#ไมรอน โดย #ลวิตร์

ว่าจะเขียนตั้งแต่อ่านจบใหม่ ๆ แต่ไม่มีเวลาเขียนรีวิวดี ๆ สักที แต่ถ้าไม่เขียนไว้ตอนนี้ก็รู้สึกเหมือนจะ move on ไปอ่านเรื่องอื่นต่อไม่ได้ (กำลังจะอ่านลิงพาดกลอน 555) เพราะฉะนั้นข้างล่างนี่ก็เป็นรีวิวจากความทรงจำอันรางเลือน (เพราะอ่านจบไปเป็นเดือนแล้ว) แต่ก็ยังมีอะไรติดค้างมากพอจนคิดว่า พูดถึงหน่อยดีกว่า

เราซื้อเล่มนี้มาเพราะมีเสียงลือเสียงเล่าอ้างจากคนในทวิตเตอร์ (ใช่ค่ะ แพ้ไมโครอินฟลูเอนเซอร์ตลอดดิฉัน) บอกว่าเป็นหนึ่งในวรรณกรรมเยาวชนที่ควรอ่าน คนเขียนก็คือ "ลวิตร์" ที่เคยเขียน "ผู้เสกทราย" กับ "ฯพณฯแห่งกาลเวลา" และอื่น ๆ เคยเห็นชื่อกันอยู่บ้างสมัยที่ยังเป็นแฟนสำนักพิมพ์เอ็นเทอร์ พอดีช่วงที่ตัดสินใจซื้อ คุณลวิตร์เพิ่งประกาศรีปรินท์และทำปกใหม่ของ "ไมรอน" พอดี แล้วคนวาดปกรอบนี้คือคุณ Enfer De Hell ซึ่งเป็นนักวาดภาพประกอบที่เราเป็นแฟนคลับ 555 ก็เลยไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ซื้อมาเก็บไว้ พอเห็นพรีก็เลย กด แล้วก็รอหนังสือมาส่ง

ออกตัวก่อนว่า ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้มาก่อนเลย นอกจากชื่อหนังสือ คนเขียน และคนวาดภาพประกอบ ดังนั้นตอนเปิดเล่มมาอ่านจึงงงไปแป๊บนึง เพราะไม่เคยอ่านแม้แต่เรื่องย่อ

ไมรอน คือชื่อของตัวละครหลักในเรื่อง ซึ่งพอเปิดเรื่องมาเราก็จะรู้ว่า ทั้งเรื่องเป็นการบรรยายในมุมมองของบุคคลที่หนึ่ง ซึ่งคือไมรอน เล่าคนเดียว แล้วนี่คือการเล่าย้อนจากเหตุการณ์ตอนเปิดเรื่อง คือ 80% ของเรื่องคืออดีตของไมรอนก่อนที่จะมาเป็นเหตุการณ์ปัจจุบันและหลังจากนั้น

ชื่อไมรอนอาจจะแปลกหู แต่น่าจะเป็นตัวละครเดียวที่แปลกหู เพราะนอกนั้นล้วนเป็นชื่อที่เราคุ้นเคยหมด ไมรอนในเรื่องเป็นฝาแฝดกับ "เมอร์ลิน" ชายผู้เกิดมาพร้อมกับพลังแห่งแสงสว่าง ส่วนไมรอนเป็นขั้วตรงข้าม เป็นความมืด ดังนั้นเลยถูกแยกออกมา เกือบจะถูกฆ่า แต่ด้วยเมตตาของ "เบลส" ที่อยากเลือกชะตาชีวิตอีกทางให้ไมรอนเลยปล่อยให้เขาเติบโตมา ไมรอนโตมากับโบสถ์แห่งหนึ่ง ดำเนินชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่น ๆ จนนานวันเข้าพลังของไมรอนตื่นขึ้นมาแล้วทำให้คนทั้งหมู่บ้านตาย เขาจึงตระหนักได้ว่าตัวเองแตกต่าง

เนื้อเรื่องก็จะเล่าชีวิตของไมรอนไป แต่ความว้าวมันอยู่ที่ เรื่องนี้นักเขียนทำรีเสิร์ชมาแน่นมาก แล้วผูก "ตำนาน" เข้ากับเรื่องใหม่ที่ตนเล่าได้อย่างแนบเนียนน่าสนใจ

ตำนานที่ว่าคือ ตำนานกษัตริย์อาเธอร์และอัศวินโต๊ะกลม ซึ่งถ้าใครเคยได้ยินก็จะว้าวทันที ส่วนใครที่ไม่รู้จัก -- รบกวนไปหาเองได้ไหม ขี้เกียจเล่า เดี๋ยวแปะ source ไว้ให้: https://kingarthursknights.com/

เรื่องนี้เป็นตำนานเก่าแก่ของเกาะอังกฤษ ชื่อที่เราอาจคุ้นเคยแม้ไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับตำนานมาก่อนก็เช่น เมอร์ลิน พ่อมด (ในแฮร์รี่จะชอบมีคำอุทานว่า เคราเมอร์ลิน! << เมอร์ลินเดียวกัน) กษัตริย์อาเธอร์ ผู้พิชิตดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์ จอกศักดิ์สิทธิ์ อัศวินโต๊ะกลม แลนเซล็อต กาลาฮัด (คิงส์แมนเอย โค้ดกีอัสเอย ฯลฯ) เป็นชื่อที่ปรากฏในสื่อต่าง ๆ มากมาย คนก็ชอบเอามาเล่าใหม่ อาจจะไม่บ่อยเท่าปกรณัมกรีกแต่ก็บ่อย 555

กลายเป็นว่า ระหว่างที่อ่านก็ต้องมาคอยลุ้นว่า เอ๊ะ ไมรอนมันจะไปเจอเส้นเรื่องไหนในตำนาน มันจะเปลี่ยนไหม หรือเหมือนเดิม แล้วไมรอนมันไปทำอะไรให้เขา พาร์ตที่ชอบที่สุดคือพาร์ตทริสกับอิโซลด์ แต่เดิมเนื้อเรื่องที่เอามาทำโอเปร่าก็โศกนาฏกรรมมากอยู่แล้ว (เรียนเชิญอ่านที่ทวีตคุณคนนี้ เล่าไว้สนุกมาก อินมาก อ่านจบน้ำตาซึม)

แต่ในเรื่องไมรอนก็บิดไปเล่าได้น่าสนใจไม่ต่างกัน อ่านแล้วก็ว้าวว่า เชี่ย เขาเอามาผูกแบบนี้เลยเหรอ *ตบหน้าขาตัวเองอย่างสะใจ*

พูดมายืดยาวมีแต่ชื่นชมเรื่องการเล่าตำนานใหม่ 555 แต่จริง ๆ ตัวเนื้อเรื่องเองก็ดีมาก ไมรอนก็เป็นเรื่องที่เล่าชีวิตเด็กคนนึงนั่นแหละ ถึงจุดที่ต้องถามตัวเองว่า เรามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร เพื่อใคร เราจะเปลี่ยนอะไรได้ไหม ถ้าเรายอมแพ้ตรงนี้แล้วจะเป็นอะไรหรือเปล่า หรือเราควรสู้กับมันต่อไป จริง ๆ อ่านแล้วใจสงบมาก (ทั้งที่บางช่วงของเรื่องก็เข้มข้นจนไม่กล้าวาง พลิกหน้าแบบหัวใจจะวาย) อ่านถึงตอนจบแล้วความรู้สึกเหมือนอ่านหนังสือธรรมะ (???) ใช้เวลาตกตะกอนและซึมซาบสิ่งที่ไมรอนเจอ สิ่งที่มีคนบอกไมรอน การตัดสินใจของไมรอน ทุกอย่างทำให้เราลุ้นตลอดว่า สุดท้ายตำนานที่ลวิตร์หยิบมาจะเปลี่ยนไปไหม หรือเหมือนเดิม แล้วมันเกิดขึ้นเพราะอะไร

จริง ๆ ก็เหมือนอ่านเรื่องที่เรารู้ตอนจบอยู่แล้ว แต่ก็ลุ้นอยู่ดีว่าระหว่างทางจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

สรุปคือ สนุกมาก มากจริง ๆ แต่ถ้าไม่ชินแนวนี้อาจจะต้องจูนสักหน่อยเพราะแค่สำนวนก็อาจทำให้เหวอไปเลย 555 (เขาเล่าเหมือนสำนวนตำนานเก่า ๆ วิธีเรียงประโยคเหมือนวรรณคดีมุขปาฐะอะ 555) แต่เพลินมากจริง ๆ ช่วงนั้นดองเพราะทำงาน แต่พอจุดติดก็อ่านรวดเดียวสองเล่มจบเลย ดีมาก

เนื้อเรื่องดี มีข้อคิดน่าสนใจ (อ่านแล้วก็นิ่งไปหลายจุด 555) สำนวนไม่ติดเลย ดี รีเสิร์ชแน่นดี สรุปคือ คุ้มค่าทั้งราคาและเวลาที่เสียไปในการอ่านค่ะ