Title : The story of neighbor

Fandom : Detroit Become Human

Markus x Simon

** Human AU **

------------------------------------------------------

เราแค่ไม่ได้เจอกันหลังจูบกัน ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

นั่นคือสิ่งที่ไซม่อน เลิฟเวอร์คอยบอกตัวเองเสมอมา

ถ้าคุณคิดว่าจะมีเรื่องร้อนแรงหลังจากจูบนั้นเกิดขึ้นล่ะก็....

บอกเลยว่าคุณผิดหวัง ให้ตายสิ ทำไมเป็นคนลามกขนาดนี้นะ

เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่เขาถูกเจ้าเด็กมาร์คัสจูบก็คือความเงียบกับการเผ่นหนีไปเลยของคนเด็กกว่าโดยที่ทิ้งทุกอย่างเอาไว้หมดทั้งไอศกรีม ป๊อบคอร์น ถุงหนังเช่าต่างๆรวมถึงไซม่อนที่นั่งมึนงงอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์ด้วย

"เด็กบ้า"  ไซม่อนพึมพำกับตัวเองก่อนจะกดเอาแผ่นหนังออกมาใส่กล่องและเปิดดูหนังเรื่องอื่นๆในถุงเช่าต่อไปพร้อมกับกินไอศกรีมไปด้วย แต่ดูไปได้ไม่นานความทรงจำเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วก็ย้อนคืนมา

และคืนนั้นก็จบด้วยการที่เขาเอาของทั้งหมดไปวางคืนไว้ที่หน้าประตูห้องของเด็กนั่น เคาะประตูเรียกก่อนรีบวิ่งกลับห้องตัวเองก่อนเจ้าของห้องจะออกมา

เอาตรงๆไซม่อนไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะนอนไม่หลับ

นอนไม่หลับหลังจากถูกเด็กมหาลัยจูบเนี่ยนะ!!!!

ร่างบางพลิกตัวไปมาบนเตียงก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย คว้าเอาผ้าคลุมไหล่ที่คุณแม่ถักให้มาคลุมและเดินออกไปที่ริมระเบียง นั่งลงกับพื้นและมองท้องฟ้าที่แทบจะไม่เห็นดาวเพราะแสงสีจากเมือง

ไซม่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางเหลือบมองไปที่ห้องด้านข้าง เขาไม่เห็นแสงไฟเล็ดรอดออกมาเพราะงั้นเลยขอถือโอกาสคิดไปเองว่าเจ้าเเด็กนั่นต้องหลับไปแล้วแน่ๆ

"ก่อเรื่องไว้แล้วมาหลับซะสบายเนี่ยนะ"  บ่นพึมพำแล้วยอมกลับเข้าห้องไปก่อนที่จะป่วยเพราะลมหนาวๆ

โดยที่ไม่รู้เลยว่าในนาทีต่อมาคนห้องข้างๆก็เปิดประตูมาดูท้องฟ้าเหมือนกัน

ไซม่อนคิดไว้ว่าหลังจากคืนนั้นถ้าเจอเจ้าเด็กนั่นเขาจะดีดกระโหลกซักทีสองทีแล้วคอยคุยกันว่าทำไมถึงได้จูบเขากันนะ แต่เขาไม่เจอแม้แต่เงาอีกคน ไม่เจอแบบไม่เจอเลย เขาว่าเขาก็อยู่ที่อพาร์ตเม้นต์ทั้งวันนะทำไมไม่เจอนะ แถมตั้งแต่ตื่นมาก็ไม่ได้ยินเสียงเปิดหรือปิดประตูซะด้วยสิ ในตอนแรกเขาก็คิดว่าก็คงไปเรียนตอนที่เขานอนอยู่ล่ะมั้ง ช่วงนี้ชอบตื่นบ่ายซะด้วยสิ

แต่พอเวลาผ่านไปจนสองวันเนี่ยก็ทำให้เขาเริ่มคิดแล้วนะว่าเจ้าเด็กนั่นมันหลบหน้าเขารึเปล่าวะ..

ไม่มั้ง... ไม่หรอกน่า...

แต่ถ้ามันจริงเนี่ย มันควรเป็นเขามั้ยวะที่ต้องเป็นฝ่ายหลบหน้าเนี่ย! โว้ย!!!

และเหมือนกับโชคดีที่มีงานให้เขาทำพอดี รู้สึกรักสำนักพิมพ์ที่ตัวเองทำงานขึ้นมาก็ตอนนี้แหละ เพราะงั้นไซม่อนเลยออกจากห้องพร้อมกบกล้องถ่ายรุปเพื่อมาหาแรงบันดาลใจไปเขียนและถ่ายรูปประกอบบทความถึงเดทไลน์จะเป็นก่อนวันคริสต์มาสก็เถอะแต่เขาเชื่อว่าเดี๋ยวเขาก็จะทำมันให้เสร็จภายในวันที่18หรือก็คือวันนี้นี่แหละ

เพราะเหตุนั้นขาเรียวเลยพาเจ้าของร่างเดินลัดเลาะไปตามทางเรื่อยๆ ถ่ายรูปบรรยากาศเมืองที่เริ่มตกแต่งในธีมคริสต์มาสแล้ว เดินไปเดินมาจนมาจบที่สวนสาธารณะที่มีคนอยู่ประปรายทั้งหนุ่มสาว ครอบครัว คู่รัก ไซม่อนถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะเดินมาตลอดทั้งเมือง ความเหนื่อยนี้ทำให้เขาเริ่มลังเลแล้วว่างานจะเสร็จในวันนี้มั้ยนะ

กลัวจะหลับก่อนจริงๆ

"ถ่ายอีกรูปแล้วกลับเลยละกัน"  บอกกับตัวเองแบบนั้นแล้วยกกล้องขึ้นมาถ่ายแต่แล้วภาพวิวของสวนสาธารณะที่ปรากฎในจอมันกลับกลายเป็นภาพเสื้อโค้ทของคนๆนึงจนไซม่อนต้องลดกล้องลงเพื่อหวังด่าคนที่มายืนขวางเลนส์เขา

แต่มันเป็นความคิดที่ผิดชะมัด

"นายยังใช้กล้องที่ฉันซื้อให้อยู่หรอไซม่อน"

พระเจ้า....จอร์ช....

TBC

No Bonus :)