เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Singha Sing Songชานชาลาที่ 32
เพลง เมื่อยามเชอรี่บาน 'Le temps des cerises'
  •                                                                                                                                     โดย นายสาม จ.


                  "เธอมีชื่อว่าเชอร์รี่ คนที่ทำให้ผมอยากเรียนภาษาฝรั่งเศส"  จู่ๆผมก็เอ่ยขึ้นกลางโต๊ะ Diner กับแฟนสาว  "ผมแอบชอบเธอตอนเรียนที่ธรรมศาสตร์" ผมพูดพลางจิบไวน์แดงไปพลาง

                   "แล้วพี่ไปตกหลุมรักเธอตอนไหนคะ อยากรู้จัง"  สาวหน้ากลมสวมแว่น หนอนหนังสือเอ่ยถามผมกลับ 

                   "ตอนเธอพรีเซนต์เรื่องการปฏิวัติฝรั่งเศสมั้ง"  


    .
    .
    .

                  "คอมมิวนิสต์ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรกที่รัสเซีย แต่เป็นที่ปารีส La commun de paris "  ผมเริ่มชักจะบ่นเป็นอาจารย์สอนประวัติศาสตร์  

                  เธอจิบไวน์ในส่วนของเธอบ้าง กลืนมันลงท้อง ก่อนที่จะเอ่ยถามผม  "พี่สอนคณิตศาสตร์มาเกือบสองปีแล้วนี่ ยังจำเรื่องพวกนี้ได้อยู่เหรอคะ?" 

                  "ตอนนั้นผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่องการปฏิวัติฝรั่งเศสเท่าไหร่ จบกระทั่งได้ฟังตอนเธอพรีเซนต์นี่แหละ" 

    .

    .

    .

                "Jean Baptiste Clément ชายนักปฏิวัติที่อยู่ในช่วงการเกิดขึ้นของคอมมิวนิสต์ปารีส ได้เจอกับพยาบาลคนนึง ระหว่างที่กำลังเดินทางไปเบลเยี่ยม" ผมยังไม่ยอมหยุดเป็นอาจารย์นักประวัติศาสตร์ "เธอขอเดินทางไปด้วย แม้จะได้รับการปฏิเสธอยู่หลายครั้ง แต่ในที่สุดเธอก็ได้ร่วมเดินทางไปด้วย"

                "เอ คณะปฏิวัติคิดถูกหรือคิดผิดกันคะ ที่ตัดสินใจให้เธอเดินทางไปด้วย" 

                 "อืมมม คิดว่าคิดถูกนะ ระหว่างทางมีคนของฝ่ายปฏิวัติได้รับบาดเจ็บ ก็เป็นเธอนี่แหละที่ช่วยเหลือพวกเขา" 

    .

    .

    .

               "แต่ก็อีกนั่นแหละ ตอนนั้นผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่องการปฏิวัติฝรั่งเศสเท่าไหร่ ไม่คาดไม่ฝันว่าจะเป็นเธอที่อธิบายเรื่องนี้"

               "เหมือนสาวพยาบาลที่ช่วยเหลือฝ่ายคณะปฏิวัติ"

               "และพี่ก็เหมือนกับชายนักปฏิวัติคนนั้น" 

    .

    .

    .

             "ทำไมตอนนั้น ไม่สานความสัมพันธ์กับเธอเหรอคะ"  คุณแฟนเอ่ยถามอย่างไม่หยุดหย่อน 

             "ปฏิสัมพันธ์แบบประเดี๋ยวประด๋าว ถือเป็นความสุขได้มั้ยนะ" ผมพูดขึ้น แทนที่จะตอบคำถามของเธอ ก่อนที่จะจิบไวน์ยกขึ้นจนหมดแก้ว 

    .

    .

    .

             "ฝ่ายปฏิวัติเขาจะรู้สึกยังไงบ้างนะ ที่พวกเขาได้ครอบครองปารีสเพียงแค่ช่วงเวลาขณะหนึ่ง  พยาบาลคนนั้นจะรู้สึกยังไงบ้างนะ ที่เธอได้ติดตามฝ่ายปฏิวัติเพียงแค่ช่วงเวลาขณะหนึ่ง" ฤทธิ์ไวน์ทำให้ผมพูดมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

              "แล้วคุณแฟนของหนู จะรู้สึกยังไงบ้างนะ ที่ได้มองดูเธอพรีเซนต์แค่ช่วงเวลาขณะหนึ่ง" 

    .

    .

    .

           "ต่อให้ท้ายที่สุดมันจะจบลง แต่ก็ได้สร้างสรรค์มัน ก็ถือเป็นความสุขได้มั้ง"  

            "ต่อให้ท้ายที่สุดคอมมิวนิสต์ปารีสจะถูกปราบ แต่การได้นำอุดมการณ์ม่อยู่ในโลกของความเป็นจริง พวกเขาจะมีความสุขมากขนาดไหนนะ"

             "ต่อให้ท้ายที่สุดได้แยกจากกัน แต่พยาบาลคนนั้นก็ได้ใช้ความสามารถของเธอ ช่วยเหลืออุดมการณ์ที่เธอยึดมั่น เธอจะมีความสุขมากขนาดไหนนะ"

              "นั่นสิ ต่อให้ท้ายที่สุดการพรีเซนต์จะจบลง แต่การได้แอบชอบเธอ จะมีความสุขมากขนาดไหนกันนะ"

    .
    .
    .
                        "แล้วการนำเสนอ จบลงยังไงคะ"  แฟนสาวของผมเอ่ยถาม
              
                        "อย่างที่รู้กัน ฝ่ายปฏิวัติถูกปราบ  พยาบาลคนนั้นต้องแยกจากชายนักปฏิวัติ" นี่น่าจะเป็นคำตอบไม่กี่คำตอบที่ผมตอบตรงคำถาม
                        
                         "แล้ว? " เหมือนเธอจะอยากรู้ต่อ
                        
                         "ชายนักปฏิวัติแต่งเพลงขึ้นมาเพลงนึง เป็นเพลงที่เธอใช้เปิดตอนที่จะพรีเซนต์เสร็จ"
    .

    .

    .
               "เพลงอะไรเหรอคะ" 

               "Le temps des cerises  เธอเปิดมันแล้วยิ้มไปด้วย ตอนนั้นเป็นจังหวะที่ผมตกหลุดรักเธอแหละ"

               "ดูโรแมนติกจัง ว่าแต่ชื่อเพลงแปลว่าอะไรเหรอคะ"

               "เมื่อยามเชอร์รี่บาน" 




                

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in