ภายในห้องห้องหนึ่งที่มีบรรยากาศอันน่าอึดอัดถูกพังทลายลงด้วยเสียงของเธอที่เริ่มปริปากเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา
"เธอไม่เข้าใจหรอก ความรู้สึกของเราตลอดเวลาที่ผ่านมา มันเป็นยังไง"
ผมถึงกับชะงักงันในคำพูดของคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้า แฟนหนุ่มที่คบกันมาเกือบจะ3ปี กำลังพูดอะไรบางอย่างที่ยากจะเข้าใจ
ในเวลานี้ที่ผมกำลังเพ่งมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นของเธอ ผมพึ่งสัมผัสได้ว่า มันช่างดู 'ว่างเปล่า' และ 'ไร้ความรู้สึก' แค่ไหน
"เธอกำลังจะสื่อถึงอะไรกันแน่? ทำไมผมจะไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอหล่ะครับ"
"เปล่าหรอก"
เธอตอบแบบส่งๆแล้วเดินไปจุดบุหรี่สูบที่ระเบียง ผมไม่ได้เอะใจอะไรนัก เพราะปกติเธอเป็นคนที่พูด
อะไรไม่ค่อยเข้าใจอยู่แล้วแม้ตัวของเธอเองบางครั้งเธอก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองพูดเลยด้วยซ้ำ
"ทำอะไร?"
ไม่รู้มีอะไรดลใจ ให้ผมเดินเข้าไปกอดเธอจากด้านหลัง มันแค่รู้สึก รู้สึกว่าเธอคงจะอยากได้อ้อมกอดจากผมก็แค่นั้น แผลในวัยเด็กของเธอมันร้ายแรงเกินกว่าที่คนคนนึงจะรับไหว ผมเข้าใจดีจึงเลือกที่จะอยู่ข้างเธอมาตลอด
"เราถามได้มั้ย?"
"ได้สิครับ"
"เธอรักเราบ้างมั้ย? ตลอด3ปีที่ผ่านมาเธอแค่สงสารเรา หรือรักเรากันแน่?"
คำพูดของเธอทำให้ผมต้องชะงักไปอีกครั้ง เธอสามารถพูดอะไรแบบนี้ได้ด้วยหน้าตาที่นิ่งเฉย เมื่อเวลาเราสบตากัน เพียงชั่วขณะ ก็เหมือนเธอได้อ่านใจผมไปแล้ว ผมควรจะตอบคำถามของเธอยังไงดี..?
"รักสิครับ"
แล้วก็อีกครั้งที่ผมพูดออกไปโดยไม่ต้องคิดอะไรมากมาย เธอเป็นถึงแฟนของผม จะมีใครบ้างที่ไม่รักแฟนตัวเองกันหล่ะ จริงมั้ย
"หรอ..?"
"ครับ"
ผมไม่ค่อยจะเข้าใจความคิดของเธอเลย ยิ่งในตอนนี้ผมยิ่งไม่เข้าใจกับมัน เธอเอามือมาจับที่ใบหน้าของผมให้หันไปหาเธอ เธอมองมาที่ตาของผมก่อนจะปล่อยมือแล้วหลบสายตา ผมได้แต่งงกับการกระทำของเธอ
แต่ก็ไม่คิดที่จะเอ่ยปากถามเพราะเธอก็คงทำไปโดยไม่มีเหตุผล คงแค่ทำตามที่ใจต้องการเท่านั้น เธอทิ้งบุหรี่ในมือทั้งๆที่ยังสูบไม่หมดมวนแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเพลงฟัง บรรยากาศแบบนี้ที่มีแค่เสียงเพลงและเสียงลม มันช่างเงียบสงัดเสียจริงๆ เงียบจนอึดอัด ต่างคนต่างเงียบงัน ไม่เอ่ยอะไรออกมาอีก
"เธอครับ รู้สึกเหนื่อยมั้ย กับหลายๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ระบายออกมาได้นะ"
"หรอ?"
เธอใช้ดวงตาคู่เดิมมองมาที่ผมอีกครั้ง ครั้งนี้ผมมองลึกลงไปอีก นอกจากความว่างเปล่าแล้ว มันยังมีความสิ้นหวังและความเศร้าปนผสมอยู่ด้วย
ดวงตาของเธอน่ะ มันสวยมากจริงๆ แต่มันก็นิ่งมาก จนดูเย็นชาในเวลาเดียวกัน ความเงียบได้กลับมาอีกครั้งหลังจากเธอพูดจบ ผมควรจะพูดอะไรต่อดีนะ?
"เธอรอเดี๋ยวนะครับ"
ผมยื่นอะไรบางอย่างออกไปให้เธอ
"อ่ะนี่"
"ดอกทิวลิป...?"
"ใช่ครับ เธอรู้ความหมายของมันไหม?"
คนตรงหน้าส่ายหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกว่าเธอไม่รู้
"ความหมายของดอกทิวลิปสามสีที่ผมอยากให้รู้ไว้น่ะ
ความหมายของมันคือ ความมั่นคงในความรัก ความจริงจังของผู้ให้ ความซื่อสัตย์และรักอย่างหมดหัวใจ ทิวลิปสีชมพู หมายถึง ความสดใส ความสุขสมหวัง ความรักที่ลึกซึ้ง และความคิดถึง ส่วนดอกทิวลิปสีขาว หมายถึง รักที่ไม่หวังผลตอบแทนน่ะครับ"
ผมยื่นดอกทิวลิปทั้งสามสีให้เธอพร้อมกับบอกความหมายของมัน เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอยิ้ม ถึงแม้จะแค่วินาทีเดียว
แต่ผมก็สัมผัสได้ว่าเธอดูมีความสุขที่ได้รับมัน ถ้าทำได้ ผมก็อยากจะให้ตัวผมได้จำรอยยิ้มครั้งนี้ของเธอไปตลอดกาล
"ช่วงนี้ดอกไม้ขายไม่ออกรึไง? ถึงได้เอามาให้เราแบบนี้"
"55555 คงงั้นมั้งครับ"
"เรามีอะไรจะบอก"
"ผมก็มีเหมือนกันครับ"
"งั้นพูดพร้อมกันนะ"
ผมพยักหน้าเพื่อเป็นการให้คำตอบกับเธอ คนตรงหน้าชูสามนิ้วขึ้นมาก่อนจะค่อยๆลดมันลงทีละนิ้ว
'3'
'2'
'1'
"เราเลิกกันนะ"
"สุขสันต์วันเกิดครับ"
.
.
.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in