“อย่าทำผม...” เสียงเด็กหนุ่มวัยประมาณสิบห้าสิบหกเอ่ยพลางดิ้นพลากจากการทำร้ายร่างของคนตรงหน้าที่กำลังกำมีดแน่น วัตถุสีเงินและคมกริบกำลังจ่อมาที่ลำคอ มือผอมแห้งพยายามปัดออกแต่คนตรงไม่ยอมลดละ เขาหมายจะเอาชีวิตลูกเลี้ยงที่รังเกียจนักหนา 

“ฉันเกลียดแกฮิวโก้...” เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยอย่างมุ่งร้ายก่อนจะกดมีดลง 

“ไม่!!” ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมกับเม็ดเหงื่อที่ไหลไปตามโครงหน้าของเขา ฮิวโก้ อิวานอฟ ตื่นขึ้นมาในห้องเช่าเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในลอนดอน เขายังคงฝันร้ายจากพ่อเลี้ยงผู้ที่ชอบทำร้ายเขากับแม่เมื่อหลายสิบกว่าปีก่อนที่รัสเซีย แผลเป็นที่ลำคอยังคงตอกย้ำอดีตนั้นอยู่ ชายหนุ่มสางผมตนเองก่อนจะตัดสินใจลุกมาเตรียมตัวไปทำงานหาข่าวตั้งแต่เช้ามืด เขาชงกาแฟกับทำของง่าย ๆ ทานและขึ้นรถประจำทางไปทำงาน 

ฮิวโก้ได้งานเป็นนักข่าวที่สำนักข่าวแห่งหนึ่งในลอนดอน แต่ก็ประสบปัญหากับการที่เพื่อนร่วมงานไม่กล้ามาพูดคุยด้วย ไม่สิ...กลัวเขามากกว่า 

เพราะเป็นคนรัสเซียไง ใครจะกล้ามาคุยกับเขาละวะ 

“มิสเตอร์นิโคไล” เสียงของหัวหน้าแผนกเขาเรียกชื่ออีกคน “มาคุยกับฉันที่ห้องทำงานหน่อย” ชายหนุ่มถอนหายใจก่อรจะเดินไปห้องทำงานของหญิงสาวผมบลอนด์สว่างตรงหน้า 

หล่อนนั่งลงก่อนจะพูด “ตอนนี้ศาลโลกจะเริ่มพิจารณาคดีของมาร์โก แวน ซึ่ง....เธอดันเป็นหนึ่งในพยานที่เคยข้องเกี่ยวกับแก็งค์นั้นมาก่อน—“ 

ฮิวโก้มองอีกคนนิ่ง ๆ จนคนตรงหน้าต้องพูดต่อ  

“พวกตำรวจสากลจะมารับคุณไปที่อัสเตอร์ดัม เตรียมตัวให้พร้อมละมิสเตอร์อิวานอฟ” ชายหนุ่มตรงหน้าขมวดคิ้วที่คนตรงหน้ารู้นามสกุลจริงของเขา คนตรงหน้าเอ่ย 

“พอดีมีญาติทำงานในนั้น”  

สามีคุณสิท่ามิสซิสบอนด์.... ฮิวโก้คิดในใจก่อนจะลุกออกไปจากห้อง เขาหันไปทางเพื่อนร่วมงานที่ทำตัวอยากรู้อยากเห็นและเอ่ย  

“ไม่ยุ่งสักเรื่องจะดีไหมครับ” คนเหล่านั้นต่างถอยร่นกลับไปทำงานของตนเองต่อ ฮิวโก้ส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินออกจากที่ทำงานไปเตรียมตัวรอคนที่มารับตนเอง  

ฮิวโก้เจอกับคนของตำรวจสากลที่รอเขาอยู่ข้างล่างตามเวลาที่หัวหน้า คนที่ท่าทางเหมือนหัวหน้าทีมคุ้มกันเอ่ย 

“สวัสดีฮิวโก้ อิวานอฟ ผมจะนำคุ้มกันคุณไปที่ศาลโลกเอง เชื่อมือพวกเราเถอะ” 

ชายหนุ่มมองหน้าลูกน้องของคนตรงหน้าแต่ละคนเพียงแว้บเดียวก็บอกได้เลยว่ามีแต่พวกทำเป็นเก่ง มีแค่คนคนเดียวที่ทำเขาสะดุดตาจากปลายผมสีทองเข้มที่หลุดออกมาจากหมวกแก็ปสีดำกับนัยน์ตาสีฟ้า 

“อา....ไอเดน บอนด์ ที่ 2 ยอมออกมาจากหอคอยงาช้างแล้วหรือไง” หัวหน้าชุดทีมคุ้มกันหันมาทางเด็กหนุ่มที่ชื่อไอเดนอย่างสงสัย 

“เธอรู้จักเขาหรอ—” 

“ต้องบอกว่าบ้านบอนด์ออกจะดังต่างหาก” เขายักไหล่ก่อนจะยิ้มกวน ๆ ให้ "เราจะไปกันได้ยังครับคุณ" 

ฮิวโก้โดนใส่กุญแจมือเพื่อความปลอดภัยของเจ้าหน้าที่คุ้มกัน ไอเดนนั่งในรถคันเดียวกับอีกคน เด็กหนุ่มมองออกหน้าต่างรถตามสัญชาตญาณสายลับที่มีอยู่ในสายเลือดครอบครัว เขามองตึกทั้งสองฝั่งอย่างไม่ไว้วางใจ มือของเขาสับกระสุนปืนพ้อมใส่งานอย่างทันท่วงทีจนพวกรุ่นพี่ต่างแซวกันว่าเขาขี้ระแวงไป 

"อย่าประเมิณเด็กบ้านนี้ต่ำสุภาพบุรุษ" ฮิวโก้เอ่ย "เด็กบ้านนี้เซ้นส์ไวกว่าพวกคุณโดนรวม" 

"เจ้าหน้าที่โอลสันมีอะไร" ไอเดนเหงยหน้ามองหัวหน้าตนเองที่เรียกเขาด้วยนามสกุลแม่ตนเอง เด็กหนุ่มผมบลอนด์ชี้ 

"ตึกโซนนี้แน่ใจนะครับว่าเคลียร์แล้ว? เพราะมันเหมาะมากที่พวกนั้นจะตามมาฆ่าเราและพยานทั้งหมดนะ" เขาเอ่ยต่อ "หน้าต่างเยอะขนาดนี้มันเหมาะจะ--" 

เสียงระเบิดดังจากรถข้างหน้าจนคนในรถต่างเตรียมพร้อมทันที ไอเดนหันมาทางหัวหน้าเขาอย่างรอคำสั่ง 

"เจ้าหน้าที่โอลสัน คุณอยู่กับอิวานอฟไว้!!" ชายวัยกลางสั่งก่อนจะส่งสัญญาณให้บรรดาลูกน้องออกไปจัดการกับเหตุความวุ่นวายข้างนอกแต่....จำนวนศัตรูมีมากกว่า ฮิวโก้หันมาทางไอเดนก่อนจะเอ่ยเสียงนิ่ง ๆ 

"เชื่อใจฉันไหมไอ้หนู" 

ไอเดนเตะปืนจากมือเจ้าหน้าที่ที่ตายแล้วไปทางหนุ่มรัสเซียที่โดนใส่กุญแจมือก่อนจะเอ่ยขู่ "ถ้าคุณตุกติกอะไรผมจัดการคุณแน่ ๆ"  

ฮิวโก้พยักหน้าก่อนจะโผล่พรวดออกไปยิงอย่างคล่องแคล่ว ไอเดนออกจากรถมายิงบ้างก่อนจะหันไปทางอีกคนที่วิ่งออกไปอีกทาง เขาเล็งปืนก่อนจะ....