ปิดเทอมม.6 รอเข้ามหาลัยปีนี้ดูจะยาวนานมากๆ ถ้าเทียบกับปีอื่นที่เค้าจะรู้ว่าตัวเองจะได้เรียนที่ไหนกันตั้งแต่ยังไม่จบม.6 อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนแปลงไป เราก็ทำได้แค่ปรับตัวตามสิ่งแวดล้อมนั่นแหละ แต่เลื่อนระบบให้มันเร็วขึ้นอีกนิดก็ดีนะ จะเป็นบ้าตายล่ะ ปิดเทอมเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากๆ กิน แล้วก็นอน แล้วก็กิน แล้วก็นอน วนลูปอยู่แบบนี้ เพื่อนๆก็มีออกไปหางานพิเศษทำ เก็บเงินกันบ้าง เราก็อยากทำนะ แต่ว่าปิดเทอมเราป่วยหล่ะ 5555 ก็เลยอด ตลกดี

        อาการป่วยของเราจริงๆแล้วเป็นมานานมากแล้วนะ ถ้าจะเริ่มนับจริงก็ตั้งแต่ มิถุนา 2017 กลางเดือนได้ เราเครียดมากจนปวดท้องตรงมดลูกอ่ะ ไม่ได้เป็นเมนส์ด้วยไง หมอจ่ายยา HYOSCINE ให้ล่ะ ตอนนั้นแบบเหมือนคนบ้าเลย จะเป็นเวลาสอบแบบแค่หยิบสมุดเลขขึ้นมาจะทำโจทย์ก็จะปวดท้องเลยทันที ตลกชะมัด พอไปอ่านวิชาที่ถนัดแบบพวก อังกฤษ ชีวะ ไรงี้ จะหายปวดเลย ตลกดี หมอก็บอกว่า พยายามทำตัวเองให้ไม่เครียดนะ คือร่างกายเรามันเครียดน่ะ มันเลยส่งผลออกมาแบบนี้ เราก็ไม่ได้กินยาบ่อยนะ กินเฉพาะเวลาปวด หลังๆก็ไม่ค่อยกินล่ะ

        พอไม่ได้กินยานานก็คิดว่าหายแล้วใช่ป่ะ พอมาช่วง กุมภา 2018 เริ่มแบบปวดท้องเหมือนมีกรดในกระเพาะเยอะ ฟีลเหมือนปวดท้องหิวข้าวแล้วน้ำย่อยมันหลั่งออกมาอ่ะ ทั้งๆที่เรากินข้าวตรงเวลาตลอด กินขนมทุก Break ก็แบบไม่ใช่และ แรกๆแค่ท้องร้อง แสบท้องนิดหน่อย กินน้ำ กินขนมนิดหน่อยมันก็หาย จนแบบพอช่วงใกล้สอบเหมือนเป็นบ้า วันสอบ GAT นี่แบบสติแตกอยู่ในห้องสอบ ปวดท้อง บ้าไปแล้วแกร ต้องนั่งทำสมาธิประมาณเกือบๆ 15 นาทีได้ เชื่อเค้าเลย 

        ตอนนั้นก็ไม่ได้ไปหาหมอนะ เพราะแบบช่วงนั้นมันสอบติดๆกันไปหมดอ่ะ สอบที่โรงเรียนก้มาซ้อนกับสอบ GAT-PAT ด้วย ดีจริงๆเลย โรงเรียนชั้น ก็นั่นแหละ ช่วงนั้นก็เครียดแหละ สอบ ONET ก็เป็นหวัด ต้องไปหาหมออีก คือนรกสุดๆ พอสอบเสร็จช่วงนั้นก็เหมือนคนบ้าอีกอ่ะ ได้พักแต่ก็เหมือนมันไม่สุดอ่ะ get feel มะ รอคะแนนออกเหมือนคนนบ้า ในใจนี่คิดไปตั่งตั่งนานาบ้าบอ สิ่งที่บ้าที่สุดก็คือคนรอบตัวนี่แหละ ถามทุกวัน มีที่เรียนรึยัง คะแนนออกเมื่อไหร่ จะติดไหม บลาๆ เอาจริงๆนะ คะแนนอ่ะ ก่อนเราเข้าไปสอบเราก็ตั้งเป้าไว้แล้วแหละ ว่าจะได้ประมาณไหน ถ้าเทียบกับความทุ่มเทอ่านหนังสือเท่านี้อ่ะนะ

        พอคะแนนออกแม่ก็ถามว่า ได้เท่าไหร่ แบบนี้มันเยอะไหม แม่ก็ถามพี่เรา คือแบบตัวเราอ่ะ ตั้งเป้าไว้ มันได้เกินเป้าเรานะ เทียบกับศักยภาพของเราตอนนั้นที่ไม่เต็มร้อยด้วย เราว่ามันโอเคแหละ เราฝึกมามันเคยได้เยอะกว่านี้ แต่เรารู้ว่าวันสอบจริงเราจะตื่นสนาม มันจะลดลง เราว่ามันได้้เยอะกว่าที่เราตั้งเอาไว้ เราพอใจกับมัน แต่คนรอบบตัวเราคือแบบ ทำไมยูได้น้อยจัง เราลองเอาคะแนนเราไปเทียบดูแล้วนะ คือมันก็ไม่ได้แย่เว้ย แต่มันก็ไม่ได้ดีเริดอะไรอ่ะ แบบนั่นแหละ ลำพังตัวเราก็เครียดอยู่แล้ว ไม่ต้องมาทำให้เครียดเพิ่มได้รึเปล่า คือตั้งแต่สอบเสร็จ รอคะแนน คะแนนออก คือเรานอนไม่ค่อยหลับเลย

        ล่าสุด เมษา 2018 ทนไม่ไหวจริงๆ แสบท้องมากๆไปหาหมอจ้า ไปหา 2 หมอเลย เป็นหวัด ติดเชื้อส่วนบนเฉียบพลัน เพราะ อดนอนติดกันหลายวัน ส่วนอาการปวดท้อง หมอบอกเครียด ก็กินยาลดกรด ยาแก้ปวดท้องเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ ยานอนหลับจ้า 5555 คือหมอบอกว่าร่างกายคนเราสามารถเลียนแบบอาการของโรคได้จริงๆ ถ้ายาหมด ก็ต้องนัดไปส่องกล้องแผลในกระเพาะอีกที บันเทิงไปอี๊ก คือยานอนหลับ LORAZEPAM หมอจะจ่ายให้ตั้งแต่ไปหาครั้งแรกล่ะ แต่ก็เลี่ยงๆมาตลอด ล่าสุดคือเลี่ยงไม่ได้แล้วไง ก็เอามา กินวันแรกหลับสบายมากเลยอ่ะ แต่มึนๆ คือยาทุกตัวที่ได้กินคือง่วงหมดเลยอ่ะ มึนมากๆ ถ้าขับรถคือมีชนอ่ะบอกเลย แต่คืนหลังๆก็แค่แบบหลับสนิททั้งคืนแทน ไม่ได้รู้สึกดีเท่าคืนแรกไรงี้ 

        เอาจริงคือตอนนี้บ้านเราเครียดมากๆเลย เราก็ไม่ได้ออกไปไหนแล้วไง โรงเรียนก็ไม่ได้ไปแล้ว ก็ต้องอยู่บ้าน แต่เป็นบ้านที่มีแต่ความเครียดตลอดเวลาอ่ะ คือเราก็พยายามจะคิดบวกนะ พยายามสร้าง energy ดีๆ ให้ตัวเอง แล้วก็คนในบ้านด้วย เวลาแม่เราเครียดหรือบ่นอะไร เราก็พยายามปล่อยวางนะ เราก็รู้แหละว่าเค้าเครียดแต่แบบ เอาจริง คนที่อยู่ใกล้ๆกับคนที่มี attitude ลบ หรือ aggressive ตลอดเวลา มันจะไปรู้สึกดีได้ไงจริงป่ะ เราก็พยายามแหละ หายป่วยเร็วๆนะ มีแค่เราเท่านั้นแหละที่จะช่วยตัวเองได้

#ภาษาวิบัติพิมพ์เพื่ออรรถรสนะคะ

#บ่น

#ไดอารี่ชีวิต

#27_046mpc