กริ๊งๆ...  กริิ๊งๆ... เสียงนาฬิกาดังเจื้อยแจ้วแว่วมาตามลม  บอกถึงเวลา 7 โมงเช้า แสงแดดสาดส่องอย่างอ่อนโยนเตือนใจให้ตื่นนอน  เตรียมพร้อมที่จะเดินทางไปมหาลัยเพื่อศึกษาเล่าเรียนหาความรู้ พอถึงมหาลัย  ผมก็เดินไปยังซุ้มขายอาหารที่ตั้งอยู่บริเวณอาคารเรียนใกล้เคียงกัน  ในร้านที่ขายอาหารก็มีเมนูข้าวกล่องทีี่แสนจะ  อินดี้   วางรอให้นักศึกษาทั้งหลายหยิบไปกินตั้งแต่เช้ามืด แม่ค้าเห็นแล้วแสนจะน่ารัก  มองนานๆอาจจะได้ถ่ายรูปคู่  บรรยากาศแถวนั้นแสนจะเป็นใจ เหมาะต่อการพูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบระหว่างเพื่อน     ตัวผมก็นั่งกินข้าวกล่องที่แสนจะ  อินดี้   ชิ้นนี้ ขณะรอเพื่อนๆ  โดยมีลมเย็นๆพัดผ่านต้นไม้ให้ปลิวไสว แกว่งไกวไปตามแรงของลม ทำให้ผมรู้สึกหนาวทั้งกายและใจอยู่ไม่ใช่น้อย เมื่อเพื่อนๆผมได้ย่างกายของตนผ่านหลังรั้วเหล็กที่แสนตระหง่านตาแล้วนั้น อารมณ์ของพวกเขาและนางก็คงจะรู้สึกง่วงนอนบวกกับความเบื่อ ที่จะต้องทำกิจวัตรแบบเดิมซ้ำๆเหมือนกันเกือบทุกวัน