เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Sentimentkizu_amakusa
Conspire
  • ไม่รู้เหมือนกัน... ว่าเราวนมาที่นี่กันกี่ครั้งแล้ว

    แต่ทุกครั้งเราจะรู้สึกเหมือนกับว่ามันเป็นครั้งแรกเสมอๆ


    มองดูแล้ว พวกเราก็คล้ายกับเป็นอัลไซเมอร์ ที่อยู่ๆจะมาหยุดยืนในจุดที่ไม่คุ้นเคย แวดล้อมไปด้วยผู้คนที่ไม่รู้จัก

    ทั้งๆที่สองขาของเราเป็นคนพาตัวเรามาด้วยตัวเอง


    บางทีก็ได้แต่นั่งนิ่งแล้วมองหน้ากัน

    ว่านี่มึงยังเป็นคนรักที่กูรู้จักอยู่ใช่มั้ย

    เราอยู่ด้วยกันด้วยความรัก ไม่ใช่เวรกรรม ไม่ใช่คำสาป



    เวลาส่วนใหญ่เราจะเฝ้าเดินวนเวียน

    บ้างวิ่ง

    บ้างเกลือกกลั้วไปกับมัน


    แต่แล้วเราก็ยินดีกันเงียบๆ  ที่เราผ่านมันมาได้

    ซึ่งบางที..เราก็ทำแสร้งเป็นไม่เห็นทางแยกที่เดินผ่านมา

    แล้วก็พลางเอามือลูบลงมาจากหน้าผาก

    ปิดตาซึ่งกันและกัน


    เราเดินกลับไปยังจุดเดิมของเราแบบคนตาบอดที่อยู่ในห้องที่เขาคุ้นเคย

    ถึงไม่มีแสงสว่าง แต่เราก็รู้กันและกันว่า “เรา” อยู่ตรงไหน


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in