พี่ชายอายุมากกว่าผม 1 ปี แต่ทำไมเหมือนผมเป็นคนที่แก่กว่าเขาก็ไม่รู้... บางทีเขาก็ชอบคิดอะไรแปลกๆ อย่างเช่นการอยากลองกินอาหารแมว ใช่ และเขาเกือบจะทำสำเร็จ ถ้าผมไม่เอาอาหารแมวไปซ่อนซะก่อน

เขาชอบแมว ไม่ว่าจะเป็นแมวจรจัดหรือแมวบ้าน เขาชอบมันทุกตัว

เวลาปกติเขาก็ชอบมาเล่นกับผม บางทีก็มาวอแวอยู่ใกล้ๆ ผมแอบรำคาญอยู่เหมือนกัน บางเวลาผมก็อยากอยู่อย่างสงบๆบ้าง

"แกน่ะมันไม่ได้เรื่อง! สู้น้องตัวเองก็ไม่ได้"

แทนที่เขาจะเสียใจ กลับยิ้มออกมา..ผมไม่เข้าใจเขาเลยสักนิด โดนว่าไปมากขนาดนั้นแท้ๆ กลับยิ้มออกมาเหมือนไม่รู้สึกอะไร

ไม่ว่าจะมีเรื่องเสียใจแค่ไหน พี่ชายก็ทำแค่ยิ้มออกมา มีบางครั้งตอนเด็กที่ผมได้ยินเสียงเขาร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่ม เสียงนั้นทำให้ผมตื่น ผมเลยต้องนั่งปลอบเขาอยู่ทั้งคืน

เนี่ย พี่ชายไม่ได้เรื่องเลย :(

.
.
.

วันนั้นเขาก็ต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านอื่น ตอนแรกผมก็รู้สึกดีนะ ไม่มีใครบางคนมากก่อกวนความสงบของผมแล้ว ไม่มีเสียงอะไรมาทำให้รู้สึกรำคาญด้วย

อยู่เงียบๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

แล้วทำไมผมถึงต้องคิดถึงหน้าพี่ชายด้วยนะ เวลาที่เขามาเล่นกับผม เวลาที่เขามาวอแวใกล้ๆ

พี่ชายของผมน่ะไม่ได้เรื่อง

ทำให้ผมต้องมานั่งปลอบตัวเองอยู่แบบนี้