ผ่านไปได้ครึ่งคืนโลกิก็เกิดเบื่อเสียงสังสรรค์เฮฮาในงานขึ้นมา เขาหยิบแก้วไวน์ติดมือ เดินผ่านโถงกลางตัดไปยังปีกอีกฝั่งของปราสาท เดินขึ้นบันไดหลังช่องกำแพงลับตาคนไปเรื่อยๆ ผ่านช่องผนังแคบๆ แล้วขึ้นบันไดคดเคี้ยวต่อมาจนมาถึงลานว่างรูปครึ่งวงกลมขนาดไม่ใหญ่นัก ตกแต่งคล้ายจะเป็นสวนหย่อมพอให้คนสักร้อยมาสูดอากาศหย่อนใจ
แต่ก็ไม่ค่อยมีใครมาเยือนนัก
มองจากด้านนอกปราสาทจะเห็นว่ามีระเบียงเปิดแบบนี้กระจายอยู่หลายจุด แต่ที่นี่ดูจะเล็กที่สุด และทางเข้ายังวางไว้หลบสายตาผู้คนเสียจนน่าสงสัยว่าคงจะโดนต่อเติมทับจนไม่มีใครรู้จักแล้วกระมัง
โลกิเดินตรงไปยังสุดขอบของลาน ที่ซึ่งลูกกรงระเบียงมีการก่อหินยกพื้นยื่นออกมาเป็นที่นั่ง เขามองขึ้นไปยังท้องฟ้าซึ่งประดับไปด้วยดวงดาวระยิบระยับก่อนจะหย่อนกายลงนั่ง ยกขาข้างหนึ่งขึ้นวางที่ยกพื้น ท้าวแขนลงกับระเบียง แหงนมองฟ้าอยู่อย่างนั้น พลางยกแก้วในมือขึ้นจิบเป็นระยะ...
“ข้าไม่นึกว่าเจ้ามีอารมณ์โรแมนติกกับเขาด้วย” ร่างสูงที่ยืนมองจากระเบียงด้านในอยู่สักพัก เดินสาวเท้าเข้าไปหาร่างที่ยังคงหันหลังนิ่งอยู่ท่าเดิม แม้เขาจะทันเห็นว่าเจ้าตัวสะดุ้งอยู่น้อยๆก็ตาม
ธอร์ไม่รีบร้อน เขาหย่อนตัวลงนั่งที่ข้างกัน จนโลกิหันมาในที่สุด
“ข้าก็ไม่คิดว่าท่านจะเบื่องานเลี้ยงเร็วนัก”
“ข้าตามเจ้ามา...แล้วก็เห็นด้วยว่าเจ้าตกใจที่ข้ามา” ธอร์ใช้น้ำเสียงหยอกเล่นทั้งที่นึกแปลกใจที่น้องปล่อยให้โดนย่องเข้าข้างหลังง่ายๆแบบนี้
“…ข้าก็แค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย” แก้ตัว..โลกิรู้ดี
“หืม...ดูไม่ปกติแบบนี้หรือเจ้าจะเมา?” ธอร์ขยับตัวเข้าไปใกล้ หยิบแก้วจากมือน้องขึ้นกระดกรวดเดียวกลืนรสหวานพล่าลงคอก่อนจะโยนมันทิ้งไปส่งๆ
“…ก็แค่ไวน์ ไม่น่าทำเจ้าเสียท่าได้นะ โลกิ” ธอร์คว้าเอวน้องรั้งเข้ามาประชิดตัว ท่านั่งเจ้าตัวก็เปิดช่องอยู่แล้ว พอดึงเข้ามาใกล้ก็ยิ่งล่อแหลมไปใหญ่ ร่างสูงมองสำรวจใบหน้ารั้นๆที่เชิดหน้ามองตอบเขาอย่างพึงใจ
“ไม่รู้สิ หรือบางที..ข้าอาจจะอยากเมาดูบ้าง...ท่านพี่”
โลกิยกขาข้างที่อยู่บนยกพื้นสอดไปที่ช่องว่างระหว่างระเบียงกับคนตัวหนา เกือบจะคร่อมตักนั่นอยู่กลายๆ โน้มกายเข้าไปแนบชิดพลางขยับปากเรียก ‘ท่านพี่’ แผ่วเบาให้ลมหายใจแตะไล้ที่เส้นคางของอีกฝ่าย
‘มันน่านักเชียว’
ธอร์นึกอย่างมันเขี้ยว อยากจะฟัดคนตรงหน้าให้เนื้อตัวสะท้าน ร้องครางจนเสียงแหบแห้ง แต่คงจะเป็นเขาเองที่เมา
เพราะกำลังคิดอะไรได้มากกว่าแค่เซ็กส์นี่สิ...
ธอร์ทำทีตามน้ำ ก้มลงสูดกลิ่นเจ้าของร่างเล็ก…สำหรับเขาแล้วช่วงพันปีมานี้โลกิก็ดูตัวเล็กอยู่เสมอนั่นแหละ เรียวแขนและข้อมือบางๆที่มองทีไรก็นึกอยากจะกำให้หักคามือ เทพสายฟ้าก็รู้ตัวอยู่บ้างว่านอกจากจะบ้าอำนาจ ใช้กำลังมากกว่าสมอง แล้วก็ยังซาดิสม์อยู่นิดหน่อย
แต่เดี๋ยวนี้เขาคิดว่าตัวเองก็มีหัวคิดขึ้นเยอะ!
เมื่อครั้งแรกที่ทำลงไป..หลังจากได้เห็นหน้าน้องว่ายังมีชีวิตอยู่ มันเป็นการระบายทุกอย่างใส่ร่างตรงหน้า ทั้งโกรธ ชิงชัง ยินดี โล่งใจ ทำทุกอย่างที่เขาเคยได้จินตนาการเป็นจริงในคืนนั้น…
ธอร์หักหาญน้ำใจน้องชายเพียงคนเดียวของเขา
คนที่เขาสาบานกับตัวเองในแรกสัมผัสอุ้งมือน้อยๆนั้นว่าจะปกป้อง
แต่โลกิกลับทำราวกับไม่สนใจ ทั้งที่ตัวเองบอบช้ำทั้งร่างและขังตัวเองอยู่ในห้องไปหลายวัน พอก้าวแรกออกมาเจอหน้าธอร์ที่ยืนคอยว้าวุ่นแทบบ้า ร่างบางกลับพูดขึ้นแค่ว่า
“อะไรกันธอร์ ข้าไม่ไปกินข้าวเช้ากับท่านหรอกนะ”
ร่างสูงไม่เข้า..ไม่เคยเข้าใจระบบความคิดของน้องชายนอกสายเลือดคนนี้ ทั้งที่อยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต แต่เขาไม่เข้าใจเลย และท่าทีแบบนั้นของโลกิทำให้เขาย่ามใจ
มันกลายเป็นครั้งที่สอง
เป็นความต้องการของเขาเอง และโลกิก็ยอมตามใจ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกหลังจากประกาศกร้าวว่าเกลียดเขาที่น้องยอมโอนอ่อนให้ขนาดนี้… ธอร์ให้น้องใช้ร่างผู้หญิง เพราะคิดว่าน่าจะไม่ฝืนร่างกายมาก และตัวเองจะได้ไม่ทำรุนแรง.. ตั้งใจไว้แบบนั้นแต่ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่
จนมาถึงตอนนี้
เขาว่าตัวเองคงเสพติดโลกิเข้าเสียแล้ว
แต่ครั้งมันอาจจะต่างออกไปนิดหน่อยตรงที่น้องมีท่าที.. “อยากทำ”
นั่นแหละว่าง่ายๆ เขาจึงอยากให้มันเป็นความต้องการของเจ้ายักษ์ตัวเล็กนี่ที่ขยับครองครองตนดูบ้าง
ธอร์ขบงับตามใบหู สันกราม เรื่อยมาถึงซอกคอขาวๆที่ถูกมือหนึ่งของเขากอบไว้เกือบรอบ และอีกมือที่สอดเข้าใต้ร่มผ้าไล่จากเส้นสันหลังมาถึงแผ่นอก ลากกลับลงไปที่สะโพกเล็ก ลึกลงไปขยำแก้มก้นอย่างมันมือ...
และถูกมือบางตะบบไว้ทันทีที่นิ้วเขาลากผ่านทางตรงกลางนั่นเข้า
คนพี่กระตุกยิ้มพราย มือข้างที่วางอยู่บนคอน้องบังคับด้วยสองนิ้วให้ใบหน้าเรียวแหงนรับจูบซึ่งบดเบียดลงไปเบี่ยงเบนความสนใจ โลกิเริ่มตอบรับ..และกลายเป็นฝ่ายรุกไล้เรียวลิ้นในที่สุด
ร่างบางพึงใจกับการสร้างรสจูบอันพลุ่งพล่านด้วยอารมณ์ เลิกสนใจแล้วว่านิ้วของพี่ชายสอดเข้าไปถึงตรงไหน มือที่ไล้สันกรามของตนอยู่หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ สองมือของโลกิเองปะป่ายไปทั่วร่างกำยำของธอร์ แลจะหงุดหงิดชุดเต็มยศใต้ผ้าคลุมที่ทั้งแข็งและทึ้งให้หลุดยากเย็น ในขณะที่ชุดของตนเป็นเพียงหนังและผ้าที่แค่หนานิดหน่อยแต่ไม่คณามือเจ้าพี่ชายแรงดีซึ่งถอดท่อนล่างออกไปกองที่พื้นแล้วระหว่างที่เขาวุ่นวายอยู่กับการจูบ
โลกิถอนปากออกครางเสียงแผ่ว สบตากับดวงแก้วสีฟ้างดงามเบื้องล่างเขา..และได้รู้ตัวตอนนี้เองว่าตนนั่งคร่อมอยู่บนตักพี่ชาย ขาขวาของโลกิพาดทับต้นขาของธอร์มาละพื้นหิน ส่วนอีกข้างอยู่บนยกพื้นเกี่ยวรอบตัวอีกฝ่ายไว้ มือซ้ายของธอร์คอยประคองสะโพกของน้องไว้ให้เจ้าตัวยังทรงตัวอยู่ได้ ขณะที่อีกข้างสอดนิ้วที่สามวนลากอยู่ภายในร่างซึ่งขยับตอบรับจังหวะโดยไม่รู้ตัว
แกนกายของโลกิตื่นตัวเต็มที่แล้วหลังจากถูกกระตุ้น เขาแอ่นกายเบียดเข้าหาร่างใหญ่ สองมือจิกทึ้งไปทั่วด้วยไม่สามารถปลดปล่อยตันหาได้
“ข้าชอบที่เจ้าชอบจูบข้านะโลกิ..แต่ สนใจทำอย่างอื่นด้วยสิ” ธอร์เย้า
“ถ..ถอดเกราะเจ้าออก ธอร์”
“ทำไมล่ะ?”
“เจ้า!...อึก อ..!” เจ้าตัวกัดปากแน่น เสมองไปทางอื่น “ข้า..ข้าอยาก..สัมผัสเจ้า”
ครืนนนน โลกิสะดุ้ง..เขาไม่ค่อยชอบเจ้าเสียงนี่เลย
“เอาสิน้องข้า เจ้าอยากจะสัมผัสข้าเท่าไหร่ได้ตามที่ต้องการเลย”
“ธอร์!”
เปรี้ยงงง!
สายฟ้าเล็กๆแล่นลงมาที่ชุดเกราะของธอร์ พวกมันกลายเป็นประกายสีฟ้าประดับบนอาภรณ์ซึ่งไม่ได้น่าดูสักนิดเมื่อกำลังนั่งคร่อมอยู่แบบนี้
โลกิไม่มีแม้แต่แรงจะออกปากกร่นด่าเจ้าพี่ชายตัวดีที่สรรหาวิธีเล่นแผลงๆกับเขา ถึงจะเลี่ยงยกมือออกจากตัวเกราะทันแต่เขาก็ยังต้องพึ่งแขนและไหล่ของธอร์อยู่ดี แถมเจ้านิ้วที่ฝังอยู่ในร่างเขาก็ยังส่งกระแสไฟแล่นปลาบไปทั่วปลายประสาท
โลกิเกร็งไปทั้งตัว สะบัดหน้าแหงนครางแต่ไร้ซึ่งเสียง ธอร์มองภาพตรงหน้าอย่างพึงใจ ทุกกิริยาของน้องอาบแสงดวงดาวชัดเจนสะท้อนอยู่บนดวงตาของเขา
ผิวสีซีดของโลกิขึ้นแดงด้วยโลหิตที่พุ่งพล่านอยู่ภายใน ยอดอกชูช่อล่อสายตา แต่เพียงแค่ปลายลิ้นแตะเจ้าของร่างก็เตลิด ขยุ้มกลุ่มผมทองให้เบียดแนบกับอกตน แลเร่งขยับสะโพกรับกับนิ้วทั้งสามแรงขึ้นทุกที
ธอร์พยายามปรนเปรอน้องทั้งขบเม้ม ดูดดึง เคลื่อนไหวตามแรงที่ทึ้งหัวตนอยู่... แม้เขาเองจะใกล้ตะบะแตกเต็มทน เขาเร่งจังหวะ ควานหาจุดกระสันภายในแล้วขยี้มันซ้ำๆ
“อ๊า! ธอร์..ธอร์ ข้า..อ ฮ๊าาา!”
ร่างบางปลดปล่อยออกมาในที่สุด ทิ้งตัวลงกับตักของพี่ชาย เอียงหน้าแนบอิงกับอีกฝ่ายสูดหายใจลึกยาวเพื่อปรับอารมณ์ของตน
แต่ธอร์คงไม่ยอมให้น้องได้พักหายใจนานนัก
เขาจุมพิสเบาๆที่กลุ่มผมดำขลับ มือซ้ายเริ่มลูบไล้สะโพกกลมกลึง บีบเคล้นไปพลางส่งมืออีกข้างผ่านบั้นท้ายเข้าไปเล่นกับส่วนหน้าของโลกิ
ธอร์รุกเร้าแรงขึ้นเมื่ออีกฝ่ายเริ่มมีปฏิกิริยา… และเมื่อได้ยินเสียงกระเส่าแหบพร่าคลอเคลียอยู่ข้างกกหู ธอร์ก็หยุดมือ
โลกิผละกายออกมองร่างใหญ่ด้วยฉงนแลไม่พอใจ แต่อีกฝ่ายกลับยกมุมปากยิ้มพราย
“จูบข้า โลกิ”
ร่างบางขมวดคิ้ว แต่ก็ก้มลงประคองใบหน้าประดับเคราเข้มนั่นด้วยสองมือ บรรจงประทับจูบเนิบช้า ดูดดึงด้วยอ้อยอิ่ง เอียงหน้าสอดลิ้นเล่นภายในทั้งออดอ้อนแลเร่งเร้าอยู่ในที… จนนานสองนานเจ้าตัวก็ถอนปากออกอย่างหัวเสียที่พี่ยังนิ่งเฉยอยู่
“…”
โลกิเผยอปากหายใจหนักหน่วง กดมองพี่ชายแม้สายตาจะชัดเจนว่าไม่สบอารมณ์ แต่กลับน้ำตาคลอหน่วยเสียน่าเอ็นดู
ธอร์ยิ้ม มองสำรวจเนื้อตัวแดงๆของน้อง..ริมฝีปากบางที่แดงยิ่งกว่า ไปจนถึงแกนกายที่ราวกับจะปริแตก เขาใช้มือดันหลังน้องเข้ามาหาตัว จุมพิตลงบนแผ่นอกที่ได้ยินเสียงจังหวะหัวใจรัวเร็ว เอ่ยเสียงต่ำแหบพร่า
“มาเถอะน้องข้า ยั่วเจ้าอยู่เช่นนี้ข้าก็ทรมานไม่แพ้กัน” “คราวนี้ข้าจะให้เจ้าทำตามใจชอบ”
ธอร์เงยสบตากับร่างบาง สองมือประคองเอวคอดยกตัวโลกิขึ้น
เปรี้ยงงงง
สายฟ้าแล่นลงมาอีกครั้ง และครั้งนี้มันพาเกราะอาภรณ์ของเทพสายฟ้าหายไปด้วย
ทั้งสองยังคงสบตา โลกิไล่มองแก้วตาสีฟ้า…ใช้หลังมือไล้เคราเรื่อยมาจนปลายคาง นิ้วชี้กดน้ำหนักลงบนริมฝีปากล่าง
เพี๊ยะ!
มือเรียวตวัดตบแก้มคนหน้าเป็นให้พอได้ชาแปลบ เจ้าของร่างไม่มีท่าทีว่าอะไร เพราะพูดแล้วว่าจะให้น้องทำตามใจชอบ เขาทำเพียงมองตอบด้วยสายตา
ตามใจเจ้าเถิด
โลกิผละจากใบหน้านั้นมาที่แผงอกหนาอันเปลือยเปล่า กดไล้ปลายนิ้วเรื่อยมาจนถึงยอดอก เขาขยับกายโน้มลงจูบเหนือยอดอกนั้นพลางไล่สัมผัสลอนกล้ามเนื้อท้องอันงดงาม ต่ำลงไปตามโครงของสีข้าง และ…
สอดมือหนึ่งเข้าไปใต้ร่มกางเกงหนังของพี่ชาย
ธอร์กดจูบบนขมับน้อง มือก็ขยำเนื้อหนังขาวๆที่ล่อนจ้อนล่อสายตาจนมันขึ้นรอย
โลกิยกตัวขึ้นหลังจากจัดแจงพาแกนกายแข็งขืนของพี่ออกมาพ้นร่มผ้าแล้ว เขามั่นใจว่ามันขยายใหญ่กว่าทุกครั้ง…แต่ก็ไม่มีอารมณ์มาลังเลเอาตอนนี้ เขาจ่อมันเข้ากับกลีบเนื้อของตน มือหนึ่งโหนรอบคอของธอร์ไว้แล้วค่อยๆทิ้งน้ำหนักตัวลง…
ร่างสูงคำรามเสียงต่ำ พยายามอดกลั้นไม่ให้ตนเองกดร่างน้องชำแรกลงไปมิดโคนในคราเดียว เขาสาบานอยู่ในใจอย่างหนักแน่นว่าจะไม่เล่นพิเรนทร์อะไรแบบนี้อีกเป็นอันขาด!
“อึก..ท..ธอร์ ธอร์…”
เมื่อส่วนหัวผ่านเข้าไปได้ก็ดูจะง่ายขึ้น…แต่พอถึงกลางทางร่างบางก็เกร็งจนขาสั่นไปหมดแล้ว
“…อ..โลกิ ข้าจะกดเจ้าลง ตกลงนะ?”
เมื่อน้องพยักหน้าธอร์ก็กดสะโพกโลกิลงแล้วเสือกกายสวนเข้าไปจนสุดแกน เร่งขยับสวนเข้าออกอีกไม่กี่ทีก็ฉีดพ่นคาวรักไว้ในร่างน้อง
“ฮ..ธอร์ อ๊าา!” โลกิเองก็ปลดปล่อยอารมณ์ของตนเองออกมาเช่นกัน
แต่ดูเหมือนคนทั้งคู่จะยังต้องการมากกว่านี้
โลกิเริ่มก่อนด้วยรสจูบรุนแรงซึ่งปนเปด้วยการหอบคราง ร่างหนาจัดการยกสะโพกกลมกลึงขึ้นอีกครั้ง ผสานกับจังหวะเข้ากับเจ้าของร่างเสือกไสท่อนเนื้อเข้าออก หมกมุ่นราวกับจักรวาลนี้มีเพียงพวกเขาสองคน
“อา..โลกิ น้องข้า…”
“อ๊า..ธอร์ อ..อ๊าา”
…อีกสิ
มากกว่านี้อีก!
ธอร์จัดแจงประคองร่างน้องวางลงกองเสื้อผ้าด้านหน้าตนเอง ขาด้านในนั่งคุกเข่าบนยกพื้นและพาเรียวขาขาวพาดไหล่ของเขาไว้ อีกข้างที่เหยียบพื้นหินอ่อนก็ส่งแรงโหมกระแทกใส่สะโพกมนที่ถูกยกลอยเหนือพื้นจนหนั่นเนื้อส่งเสียงกระสันดังเป็นจังหวะตอบขานกับเสียงคราง
“อ๊า..ธอร์ อ..อีก อีก อื๊ออ..”
โลกิร้องครางแทบขาดสติ จิกทึ้งไปตามท่อนแขนของพี่ ตัวเขาคงถูกความใคร่ครอบงำไปหมดแล้ว ทุกสัมผัสของธอร์มันราวกับเอาเทียนไขจุดไฟมาจ่อ..ราวกับสะบัดหยดน้ำตาเทียนไปบนผิว ความร้อนที่กำลังระเหิดเปลือกน้ำแข็งของเขาหายไปทีละน้อย
โลกิไม่รู้แล้วว่าควรจะทำอย่างไร ความรู้สึกอันบิดเบี้ยวในใจนี้จะเอาไปหลบซ่อนไว้ที่ไหนได้อีก
“อ..ธอร์ ข้า…”
ร่างเล็กยกแขนขึ้น สัมผัสใบหน้าพราวเหงื่อที่ส่งสายตามองตอบรับว่ารับฟังอยู่…
แต่เขาลังเล
และมีสติขึ้นมาในวินาทีนั้นว่าตนกำลังจะพูดอะไรแปลกๆออกไป แต่ก่อนที่จะได้คิดสิ่งใดต่อ สายตาก็ไล่มองขึ้นไปด้านบน ไล่ตามความรู้สึกที่เหมือนถูกจับจ้อง...
ห่างออกไปตรงนั้น ไกลจนเห็นเพียงภาพใบหน้าเบลอๆ แต่นั่นก็ใกล้พอสำหรับชาวแอสการ์ดที่จะเห็นว่าเขากับธอร์กำลังทำอะไรอยู่ตรงนี้...
โลกิเย็นสันหลังวาบ ตระหนกอย่างที่สุด
เพราะให้ไกลยิ่งกว่านี้เขาก็จำบุคคลที่ยืนมองอยู่ตรงนั้นได้
คนที่เขาไม่อยากให้รู้เรื่องนี้มากที่สุด
“ท่านแม่...”
โลกิเอ่ยออกมาเสียงแหบแห้ง มันเบาเสียจนธอร์ไม่แน่ใจว่าน้องได้พูดอะไรออกมารึเปล่า
“โลกิ?”
ธอร์ส่งสายตาถามถึงท่าทีแปลกๆของคนตัวเล็ก แต่โลกิกลับใช้ศอกข้างหนึ่งยกตัวขึ้น และกดหน้าอีกฝ่ายลงมารับจูบนุ่มนวล
ซึ่งธอร์จะไม่มีทางได้เห็นว่าเขาร่ายเวทย์ครอบลานหินนี้เอาไว้... จากสายตาของใคร
แน่ล่ะ ธอร์จะต้องไม่รู้
“ท่านพี่..มากกว่านี้สิ” “มีแค่ตอนนี้เท่านั้น ที่ท่านจะเป็นของข้า”
ร่างสูงอยากจะนึกสงสัย..ทั้งคำพูดและจูบแปลกๆของน้อง...
แต่มันช่างน่ารักเสียจนหัวใจของพี่ชายเต้นแรง
“ข้าเป็นของเจ้า..โลกิ” “ข้าจะทำให้เจ้ารู้เดี๋ยวนี้ล่ะ”
---------------------------------
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in