traffic jam. - Daily dose (fem!sehun)

“เค้าไม่กินไข่ดาวสุก”
“เมื่อวันก่อนยังบอกให้ทำสุกๆอยู่เลย”
“อย่ามามั่ว ไปจำของคนไหนมา!!”
“อะไรอีก ก็บื้อพูดเอง”
“เค้าไม่เคยพูดเลย จงอินไม่ใส่ใจเลยอะ”
“เป็นเมนส์แล้วเอาใจยากว่ะ”
“เค้าไม่ได้เอาใจยาก!!”

กายสีน้ำผึ้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน มือแกร่งเอื้อมไปปลดผ้ากันเปื้อนสีเทาเข้มออกจากตัว ทำไมผู้หญิงต้องเป็นเมนส์ด้วยวะ แล้วทำไมเซฮีต้องโดนความเมนส์ครอบงำขนาดนี้ ทุกเดือนวันเดิมเขาจะต้องโดนบ่นทุกทีเลย โดยเฉพาะเรื่องอาหารเนี่ยแหละ พอสาวน้อยเป็นเมนส์จะต้องบ่นจนหูชาทั้งๆที่ก็ทำเหมือนเดิม ไม่ยุติธรรมเลยครับ น้อยใจได้ไหม

“จะไปซุปเปอร์ เอาอะไรรึเปล่า เดี๋ยวไปซื้อให้” เอ่ยถามเจ้าบื้อเผื่อว่าอยากได้อะไร เห็นว่าเป็นเมนส์ก็กลัวจะเมื่อย ไม่อยากให้เดินไปไหนมาไหน
“จะว่าเค้าขี้เกียจเหรอ ใช่สิ เค้ามันอ้วน”
“อะไรอีก ยังไม่ได้พูดเลยเซฮี”
“จงอินก็แบบนี้อ่ะ มีอะไรก็บอกตรงๆสิ ทำไมต้องพูดให้มันเข้าใจยาก”
“ฉันไม่อยากให้เธอเดิน เห็นว่าเมื่อยไม่ใช่เหรอ ก็จะไปซื้อมาให้ไง จะเอาอะไร ผ้าอนามัยไหม หมดยัง”
“อือ”
“อือคือ?”
“เอาลอริเอะ”
“สีอะไร”
“สีเขียว ที่มันบอกว่าซอฟแอนด์เซฟ”
“มีปีกไหม”
“เอาปีก”
“ถ้าไม่มีล่ะ”
“โอ๊ย ถามมากจังเลย จะซื้อไรก็เอามาเหอะ”
“งั้นซื้อแพมเพิสนะ มามี่โป๊ะโกะ”
“จงอิน!!!”
“ก็เป็นเด็กน้อยงอแงแบบนี้อ่ะ ใส่แพมเพิสไปเลยดีกว่ามั้ง”
“จะไปไหนก็ไปเลย”
“โห ไล่กันขนาดนี้เลย”
“...”
“น้อยใจได้ไหมครับ”
“เรื่องของคุณ”
“...”
“...”
“หึๆ งั้นไปก่อนนะ ล็อคบ้านดีๆ”

จงอินเดินออกไปแล้ว เออ ไปเลย ไม่ง้อหรอก ก็คนมันเมื่อยอ่ะ ไม่อยากเป็นเมนส์เลย รำคาญมาก อะไรๆก็ทำยาก นี่เป็นพวกเป็นเมนส์แล้วปวดเอวสุดๆ ฮึ่ย

เมื่อมาถึงซุปเปอร์ หนุ่มผิวแทนก็เดินมาถึงโซนของใช้ผู้หญิง ผ้า-อนา-มัย ไหนวะ ...อ๋อ นี่ไง โซนผ้าอนามัยเต็มไปด้วยสีสันสดใส โหแม่ง สีฟรุ้งฟริ้งเหมือนการ์ตูนดิสนี่ย์ที่บื้อชอบดูเลยว่ะ แล้วดูหน้าเขาดิ แม่งไม่ได้จะเข้ากับของที่นี่เลย ความเข้ากันไม่มี เทียบเหมือนโจรหน้าหนวดครึ้มถือตุ๊กตาคิตตี้อ่ะ แล้วทำไมต้องทำหลายแบบขนาดนี้วะ เป็นแท่งๆก็มีอีก โหใส่ยังไง เสียบเข้าไปเหรอ เชี่ย ฟีลลิ่งจะเหมือนที่เขาเสียบเซฮีไหม? แล้วต้องยี่ห้อไรนะ ลอ—ลออะไรสักอย่าง สีเขียวก็ไม่มี ไม่มีอันไหนสีเขียวเลย ยากเกินไปแล้ว เครียด

//กริ๊งงง//
“อือ”
“เธอมันไม่มีสีเขียว”
“เอาสีชมพูก็ได้”
“ยี่ห้อเดิมเหรอ”
“อือ”
“ลอ—ลออะไรนะ”
“ลอริเอะ”
“ลอ-ริ-เอะ”
“...”
“สีชม-พู—“
“..”
“ไหนวะ”
“จงอินเร็วๆ”
“อืมๆ หาอยู่”
“...”
“เธอๆ มันมีลายหมีคุมะด้วยอ่ะ เอาไหม”
“ไม่เอา ไม่ชอบยี่ห้อ”
“มันต่างกันอยู่เหรอ อยากรู้”
“กาวมันไม่เหนียว”
“อ๋อ...” แล้วยังไงวะ แต่ไม่ถามหรอก น่าจะไม่เข้าใจเหมือนเดิม
“มันไม่มีปีกวะบื้อ ใช่ป้ะวะ แกะดูได้ไหมนิ”
“บ้าสิ ใครเค้าแกะดูกัน งั้นเอาโซฟีก็ได้”
“ซองเป็นไงนะ”
“สีส้ม เอาแบบแม็กซี่”
“มันดูตรงไหน ใส่แล้วมันยังไงอ่ะ นุ่มก้นเหรอ”
“ไม่ใช่ มันหนาไง ไม่เปื้อน”
“ทำไมอะ”
“ถามทำไมเนี่ย คนใส่ก็ไม่ใช่ป้ะ”
“อ่ออ มันมีแต่เป็นซองสีดำๆ เหมือนกันแหละมั้ง เอาไหม”
“ไม่อ่ะ มันของกลางคืน”
“ทำไมต้องแยกด้วยวะ กลางคืนมันใส่กลางวันไม่ได้เหรอ”
“มันไม่เหมือนกัน มันอับ”
“แต่มันมีปีกนะ”
“ไม่เอา เอากลางวัน”
“กลางวันมีแต่ไม่มีปีก”
“โอ๊ย จงอิน ไม่ต้องซื้อก็ได้ ยาก”
“อ่า หรือจะเอาแบบส—“

“หาอันไหนเหรอคะ เราช่วยไหม” ยืนงงในดงผ้าอนามัยอยู่ตั้งนาน รู้สึกเหมือนได้มาเปิดโลก แม่งอะไรวะ มีแต่ซองสีชมพูสีส้ม ความยาวก็ไม่เท่ากันอีก มีกลางวันกลางคืน งงชิบหาย ผู้หญิงนี่รู้ได้ไงว่าตัวเองต้องใช้แบบไหน โอ้โห เขาละยอมเลย ยากว่ะ ขอไปศึกษาใหม่ทั้งหมด

“อ๋อ ผมหาโซฟี หรืออะไรก็ได้ครับ แบบมีปีก กลางวัน เอ่อ...”
“นี่ค่ะ โซนโซฟี เราใช้แล้วก็โอเคนะ มันไม่อับชื้น ใช้แล้วหอม”
“อ่อ...”
“เราน่ะลองมาหมดแล้ว อันนี้ดีสุด”
“ครับ ขอบคุณครับ”
“ใส่แล้วนุ่มดี แต่ว่าหอมไม่หอมเนี่ย... ต้องพิสูจน์เอาแล้วล่ะค่ะ”
“อ่อ ครับ”
“ซื้อไปให้แฟนเหรอคะ”
“ครับ แฟนผมรออยู่บ้าน”
“วันนั้นของเดือนผู้หญิงก็จะเอาใจยากเป็นพิเศษสักหน่อย สู้ๆนะ”
“ครับ ขอบคุณมากครับ”

“จงอิน! นี่!! ยังอยู่ไหมเนี่ย ฮัลโหล”
“อื—“
“เมื่อกี้คุยกับใครอ่ะ!!”
“อ่อ เค้—“
“มันมาอ่อยใช่ไหม”
“ไ-“
“แล้วทำไมต้องพูดเรื่องจิ๋มด้วย”
“ห๊ะ เดี๋ยวๆเซฮี—“
“มันพูดถึงจิ๋มอ่ะ จงอินทำไมต้องไปฟังมันด้วย!!”
“ไม่ คือฉันไม่ได้จะฟ—“
“มันพูดว่าจิ๋มมันหอมอ่ะ จงอินทำไมต้องฟังด้วยเล่า!!”
“โอ-เซ-ฮี...” ตั้งใจเน้นทีละคำเป็นสัญญาณบอกว่าเซฮีต้องตั้งสติ ตอนนี้แฟนเขามั่วไปใหญ่แล้ว
“ไม่ต้องมาพูดกับเค้าแล้ว!!”
“เซฮี อย่างี่เง่าดิ” ไม่ไหวแล้ว ไปกันใหญ่
“...”
“...”
“เหอะ”
“เซ-”
//ตู๊ด ๆ ๆ ๆ -- เซฮีตัดสายไปแล้ว โอเค ผู้หญิงในวันเป็นเมนส์ก็คือสงครามในบ้านที่เขาเองนี่แหละเป็นผู้แพ้เสมอๆ คิดแล้วก็น่าน้อยใจเนอะ

“กลับมาแล้ว”
“...”
“เซฮี”
“...”
“อยู่ไหนเนี—“
“ฮือ...ฮึก-“
“...”
“ฮือ ฮึก...ไม่เอาแบบนี้”
“ร้องไห้ทำไม!”
“พ่อ..ฮืออ”
“พ่อ? คุณพ่อเป็นอะไร” น้ำตาไหลนองอาบแก้ม จงอินตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูก รีบวางของในมือเตรียมจะไปคุยกันให้รู้เรื่องแต่เซฮีกลับส่ายหัวไปมา
“พ่อม้าน้ำมันตายแล้วอะ...”
“ห๊ะ ม้าน้ำในทะเล?”
“อือ พอมันอุ้มลูกในกระเป๋าตรงท้องเสร็จมันก็ตาย ทำไมอ่ะ ทำไมโลกนี้ต้องใจร้ายกับมันขนาดนั้น มันยังไม่ทำอะไรให้ใครเลยนะ ฮือออ ” เซฮีนั่งร้องไห้ตาปูดกับช่องดิสคัฟเวิอรี่ที่เปิดทิ้งไว้ ยัยซื่อบื้อ เป็นเมนส์นี่ต้องคิดขนาดนี้เลยเหรอ นั่งร้องไห้ให้ม้าน้ำเนี่ยนะ
“เซฮี มันเป็นเรื่องของม้าน้ำ....”
“ก็เค้าสงสารอ่ะ”
“แต่มันเป็นแบบนี้ นี่คือความจริงของสัตว์โลก” โอ้โห ผมเหมือนพวกธัมมะธัมโม สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
“ถ้าจงอินเป็นม้าน้ำ จงอินจะตายไหม” อะไรวะ?
“ฉันเป็นคน เซฮี” เออ นี่แฟนผมเองครับ
“ก็สมมติไง”
“ฉันจะไปรู้ได้ไง“
“จงอินจะทิ้งเค้าไปไหม จงอินต้องอย่าทิ้งเค้านะ” พูดไปก็เข้ามาเกาะแขน อ๋อ กำลังอ้อน ลืมไปแล้วสินะว่างอนกันตอนอยู่ซุปเปอร์
“จะทิ้งได้ไง คนซื่อบื้ออยู่คนเดียวไม่ได้หรอก ต้องมีคนดูแล”
“จงอินเอง!”
“อืม ใช่”
“ฮิฮิ” วงแขนเล็กโอบรอบต้นคอ ยัยบื้อปีนตัวเขาขึ้นมานั่งทับที่ตัก ก้นกลมบดเบียดไปมาแถวๆหน้าขา โห เซฮีเป็นเมนส์ เซฮีเป็นเมนส์ ท่องไว้

“จงอินรักเค้าไหม” เอียงคอถามตาแป๋ว อะไรวะ เมื่อกี้ยังงอนอยู่เลย ตามไม่ทันแล้วครับคุณ แต่ถ้าถามแบบนี้ก็...
“รักสิ” แกล้งเอาจมูกไปชนกับของอีกคน มันเขี้ยวนัก
“อือ กอดๆ” ไม่ได้ตอบอะไรไปแต่แขนแกร่งรวบคนตัวขาวเข้ามากอด ยัยบื้อวางศีรษะลงกับไหล่เขาอย่างเหนื่อยอ่อน สงสัยจะง่วง ข้าวก็ไม่กิน แม่ง ใครจะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้วะ นี่เมียหรือลูกสาว

“หิวไหม” หัวกลมส่ายไปมาที่ไหล่
“เราไม่หิวเลย ง่วง” พูดจบก็มุดไหล่อีกรอบ จะมุดไปถึงไหนเนี่ย ตัวแสบ
“ผมยาวแล้ว” มือหนาลูบไปมา ปลายนิ้วม้วนปลายผมอีกคนเล่น มือแกร่งพยายามจับผมม้วนๆไปมา เห็นเซฮีดูคลิปในยูทูปบ่อยๆ เค้าเรียกว่าไรนะ ถักเปีย น่าจะใช่ ว่าแล้วก็อยากลองบ้าง ก้านนิ้วค่อยๆแบ่งผมคนในอ้อมกอดเป็นสามส่วน อ่าใช่ มันจะเอามาไขว้กันก่อน ก็คือ เอาเส้นนี้จับตรงนี้ แล้วก็ เอ่อ อันนี้ —-ไม่ใช่ว่ะ
“อื้อ เจ็บๆ” มือแกร่งหยุดชะงักการกระทำ แล้วค่อยๆจับปอยผมเจ้าหญิงน้อยอีกครั้งให้เบามือยิ่งขึ้น
“ฮื้ออ ผมเค้ายุ่งหมดแล้ว”
“อ่า มันทำยังไงนะ”
“อะไร”
“เปียผมอ่ะ”
“ก็เปียไง ทำง่ายๆ”
“จับแบบนี้ใช่ไหม แบบเอาอ—”
“อือ ไม่ต้องทำหรอกน่า ผมยุ่งเลยเนี่ย...”
“แต่มันน่ารักดี”
“หึ”
“อยากลองทำให้”
“.จงอินทำไม่สวย ไม่ชอบ”
“...”
“...”
“ขอโทษครับ” มือหนาปล่อยผมอีกคนลงอย่างเสียดาย เอื้อมไปหยิบหวีจากข้างโซฟามาหวีแก้กลุ่มผมที่ทำมันยุ่ง ทำเบาๆกลัวว่ามันจะดึงผมจนเจ็บอีก หวีอยู่หลายนาทีจนมั่นใจว่าผมคนรักกลับมาสลวยเหมือนเดิม

จงอินถอนหายใจ เขาอยากจะทำอะไรให้เซฮีอารมณ์ดีขึ้นบ้าง แต่ว่าผู้ชายอย่างเขาก็ดีแต่จะทำพังตลอด ตั้งแต่ข้าวเช้ายันถักผม ขอโทษจริงๆที่เอาใจไม่เก่ง ขอโทษนะครับ

“จงอิน” เซฮีเงยหน้าขึ้น ทำให้เส้นผมสลวยตกระใบหน้าคม จงอินยกมือขึ้นเสยผมด้านหน้าของคนรักขึ้น และเหมือนจะรู้กัน เซฮีก้มหน้าลงมา พร้อมๆกับที่จงอินเงยหน้าขึ้นให้ริมฝีปากจรดลงที่หน้าผากหญิงสาวพอดี
“ขอจูบหน่อย” หญิงสาวว่าพลางเอียงศีรษะแล้วยื่นใบหน้าลงมา จงอินยังไม่ทันตั้งตัวริมฝีปากนุ่มหยุ่นก็ประกบลงมาเบาๆเสียแล้ว เซฮีเปิดริมฝีปากออกแล้วค่อยๆดูดดึงอวัยวะเดียวกันของอีกคนอย่างเอาแต่ใจ พอได้สติ ชายหนุ่มก็เริ่มจูบตอบจนกลายเป็นผู้นำในการปล้นจูบครั้งนี้ ลิ้นร้อนพยายามกวาดไปทั่วโพรงปากอุ่น เสียงจุบจับดูดดึงดังอยู่ข้างหูเรียกให้เกิดอารมณ์บางอย่างขึ้นกับทั้งสอง เป็นจงอินที่ถอนริมฝีปากออกก่อนเพราะกลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว...

เซฮีหน้าง้ำลงเล็กน้อย ร่างขาวจัดปีนขึ้นมานั่งคร่อมบนตักของจงอินอย่างเต็มก้น มือเรียวจับใบหน้าของอีกคนให้อยู่นิ่งๆแล้วประกบจูบหนักๆลงไปอีกครั้ง พอสมใจแล้วก็ถอนริมฝีปากลงมาแล้วเอาหน้าผากชนกันเงียบๆ ปล่อยให้แต่ละคนคิดทบทวนเรื่องราวเหนื่อยๆในวันนี้สักพัก

เซฮีรู้ตัวทุกอย่างว่าวันนี้ตัวเองนั้นงี่เง่ากับจงอินมาก ตั้งแต่เช้ายันเย็น แต่มันหงุดหงิดนี่นา ช่วงรอบเดือนมันก็เมื่อยตัว อยากบ่น อารมณ์เสีย ปวดไปหมดทุกตารางนิ้วบนตัว ตอนนี้ที่เอวน่ะดีขึ้นแล้ว เหลืออยู่ที่เดียวเนี่ยยังไม่หายเลย...

“ปวดตรงไหนไหม ฉันนวดให้” เหมือนจะรู้ใจ อยู่ดีๆก็มาบอกว่าจะนวดให้ แต่ไม่ได้ ตรงนี้นวดไม่ได้เด็ดขาด
“เปล่า” โกหกไปก่อน ยังไงก็ให้รู้ไม่ได้
“จริงเหรอ ปกติปวดไม่ใช่เหรอตอนเป็นเมนส์อ่ะ” ทำไมต้องเซ้าซี้ด้วยอ่ะ
“จงอินนวดไม่ได้” เซฮีพูดเสียงแข็ง
“…”
“จงอินอ่า” พอเห็นอีกคนหลบตาก็รู้สึกผิด เซฮีไม่อยากให้จงอินเข้าใจผิดอีกแล้ว คนรักพยายามเอาใจมาทั้งวันทำไมเธอจะไม่รู้
“เซฮี”
“อือ”
“ตอนนี้ฉันช่วยอะไรได้บ้างไหม” เสียงนั้นแผ่วเบาเหลือเกิน โอเซฮีไม่อาจทนความเป็นห่วงของอีกคนได้อีกต่อไป ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอก็พร้อมแล้วสำหรับ...

“เราปวดหน้าอกอ่ะ จงอินนวดให้หน่อยได้ไหม”

เมื่อได้ยินดังนั้นยอมรับว่าเขาก็ตกใจไม่น้อย โอเซฮีค่อยๆเปิดเสื้อตัวเองขึ้นจนพ้นเนินอกขาวผ่อง เผยให้เห็นชุดชั้นในลายมูมินสีฟ้าขาวสุดน่ารัก คิดแล้วก็เขินเพราะอันนี้จงอินซื้อให้ เธอน่ะชอบมูมินมาก พอเจ้าตัวรู้ก็ดันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด ตอนแรกนึกว่าจะเป็นตุ๊กตามูมิน ที่ไหนได้...ไอ้กล้ามปูขี้หื่นเอ้ย

“เซฮี” จงอินพูดเสียงต่ำ เซฮีสัมผัสได้ถึงความสั่นของน้ำเสียง ชายหนุ่มมัวแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสัมผัสสิ่งที่เธอต้องการเสียที ซึ่งนั่นทำให้เซฮีเริ่มอารมณ์เสียอีกรอบ
“นวดนมเรา” เธอออกคำสั่ง
“เซฮี ฉันไม่เล่นหรอกนะ” จงอินพูดน้ำเสียงจริงจัง
“เค้าก็ไม่ได้เล่น เค้าเอาจริง” หญิงสาวตอบกลับไปเสียงหนักแน่นไม่แพ้กัน

จงอินยังคงนิ่ง สายตาคมจ้องลึกลงไปในดวงตาของอีกคน ไม่ใช่เขาไม่มีอารมณ์ เขามีโคตรๆต่างหาก ของมันขึ้นตั้งแต่แฟนปีนขึ้นมาบนตักทีแรกแล้ว แต่เซฮีไม่พร้อม วันนี้ทำไม่ได้เด็ดขาด

“พอแล้วเซฮี อย่าทำแบบนี้ ฉันไม่ได้หยุดมันได้ทุกครั้งหรอกนะ” จงอินพยายามดึงเสื้ออีกคนลงปิดเต้าตึงทั้งสองข้าง แต่เซฮีไม่ยอม เธอยึดมือแกร่งไว้และเอาวางแนบหน้าอกของเธอ หญิงสาวแอ่นหลังดันให้เต้างามเบียดมือแกร่งของคนรักมากขึ้น ออกแรงบีบมืออีกคนให้แนบแน่นกับหน้าอกหน้าใจ เซฮีหอบหายใจแรงผสมกับครางเบาๆเพื่อระบายอารมณ์รักในตอนนี้ออกมา มือขาวขยำหน้าอกตัวเองผ่านมือแข็งแรงของคนรัก นวดคลึงและบีบอัดให้เกิดร่องกลางจนเนื้อเต้าเริ่มเห่อแดง

จงอินที่สติเตลิดไปไกลตอนนี้ก็ไม่อาจหักห้ามใจได้แล้ว เวลาเป็นประจำเดือนเซฮีจะมีหน้าอกที่ใหญ่ขึ้นด้วย เท่าที่สังเกตมาทุกๆเดือนที่อยู่ด้วยกัน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่เซฮีเป็นขนาดนี้ อยากมีอะไรกับเขาขนาดนี้...

“เซฮี” เสียงจงอินเริ่มแหบแห้ง ตอนนี้มือของเขากำลังบีบนวดเต้างามอย่างเอาใจ เซฮีเสยผมขึ้นแล้วจับสันกรามของคนรักให้เงยหน้ารับจูบหนักๆจากเธออีกครั้ง

ไม่รอให้จูบนาน จงอินเลิกชุดชั้นในคนรักขึ้นจนพ้นเต้าแล้วบีบนวดอกเปลือยให้ ปลายถันสีชมพูเข้มเต่งตึงและชูชันมากกว่าปกติอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมน หรืออารมณ์อย่างอื่นที่เขาปลุกปั้นขึ้นมา

“อือ มันแดง”
“แดงๆนี่แหละ หายปวด”
“งือ เค้าเจ็บแล้วง่ะ”
“อืม นวดเรื่อยๆเดี๋ยวก็หาย” จงอินลงน้ำหนักที่มือเพิ่ม คราวนี้เขาบีบแน่นๆบริเวณเต้า ให้ปลายถันปลิ้นล้นออกมาแล้วผงกศีรษะขึ้นไปดูดดึงหนักๆ
“อ๊ะ อื้อ” เสียงครางดังออกมาตามที่คาด จงอินลงลิ้นกดปลายถันจนบุ๋มเข้าไปกับลานนม พอผ่อนแรงปลายถันก็เด้งออกมาอีกครั้ง คราวนี้จงอินตั้งใจดูดจนลานนมเข้ามาอยู่ในโพรงปากร้อนระอุ ลิ้นร้อนไล้วนสลับดูดจนมันแข็งสู้ ละจากอีกข้างไปอีกข้าง ทำคล้ายๆกันเรียกเสียงครางหวานจากคนรักเป็นอย่างดี ผละออกมาดูผลงานพบว่าปลายถันเห่อแดงและเคลือบน้ำใส จงอินยิ้มอย่างเอ็นดูแล้วประกบริมฝีปากจุ๊บเบาๆที่ปลายสุด เซฮีร้องเสียงหวานและขบริมฝีปากแน่น จงอินเห็นจึงยื่นมือไปดึงออก กลัวว่าจะได้เลือดเสียก่อน วงแขนสีน้ำผึ้งออกแรงรวบเอวคนรักแล้วเดินไปที่ห้องนอน เซฮีโอบขารอบเอวสอบแล้วซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอแกร่ง สูดกลิ่นน้ำหอมที่เจ้าตัวใช้ประจำยิ่งแล้วใหญ่ เซฮีอยากมีอะไรกับจงอินเดี๋ยวนี้เลย แต่มัน...

“อื้อ” เสียงหวานดังขึ้นหลังจงอินปล่อยหลังเธอลงกับเตียง มือหนาแกะตะขอชั้นในทิ้งไปทำให้ตอนนี้เซฮีอยู่ในร่างเปลือยอกต่อสายตาคม จงอินยืนเข่าคร่อมเธอไว้แล้วถอดเสื้อออก เผยให้เห็นแพงอกและกล้ามท้องเป็นลอนสวย ไม่มีครั้งในที่เซฮีไม่ชื่นชมมัน มือเรียวส่งไปลูบไล้บนกลุ่มกล้ามเนื้อนั้นเรื่อยมาถึงอกแกร่งแล้วโอบรอบคออีกครั้ง โน้มให้อีกคนลงมาใกล้ๆแล้วแลกจูบกันอีกรอบ

จงอินไล่จูบลงมาตั้งแต่ซอกขอขาว ทำรอยแบบที่ชอบ จูบซับเรื่อยมาจนถึงท้องน้อย มือหนาตั้งใจจะดึงกางเกงหญิงสาวลงเพื่อสัมผัสกันอย่างเคยแต่ก็ถูกห้ามไว้ สายตาไม่มั่นใจถูกส่งมาให้จงอินจึงยิ้มอ่อนโยนแล้วขยับขึ้นไปปิดไฟที่หัวเตียงให้ทั้งห้องมืดสนิท

“ไม่เขินแล้ว”
“อือ” เซฮียังคงนอนตัวสั่นอยู่ใต้ร่างของเขา เสียงหอบหายใจเหนื่อยดังอยู่ไม่ขาด ยัยบื้อนับวันยิ่งขี้ยั่วไม่เบา สักวันเขาจะต้องตายเพราะยัยเซฮีแน่ๆ ชายหนุ่มระบายยิ้มอ่อนโยนแล้วก้มลงไปกดจูบหนักๆที่แก้มใสทั้งสองข้างเ้วยความมันเขี้ยว มือแกร่งยกขึ้นลูบศีรษะอีกคนหวังว่าจะช่วยให้เธอสงบลงจากอารมณ์เมื่อครู่ เขารู้ว่าเซฮีกำลังรู้สึกอะไร แต่วันนี้ยังไม่ได้ เขาไม่อยากทำให้แฟนตัวเองอายหรือทำอะไรพิเรนทร์ๆในวันแบบนี้หรอก ให้หายก่อน เดี๋ยวจัดแน่ๆที่รัก ตอนนี้ต้องรอ
“อือ ไม่ทำเหรอ” แต่...เขาจะรอไหวเหรอวะ
“…” จงอินขบกรามแน่นจนข้ึนเส้นเลือดที่ขมับ
“คือเค้า วันนี้เค้ามีอารมณ์มากกว่าปกติอ่ะ” เซฮีสารภาพ นัยน์ตาเริ่มแดงก่ำเพราะอารมณ์ที่คุกกรุ่นอยู่ข้างใน
“เซฮี ฉันว่า” จงอินไม่อยากจะพูดหักหาญน้ำใจหรอกนะ แต่ว่า
“ผ่าไฟแดงมันไม่ดีหรอก”
“…”
“วันนี้ตรงนั้นมันบอบบางกว่าปกติ ฉันทนทำแบบนั้นกับบื้อไม่ได้หรอก”
“ฮึก...ทำไมอ่ะ” อ่า ว่าแล้ว ช่วงนี้อารมณ์อ่อนไหว รู้ไหมว่าเขาไม่ได้อยากทำให้บรรยากาศระหว่างเรามันเสียเลยสักนิด แต่สุขภาพของเซฮีต้องมาก่อน ชายหนุ่มพยายามหลับตา ตั้งสติที่ตอนนี้มันกำลังคิดถึงแต่ภาพของเราอยู่ในหัว หน้าอกคู่สวยที่สั่นกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกจากเขา เนื้อตัวที่เห่อแดงและส่งกลิ่นหอมของเย้ายวน ริมฝีปากอิ่มที่อ้าออกเปล่งสุ้มเสียงหวานกระเส่าข้างหู

คิมจงอิน จง-อด-ทน

“แต่เรา-“
“เซฮี” จงอินพูดเสียงจริงจังอีกครั้ง ลอบถอนหายใจเบาๆเพื่อสกัดกลั้นอารมณ์ของตัวเองไปด้วย ได้โปรด หยุดทรมานกันก่อน
“ใช้แค่นิ้วก็ได้” เซฮีเอ่ยขึ้นมาคล้ายเสียงกระซิบ
“ไมาเอาน่า เซฮี” จงอินได้ยินแบบนั้นจึงตัดใจลุกขึ้นจากตัวของคนรัก เขาต้องรีบเดินออกไปไกลๆ เพื่อไม่ให้อารมณ์มันตีพัดขึ้นสูงกว่านี้ ขอโทษจริงๆ อยากให้รู้ว่าต้องการไม่แพ้กัน
“จงอินอ่า”
“ไปห้องน้ำนะ” ชายหนุ่มเอ่ยสั้นๆแล้วกำลังจะลุกไปห้องน้ำ แต่แขนเรียวคว้าตัวเขาให้ล้มมาทับอีกครั้ง แถมยังพยายามพลิกตัวให้ตัวเองอยู่ด้านบนอีกต่างหาก เซฮีนั่งทับหน้าขาของเขาแล้วก้มลงจูบที่อกแกร่ง ฟันแหลมขบกัดเนื้อบนลอนกล้ามสวย ลามมาถึงหน้าท้องแกร่งที่เธอชอบ ไม่ลืมที่จะสร้างรอยแห่งความเป็นเจ้าของไว้

“เค้าทำให้นะ” มือสวยกำขอบกางเกงขายาวพร้อมชั้นในแล้วดึงลงช้าๆ แกนกายใหญ่ดีดผึงตีจมูกรั้นเบาๆ เซฮีหลุดขำเล็กน้อย เธอช้อนตามองคนหมดแรงตรงหน้าแล้วยิ้มเขิน
“เค้าอยากช่วย เดี๋ยวเค้าทำให้” ไม่ว่าเปล่า มือขาวค่อยๆกำรอบแท่งร้อนแล้วรูดรั้งอย่างตั้งใจ ลงน้ำหนักมือและบีบให้แน่นตรงส่วนหัว เธอรู้ว่าทำแบบไหนจงอินจะมีความสุขที่สุด ในฐานะที่วันนี้เธองี่เง่าไปหน่อย อันนี้ถือเป็นการขอโทษด้วยความเต็มใจก็แล้วกันนะ

มือสวยเร่งจังหวะรั้งรูด แกนกายใหญ่ร้อนขึ้นเรื่อยๆและปรากฏเส้นเลือดปูดโปนเครียดตึงขึ้นตามความยาว เซฮีถดตัวลงเป็นนอนคว่ำตรงตำแหน่งแท่งรัก จับมาแนบกับแก้มแล้วถูขึ้นลงเบาๆ แตะที่ริมฝีปากจนเกิดเสียงจุ๊บน่ารัก แล้วจึงค่อยๆแลบลิ้นเลียส่วนหัวหยักแดงก่ำที่แม้จะไม่เห็นชัดนักในความมืด แต่เซฮีก็รู้ว่าตอนนี้มันต้องแดงมากเชียวล่ะ
“ซี๊ด! ตัวแสบ” จงอินสูดปากอย่างทรมาน รู้แบบนี้สาวน้อยก็ยิ่งลงลิ้นเล่นกับส่วนหัวหนักขึ้นอีก เอามือบีบรัดรอบโคนอย่างแนบแน่น แล้วครอบปากลงที่ขอบปลายหัวหยัก ผงกหัวเข้าออกถี่ๆ อ้าปากแล้วกระดกลิ้นเลียสะกิดปลายสุดของหัวหยักรัวเร็ว ไม่นานเซฮีก็สัมผัสได้ถึงรสชาติละมุนของน้ำหล่อลื่นที่ปริ่มออกมาจากแกนกายใหญ่ ตรงนี้แหละคือจุดที่จงอินเสียวที่สุด เซฮีรู้นะ

มือเรียวยังคงรูดขึ้นลงรัวเร็วจนสุดโคน นิ้วสวยบีบคลึงสองลูกกลมด้านล่างไปด้วย ไม่มีส่วนไหนที่ถูกละเลยเลยแม้แต่น้อย
ปลายเล็บนิ้วชี้แกล้งขูดลงเบาๆพอให้กระสันเสียว เรียกเสียงสูดปากจากคนรักได้เป็นอย่างดี

เซฮีก้มลงดูดกลืนแกนกายเข้าในโพรงปากได้ครึ่งหนึ่งก็เกือบสำลัก จงอินส่งมือลงมาลูบหัวเซฮีอย่างรักใคร่และปลอบประโลม พร้อมกับค่อยๆกดให้รับเอาแท่งรักเข้าไปให้ลึกกว่านี้ ก่อนเซฮีจะผ่อนแรงต้านที่ลิ้นและรับเอาแกนกายเข้าไปจนถึงช่องคอ รู้สึกถึงหัวหยักที่แทงลึกอยู่ที่หลังเพดานอ่อน เซฮีค่อยๆรวบรวมสติและผงกหัวสร้างความสุขให้คนรัก ห่อปากจนแน่นและเร่งความเร็วขึ้นอีก ทำอยู่อย่างนั้นจนปลายปริ่มน้ำเยิ้มทะลักเคลือบทั้งแกนกายและริมฝีปากอิ่มจนทั่ว เซฮีใช้อุ้งมือถูที่ส่วนหัวเร็วๆจนแกนกายใหญ่กระตุกเกร็งเบาๆ เหมือนจะเสร็จ แต่ก็ไม่ใช่ จงอินดึงศีรษะร่างบางออกแล้วจัดการพลิกตัวคร่อมเซฮีอีกครั้ง มือแกร่งกระชากกางเกงนอนเซฮีออกเหลือแต่กางเกงชั้นในซับด้วยแผ่นที่ปกปิดของสงวนเอาไว้อย่างปลอดภัย
“หนีบขาเข้าหากัน” เป็นคำสั่งเฉียบขาดที่เซฮีทำตามอย่างว่าง่าย
“อ่ะ อันนี้จะ—อื้อ” จงอินจัดการสอดแกนกายเข้าไปในร่องต้นขาทั้งสองของอีกคน ให้แกนกายสัมผัสน้องน้อยผ่านผ้ากั้น สะโพกสอบส่งแรงกระแทกกระทั้นไม่ต่างจากการสอดใส่จริงเลยแม้แต่น้อย เซฮีหนีบขาแน่นกว่าเดิม หลับตาส่งเสียงครางลั่นเมื่อแกนกายถูเสียดสีไปกับปุ่มกระสันซ้ำแล้วซ้ำเล่า จงอินดันแกนกายสูงขึ้นอีกให้ทั้งลำสัมผัสกับน้องของเซฮีมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ไม่ได้สอดใส่แต่นี่ก็น่าจะช่วยให้เธอและเขาไปสู่ฝั่งฝันได้ สะโพกสอบเสือกไสรุนแรงจนเกิดเสียงเสียดสีกับเนื้อผ้า สะโพกรัวเข้าออกร่องขาเซฮีซ้ำไปมาจนสมองขาวโพลน ก่อนจงอินจะพลิกตัวให้เซฮีอยู่ด้านบนบ้าง
“ลองทำดูไหม” จงอินถามเบาๆ
“อือ” ว่าแล้วเซฮีก็ค่อยๆหนีบขาแล้วขยับตัวให้แกนกายใหญ่อยู่ตรงกลางร่องขา สะโพกผายกระดกขึ้นลงทำให้หัวหยักผลุบโผล่ออกมาซ้ำๆ จงอินหลับตาและรับสัมผัสเสียวอย่างเต็มใจ สะโพกผายบดเบียดแล้วพยายามถูปุ่มกระสันกับหัวหน่าวของอีกฝ่าย หญิงสาวครางหวานอย่างเสียวซ่าน จงอินจึงโน้มคอเธอลงมาแลกจูบร้อนแรงและเป็นฝ่ายกระดกสะโพกขึ้นสวนจังหวะของคนรัก
“โอเคไหม” เอ้ยถามชิดใบหูขณะที่ช่วงล่างก็ขยับถี่รัว
“อื้อ อะ—โอเค” เซฮีถูกพลิกให้นอนหงายอีกครั้ง
“หนีบขาไว้ อืม แบบนี้เจ็บจิ๋มไหม”
“อือ ไม่ๆ อ่า—อย่าถามตรงนักสิ อ่ะ—อ๊าา”
“อือ ดีแล้ว ขออีกนิดนะ” พูดจบก็เร่งจังหวะพร้อมกับจับสะโพกกลมไว้แน่นกับเตียง จงอินกระทั้นสะโพกเข้ามาอย่างรุนแรง มือหนาบีบคั้นหน้าอกกลมไปด้วย เนินเนื้อนิ่มฟูถูกบีบจนแดงเป็นรอยนิ้วมือ จงอินก้มลงดูดดึงที่ปลายถันอีกครั้ง เรียกเสียงครางหวานจากคนใต้ร่างที่ถูกปรนเปรอทั้งด้านบนและล่าง สะโพกสอบผ่อนความเร็วลงเปลี่ยนจังหวะรักเป็นกระแทกเน้นย้ำมากขึ้น หัวปริ่มน้ำแดงก่ำถูวนไปมาอย่างหยอกล้อบนปุ่มเสียวของเซฮี สัมผัสได้ถึงความแข็งขึ้นมาเล็กน้อยคนตัวใหญ่จึงแกล้งกดถูแกนกายให้แนบชิดมากขึ้นและกระแทกอัดสะโพกเข้ามาอย่างหนักหน่วงอีกระลอกใหญ่ เซฮีรู้สึกได้ถึงแท่งร้อนที่เต้นตุบๆอยู่ที่หน้าขา แกนกายใหญ่เต้นตุบถี่รัวเป็นจังหวะเดียวกับอัตราการเต้นหัวใจของทั้งคู่ จมูกซุกซนไซร้ไปตามกกหู ซอกคอของเซฮีอย่างหิวกระหาย สะโพกสอบยังคงกระแทกเข้าออกอยู่อย่างนั้น ก่อนที่สุดท้ายจงอินจะคำรามต่ำและกระตุกกายอย่างหนักปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มต้นขาขาวและที่นอนไปหมด

“เสร็จไหม” เอ่ยถามร่างบางพร้อมกับหายใจอย่างเหนื่อยหอบ มือแกร่งลูบไปตามกรอบหน้าของคนรักอย่างเป็นห่วง เขาเอาเปรียบอีกคนเกินไปไหมนะ
“ส-เสร็จอยู่” บอกอีกคนไปตามตรง แต่ไม่อยากยอมรับเลยว่าตัวเองเสร็จตั้งแต่โดนถามว่าเจ็บจิ๋มไหมนั่นแหละ ไม่บอกหรอก น่าอายชะมัด

สองร่างกอดกันในท่านั้นอยู่เกือบสิบนาทีก่อนจงอินจะถอนแกนกายออกจากร่องขาเซฮี ชายหนุ่มลุกไปหยิบทิชชู่เปียกกับแห้งบนโต๊ะเครื่องแป้งมาทำความสะอาดตัวเซฮีและเตียงนอนจนสะอาด
“เหนื่อยไหม” เอ่ยถามแล้วอุ้มร่างบางขึ้นนั่งพร้อมกับเอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาเตรียมจะเปลี่ยนให้
“อ่า เดี๋ยวเค้าขอเข้าห้องน้ำก่อน” เซฮีพูดแค่นั้นจงอินก็เข้าใจ ชายหนุ่มส่งเสื้อผ้าชุดใหม่และไม่ลืมที่จะส่งของจำเป็นอีกอย่างให้ด้วย
“เอานี่ด้วย นี่แบบกลางคืน ใส่ได้แล้ว”
“ไอ้บ้า ทำเป็นรู้ดี” เดี๋ยวนะ แค่นี้เองยัยเซฮี ทำไมต้องหน้าแดงด้วย ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่ส่งยิ้มอบอุ่นมาให้ ด้านจงอินเมื่อเห็นเซฮีเขินแบบนี้ก็อยากจะแกล้งซักหน่อย ยัยบื้อทำไมต้องน่ารักตลอดเวลาด้วยวะ
“อีกกี่วันจะได้ลงพื้นที่จริงครับ”
“ไม่มีแล้ว!!”
“อะไรกัน คนสวยใจร้ายเหรอ”
“ไม่มีลงพื้นที่จริงแล่ว!”
“ได้! งั้นระวังตัวไว้”
“หึ อย่าหวังเลย ไอ้กล้ามปู”
“บอกทีว่านี่ด่าแล้ว”
“กล้ามปู ปูหน้าโง่ด้—อุ๊บ!” เสียงหวานถูกหยุดด้วยริมฝีปากอุ่นอีกครั้ง
“ขอบคุณนะครับ”
“...” จงอินระบายยิ้มให้กับคนรัก วันนี้ทั้งวันเซฮีเหนื่อยมามาก ไหนจะเมื่อกี้ที่เขาตัดสินใจทำให้มันเกิดขึ้นอีก
“ขอบคุณเหมือนกันแหละน่า”
“อืม” จงอินยิ้ม ไม่ทันไรก็...
//ฟอด!!// ร่างบางก้มลงจรดจมูกเข้ากับแก้มสาก แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้อีกคนนั่งยิ้มกว้างกับตัวเองบนเตียงของเรา

จบ.

#dailydoseKH

เป็นฟิค fem! Sehun ที่ทุกคนสามารถเป็นเซฮีได้ถ้าใจต้องการนะคะ

H N S M T H Y

เป็นฟิค fem! Sehun ที่ทุกคนสามารถเป็นเซฮีได้ถ้าใจต้องการนะคะ

H N S M T H Y