*บทความนี้อาจจะอ่านแล้วงง หาจุดเชื่อมโยงไม่ค่อยได้ เนื่องจากขณะที่กำลังเขียน ผู้เขียนกำลังฟุ้งซ่าน level max ขออภัยที่เจตนาเขียนทั้งที่สติไม่เต็มร้อย เผยแพร่งานเขียนที่บกพร่องชิ้นนี้ออกไป ทั้งยังไม่คิดแก้ไขอีกด้วย*
ครั้งหนึ่ง เพื่อนที่สนิทกันมากๆ (และตอนนี้ก็ยังสนิทกันอยู่นะ คิดถึงมากด้วย) เคยให้เรายืมหนังสือนิยายรักหวานซึ้งโรแมนติกแบบที่เด็กสาววัยแรกรุ่นชอบอ่านกันมาเล่มหนึ่ง ความทรงจำที่แสนเลือนรางเพราะผ่านมานานเหลือเกิน ทำให้เราจำไม่ได้ว่านิยายเรื่องนั้นคือเรื่องอะไร
ทว่าสิ่งหนึ่งที่ติดค้างอยู่ในความทรงจำ กลับเป็นตัวอักษรเล็กๆตรงส่วนล่างของหน้ากระดาษ เขียนชื่อเพลงเพลงหนึ่งเอาไว้ แน่นอนว่าเราจำไม่ได้หรอกว่าตัวละครในเรื่องมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเพลงนั้น พระเอกอาจจะเปิดให้นางเอกฟัง หรือเพลงนั้นอาจจะตรงกับความรู้สึกของใครสักคน จำไม่ได้เลย
งานเต้นรำในคืนพระจันทร์เต็มดวง จากวง Cocktail feat. นิว นภัสสร
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง ผ่านโทรศัพท์เครื่องเก่า หูฟังสีขาวออกหม่นเนื่องจากการใช้งานอย่างสมบุกสมบัน ผ่านมาจนถึงวันนี้ วันที่ได้ฟังเพลงนี้สดๆ เรายังยืนยันคำเดิม หัวใจดวงน้อยในวันนั้นพูดถูก เพลงนี้คือเพลงที่ไพเราะตั้งแต่ชื่อ ไปจนถึงโน้ตตัวสุดท้าย
แม้ว่าจะไม่ได้เปิดเพลงนี้ฟังบ่อยนัก แต่ความงดงามของภาษา ความงดงามของท่วงทำนองที่ร้อยเรียงเอาไว้อย่างประณีต เด่นชัดในใจเราเสมอ ชนิดที่แค่ได้ยินแค่โน้ตไม่กี่ตัวเมื่อเพลงเริ่ม น้ำตาที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนก็รื้นขึ้นมาอย่างง่ายดาย
เราชอบวง Cocktail สุดๆ
ชอบมาก จนกลับห้องมาดูคลิปที่ถ่ายไว้ตอนอยู่ในคอนเสิร์ตแล้วถึงกับเขิน ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดดูให้จบคลิป เพราะเสียงตัวเองที่แหกปากร้องเพลงทั้งที่กำลังกระโดดโหยงๆนั้นช่าง
เฮ้อ
มองข้ามเรื่องเสียงของเราไป ไม่กี่ชั่วโมงที่เราได้เจอวงโปรดในวันนี้ช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนล้ำค่า หากเปรียบเป็นอัญมณีสักชิ้น เราคงนำไปเจียระไนให้สวยที่สุดชนิดที่ไม่มีอัญมณีใดในโลกเทียบเทียมได้ แล้วเก็บเข้าลิ้นชักส่วนที่ลึกที่สุด เก็บรักษาเป็นอย่างดี ทะนุถนอมให้ถึงที่สุด และหยิบออกมาชื่นชมความงดงามแห่งช่วงเวลาทรงคุณค่าบ้างเมื่อคิดถึง
(อ่านแล้วอาจจะรู้สึกว่ามันเว่อร์อะไรขนาดนั้น แต่เชื่อเถอะ ชอบมากจริงๆ)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in