมากกว่าจะยิงออกไปได้ครั้ง มันดูไม่สมเหตุสมผล นึกออกไหม เวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน ไม่กล้าต่อสู้ แต่ตอนที่โดนคุกคามโง่ๆ ในห้องน้ำ กลับอัดเขาจมส้วม ลังเลจนเพื่อนร่วมทีมตาย สู้แบบมือเปล่าโง่ๆ แล้วเพื่อนร่วมทีมคนนั้นดันเป็นคนที่รู้เรื่องกันซึเยอะด้วยนะ นี่เป็นเพื่อนจะกระโดดตบละ ตัวพินาศแท้ๆ พระเอกเห็นอย่างนั้นยังเป็นธรรมชาติมากกว่าในการเอาตัวรอด 

เกลียดฉิบหาย ใส่เข้ามาอยู่ได้ ผู้หญิงญี่ปุ่นในอะนิเมะมักถูกกระทำและไม่กล้าปฏิเสธ และถูกเขียนให้แสดงออกว่าลึกๆ แล้วพวกเธอชอบถูกกระทำ จะอ้วก มุกตลกหมาเนยไม่ขำ มาครั้งเดียวก็พอละ นี่แม่งมาทุกครั้งนางเอกเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วให้ทุกคนเห็น นางก็ช่างไม่รู้จักป้องกันตัวบ้างเลย หงุดหงิดสุดๆ มันไม่สมเหตุสมผลสัส แม้แต่หมา ก็ยังป้องกันอะไรไม่ได้ แล้วจะไปทำอะไรเอเลี่ยนได้วะ สู้ก็ไม่สู้ ขี้ขลาดสุด 

โอเค เข้ากันซึไปกี่รอบก็ลังเลทุกรอบ เหมือนไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย แต่ปูเรื่องมาโคตรหนักหนาอะ เพราะว่าตายนะโว้ยเลยได้มาจับเอเลี่ยนเพื่อสะสมคะแนนได้ไปต่อ เอเลี่ยนก็ไม่ใช่กระจอกๆ แต่สู้กันหน่อมแน้มละเกิน กว่าจะยิงได้แต่ละนัด เรื่องจริงสัญชาตญาณการเอาตัวรอดต้องแรงกว่านี้ไหม ไม่ใช่ทุกคน แต่ต้องมีสักคนที่กล้าคิด กล้าลงมือทำ ทั้งเรื่องไม่ใช่นิสัยมนุษย์เลย ความอยากรู้อยากเห็น ความอยากเอาชีวิตรอดหายไปไหนหมดวะ ภายใต้ความกดดันระดับนี้ เราคาดหวังการสู้ยิบตาของตัวละครเพื่อเอาชีวิตรอด ความอยากรู้การใช้อาวุธให้เกิดประโยชน์สูงสุด หรือร่วมกันสืบว่ากันซึคืออะไร แต่ไม่มีเลย มีแต่พระเอกคิดจะอึ๊บสาว พระรองที่ขี้ขลาด นางเอกสาวที่ไม่ทำไรเลย เหมือนไม่ได้มีชีวิตอยู่บนความเป็นความตาย แค่ไปเข้าค่ายแล้วเจอคนใหม่ๆ ก็เท่านั้น มันทำให้เรารู้สึกว่าแมร่งไม่สุด มุงจะดราม่าหรือบ้าหอย หรือจะต่อสู้ มุงเอาให้แน่ได้ไหม ดูแล้วโคตรหงุดหงิดแต่ก็จะทนดูต่อว่ามันจะมีการพัฒนาไหม ตัวละครต้องมีการเปลี่ยนแปลงบ้าง ไม่งั้นจะกลับมาเขียนด่าต่อให้สมบูรณ์

*ดูจบแล้ว มาเขียนต่อ* 

จบแล้ว พระเอกมีพัฒนาการขึ้นมากระจึ๋งนึง แต่มาช้ามาก ช้าจนตายกันหมดละ แต่ก็ยังไม่สมเหตุสมผลอยู่ดี หรือเราต้องไปอ่านมังงะนะ เพราะรายละเอียดที่ทำให้เรื่องนี้ดูเป็นเหตุเป็นผลกันหายไป จู่ๆ อิโจรฆ่าคนจรจัดก็ได้บทเด่นซะงั้น พยายามยัดเยียดปมของโจรในตอนสุดท้ายว่า เนี่ยไม่ได้เลวร้ายเองนะ แต่เป็นเพราะครอบครัวและสังคม อิหยังวะ "ฆ่าคนจรจัดแล้วไง สงครามการเมืองฆ่าคนตั้งเยอะ" อ่อนมากๆ ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ไหนจะพยายามให้จบด้วยธีม "ต้องรอด" คุณพี่มาช้าไปมากนะคะ เพราะถ้าจะเอาธีมนี้จริง ไม่เห็นความ "ต้องรอด" จากตัวละครไหนเลยนอกจากพระเอกที่กว่าจะคิดได้ก็เมื่อสองสามตอนสุดท้าย มันหนักได้กว่านี้ บีบคั้นได้กว่านี้ แต่ธีมไม่ชัดเลย เสียดายพลอตสุด มันทำให้เท่มากกว่านี้ได้ ตอนจบไม่งง แต่น่าเสียดาย

แอคชั่นก็เบาแล้ว คิวบู๊ยังอ่อนอีก จังหวะที่ต้องยิง ก็ยืนบื้อดูเพื่อน มัวแต่อึ้ง หรือไม่ก็พล่ามอะไรกันสักอย่าง การต่อสู้ไม่สุดอะ ดูแล้วหงุดหงิดขัดใจๆๆๆๆ ทำไมไม่ขยับ ทำไมยิงสักที เพื่อนตายกันหมดแล้ว หรือว่าเป็นงานเผา เพราะหลายฉากที่หน้าเบี้ยว รายละเอียดหาย สัดส่วนเพี้ยน ก็คงไม่น่าแปลกใจที่คิวบู๊ไม่ค่อยเด่น การต่อสู้ที่น่าจะออกแบบได้ตื่นเต้นหรือสวยกว่านี้ก็เลยไม่มี ถ้าอยากทำให้ลุ้นตัวโก่ง ก็ควรเป็นจังหวะที่มันใช่ หรือว่าเราใจร้อน? ไม่น่า หลายฉากตัดออกได้เพื่อให้การต่อสู้กระชับและมีเนื้อมากกว่านี้ เราสคิปไป 10 วิ ยังไม่ยิงเลย หรือว่าจะเป็นความพิรี้พิไรของชาวจาปอง? 

สรุป

ทนดูจนจบ ไม่คาใจละ และจะไม่กลับไปดูอีก