I Had A Black Dog His Name Was Depression 

I had a black dog. His name was depression.

ฉันมีหมาสีดำอยู่ตัวหนึ่ง ชื่อของมันคือโรคซึมเศร้า

Whenever the black dog made an appearance, 

I felt empty and life seemed to slow down.

เมื่อไหร่ก็ตามที่เจ้าหมาสีดำนั้นทำการปรากฏตัว 

ฉันจะรู้สึกว่างเปล่าและเหมือนชีวิตมันเดินไปอย่างเชื่องช้า

He could surprise me with a visit for no reason or occasion

เจ้านั้นมันทำให้ฉันตกใจโดยการมาหาฉันแบบไม่มีเหตุผลหรือโอกาสสำคัญ

The black dog made me look and feel older than my years.

เจ้าหมาสีดำทำให้ฉันดูและรู้สึกแก่กว่าอายุของฉันเสียอีก

When the rest of the world seemed to be enjoying life, 

I could only see it through the black dog.

เมื่อโลกภายนอกทั้งหมดดูเหมือนจะเป็นชีวิตที่สนุกสนาน

แต่ฉันกลับได้เห็นมันแค่การมองผ่านเจ้าหมาสีดำตัวนั้น

Activities that usually brought me pleasure, suddenly ceased to.

กิจกรรมที่มักจะทำให้ฉันมีความสุขกลับสิ้นสุดลงซะงั้น

He liked to ruin my appetite.

มันทำให้ฉันเบื่ออาหาร

He chewed up my memory and ability to concentrate.

มันทำลายความทรงจำและความสามารถในการจดจ่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งของฉัน

Doing anything or going anywhere with the back dogrequired super human strength.

การที่จะทำอะไรสักอย่างหรือไปไหนสักที่กับเจ้าหมาสีดำต้องใช้พลังที่เหนือมนุษย์

At social occasions, he would sniff out anyconfidence I had and chase it away.

ที่งานสังคมโอกาสต่าง ๆ มันรู้ได้ถึงความมั่นใจต่างๆ ที่ฉันมี และไล่ความมั่นใจเหล่านั้นไปจนหมด

My biggest fear was being found out. I worried that people would judge me.

สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดคือ การที่คนจะรู้ว่าฉันเป็นโรคซึมเศร้า
ฉันกังวลว่าผู้คนเหล่านั้นจะมาตัดสินฉัน

Because of the shame and stigma of the black dog. 

I was constantly worried that I would be found out. 

So I invested vast amounts of energy into covering him up. 

Keeping up an emotional lie is exhausting.

เพราะความน่าอับอายและตราบาปของเจ้ามหาสีดำ

ฉันกังวลเสมอ ๆ ว่าฉันจะถูกจับได้ 

ดังนั้น ฉันเลยต้องทุ่มพละกำลังจำนานมหาศาลที่จะซ่อนมันไว้

การต้องคอยโกหกและปั้นหน้าตลอด ๆ นั้น มันเหนื่อยมากจริง ๆ

Black dog could make me think and say negative things.

หมาสีดำสามารถทำให้ฉันคิดและพูดสิ่งที่แย่ๆ

He could make me irritable and difficult to be around.

มันสามารถทำให้ฉันหงุดหงิดและรู้สึกลำบากในการที่จะอยู่ข้างนอก

He would take my love and bury my intimacy.

มันจะเอาความรักและความสัมพันธ์ของฉันไปด้วย

He loved nothing more than to wake me with highly repetitive and negative thinking. 

He also liked to remind me how exhausted I was going to be the next day.

มันไม่ได้รักอะไรไปมากกว่าการที่มันจะปลุกฉันด้วยความคิดที่แย่ๆ และวนซ้ำไปซ้ำมามาก ๆ 

มันชอบที่จะเตือนให้ฉันรู้ด้วยว่า ฉันจะหนื่อยมากแค่ไหนในวันถัดไป

Having a black dog in your life isn’t so much about feeling a bit down, sad or blue…

at it’s worst it’s about being devoid of feeling altogether.

การมีเจ้าหมาสีดำนั้นในชีวิตคุณไม่ใช่แค่ความรู้สึกเล็กน้อยของความเศร้าหรือความปล่าวเปลี่ยว 

ณ จุดที่แย่ที่สุดคือมันคือการไร้ความรู้สึกไปด้วยเลย

As I got older the black dog got bigger and hestarted hanging around all the time.

ในขณะที่ฉันโตขึ้น เจ้าหมาสีดำก็ตัวใหญ่ขึ้นและมันเริ่มที่จะวนเวียนไปมาตลอดเวลา

I’d chase him off with whatever I thought may send him running.

ฉันจะไล่มันไปด้วยอะไรก็ตามที่ฉันคิดว่าจะทำให้มันวิ่งไปได้

But more often than not he’d come out on top. 

Going down became easier than getting up again.

แต่ยิ่งทำมากเท่าไหร่มันก็จะมาตรงหน้ามากขึ้น 

การยอมแพ้กลายเป็นเรื่องง่ายกว่าการลุกขึ้นมาสู้กลับมันอีกครั้ง

So I became rather good at self medication…which never really helped.

ดังนั้นฉันจึงเลือกที่จะเอาดีด้านการรักษาตัวเองดีกว่าซึ่งเอาจริง ๆ มันไม่ได้ช่วยเลย

Eventually I felt totally isolated from everything and everyone.

ในท้ายที่สุด ฉันก็รู้สึกถูกตัดขาดจากทุกสิ่งและทุกคน

The black dog had finally succeeded in hijacking my life.

 When you lose all joy in life, you can begin to question what the point of it is.

ในที่สุด เจ้าหมาสีดำตัวนั้นก็ประสบความสำเร็จในการเป็นเจ้าของชีวิตฉัน

เมื่อฉันสูญเสียความสุขไปในชีวิต คุณก็จะเกิดคำถามที่ว่า แล้วจะอยู่ไปทำไม?

Thankfully this was the time that I sought professional help. 

This was my first step towards recovery and a major turning in my life.

โชคดีเหลือเกินที่นี่เป็นจุดที่ฉันเริ่มหาความช่วยเหลือทางการแพทย์

นี่เป็นก้าวแรกที่ไปสู่การรักษาและเป็นจุดหันเหสำคัญในชีวิตฉัน

I learned that it doesn’t matter who you are, the black dog affects 

millions and millions of people. It is an equal opportunity mongrel.

ฉันเรียนรู้ว่ามันไม่สำคัญหรอกว่าคุณเป็นใคร 

เจ้าหมาสีดำนั้นมันส่งผลกลับคนเป็นล้าน ๆ คน โอกาสเท่าๆ กันหมด

I also learned that there was no silver bullet or magic pill. 

Medication can help some and others might need a different approach altogether.

และฉันก็ได้เรียนรู้ว่ามันไม่มียาวิเศษที่กินแล้วหายขาดอะไรหรอก 

ยาสามารถช่วยได้ระดับหนึ่ง ยังมีการดูแลรักษาอย่างอื่นด้วยซึ่งแต่ละคนอาจจะต้องการแตกต่างกันไป

I also learned that being emotionally genuine and authentic 

to those who are close to you, can be an absolute game changer.

ฉันได้เรียนรู้อีกว่าการซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเองและ

การเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริงกับคนใกล้ชิดสามารถกลายเป็นจุดเปลี่ยนของเกมส์ ๆ นี้ได้เลย

Most importantly, I learn not to be afraid of the black dog and

 I taught him a few tricks of my own.

ที่สำคัญที่สุด ฉันเรียนรู้ที่จะไม่กลัวเจ้าหมาสีดำนั้นและ

ฉันหัดมันด้วยกลเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน

The more tired and stressed you are the louder he barks, 

so it’s important to learn how to quiet your mind.

ยิ่งฉันเหนื่อยและเครียดมากเท่าไหร่มันก็จะยิ่งเห่าใส่ฉันมากเท่านั้น 

ดังนั้น มันสำคัญที่จะเรียนรู้วิธีการสงบจิตใจของคุณให้เป็น

It’s been clinically proven that regular exercise can be as effective 

for treating mild to moderate depression as antidepressants. 

So go for a walk or a run and leave the mutt behind.

มันได้รับการพิสูจน์ทางการรักษาแล้วว่าการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

คือยาต้านโรคซึมเศร้าที่มีประสิทธิภาพในการบรรเทาโรคซึมเศร้า

ดังนั้น ออกไปเดินเล่น หรือ ไปวิ่ง และวิ่งเจ้าหมานั้นไว้ข้างหลัง

Keep a mood journal, getting your thoughts on paper can be cathartic and often insightful.

Also keep track of the things that you have to be grateful for.

การสงบสติอารมณ์ การรวบรวมความคิดลงบนกระดาษ สามารถเป็นระบายความรู้สึกได้

และเป็นการกระทำที่ค่อนข้างดีรวมไปถึงการคอยนึกถึงสิ่งที่คุณรู้สึกรักด้วย

The most important thing to remember is that nomatter how bad it gets…

 if you take the right steps, talk to the right people,black dog days can and will pass.

สิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องจำไว้คือไม่ว่ามันจะร้ายแรงสักแค่ไหน 

ถ้าคุณทำมันถูกวิธี คุยกับคนถูกคน เจ้าหมาสีดำสามารถหายและจะหายไป

I wouldn’t say that I’m grateful for the black dog but he has been an incredible teacher. 

He forced me to re-evaluate and simplify my life. 

I learned that rather than running away from my problems it’s better to embrace them.

ฉันจะไม่พูดว่าฉันรู้สึกซาบซึ้งกับเจ้าหมาสีดำนั้นหรอกนะ แต่มันก็ได้เป็นครูคนสำคัญของฉันเลยล่ะ 

มันทำให้ฉันหันมามองตัวเองใหม่และทำให้ชีวิตฉันเรียบง่าย 

ฉันได้เรียนรู้ว่า แทนที่จะวิ่งหนีไปจากปัญหาต่าง ๆของฉัน มันดีกว่าที่จะเอามันมาอยู่ในชีวิตฉันเลย

The black dog may always be part of my life but he will never be the beast that he was. 

We have an understanding. I learned that through knowledge, patience, 

discipline and humor the worst black dog can be made to heal.

เจ้าหมาสีดำอาจจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันไปตลอดแต่มันจะไม่มีทางกลายเป็น

ปีศาจตัวร้ายอย่างที่มันเคยเป็น เดี๋ยวนี้เรามีความเข้าใจเกี่ยวกับโรคซึมเศร้ามากขึ้นมาก

ฉันได้เรียนรู้ผ่านได้เรียนรู้ว่า ความรู้ ความอดทน วินัย และอารมณ์ขัน 

สามารถรักษาหมาดำที่ดุร้ายให้หายได้

If you are in difficulty, never be afraid to ask for help. 

There is absolutely no shame in doing so. The only shame is missing out on life.

ถ้าคุณกำลังอยู่ในความยากเหล่านี้อย่ากลัวที่จะขอความช่วยเหลือ 

ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยสักนิดที่จะทำแบบนั้นสิ่งที่น่าอับอายที่สุดคือ การไม่สนใจชีวิตของคุณเอง

Talk: เราเพิ่งเคยดูคลิปนี้ เพิ่งเคยรู้จักความหมายของ Black Dog เลยมาทำความเข้าใจรวมถึงแปลเนื้อหาของคลิปที่แปะไว้ ช่วงเวลาที่ผ่านมา เราได้ยินเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า และพบเจอคนหลายคนที่ประสบโรคนี้มามากนักต่อนัก เราจึงรู้สึกว่าอยากที่จะเข้าใจพวกเขา และอยากที่จะเก็บข้อมูลอาการของโรคเอาไว้ เพื่อคอยสังเกตคนรอบตัวเรา เพื่อจะได้เข้าใจสิ่งที่เขาต้องเผชิญและให้ความช่วยเหลือทัน

ข้อมูลเพิ่มเติม: https://matthewjohnstone.com.au/courses/i-had-a-black-dog/