กาลครั้งหนึ่งเด็กสาวผู้ก้านโลกไร้ซึงศรัทธาในความรัก เธอเกิด เติบโตและแตกสลายเวลาล่วงเลยไปจนเธอโตพอจะเผชิญโลกกว้างในวัย18ปีแน่นอนนี่เหมือนนิทานทุกเรื่องเธอพบชายหนุ่ม เขาเหมือนดอกไฮเดรนเยียสีน้ำเงินดูสุขุม และเย็นชา คุณไม่ต้องเดาให้เสียเวลาแม้เธอไร้ศรัทธาแต่เธอไม่ได้ไร้ความรู้สึก เธอรักเขา ชายผู้เหมือนไฮเดรนเยียเขาสวยงามเกินกว่าจะบรรยาย เธอหลงรัก 

         เธอประคบประหงมมันอย่างดี เธอรักเขามากขึ้นเธอมอบความรักที่มีแม้แต่สลายไปบ้างลงไปอย่างบ้าคลั่ง แต่นิทานไม่ได้สวยงามเสมอเธอรู้อยู่แก่ใจว่าไฮเดรนเยียเป็นพืชมีพิษ มันอาจจะฆ่าเธอให้ตายได้แต่แน่นอนเธอยังคงรักและดูแลมันอย่างดีเธอรักเขาแม้คำว่ารักไม่เคยเอ่ยออกจากปากเขาแม้คำเดียวอย่าพึ่งเดาสิ่งต่อไปเรื่องนี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด ความพยายามของเธอเป็นผลเธอรับรู้ได้ถึงความรักและห่วงใย อย่างอ่อนโยน เธอยังโต และแตกสลายเขาคอยช่วยกรอบโกยเศษเสี้ยวของเธอโอบกอดเธออย่างอ่อนโยน เด็กสาวโตขึ้นด้วยความรักอีกครั้งในวัย20ปี  

          โอ้เธอจ๋านิทานเรื่องนี้ยังคงไม่จบลง มันยังคงดำเนินไปตามวิถีของมัน แต่ที่รักของฉันฉันรู้ว่าฉันไม่สวยงาม และเพอร์เฟค และฉันเคยผิดพลาด ฉันไม่ขอให้คุณให้อภัยโปรดจงโกรธฉันแบบนั้นต่อไป มันเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผลแล้ว ฉันอาจจะยังเด็กนักไม่ศรัทธาในความรัก ไม่เชื่อเรื่องการครองคู่ตลอดชีวิต แต่ที่รักโปรดเชื่อฉันเถอะฉันรักคุณสุดหัวใจ มากกว่าความหมายเพลงทุกเพลงที่คุณได้ฟัง โปรดอยู่กับฉันและผ่านทุกปีไปด้วยกันเถอะ

 ปล.คุณอย่าเขินอายหรือหัวเราะมากนักตอนอ่านการเขียนเรื่องคุณไม่ง่าย คุณน่าจะรู้ ฉันรู้ว่ามันเลี่ยนแต่นี่คือทั้งหมดที่ฉันมี

                                                                                                  I Love you to the moon and back.