เธอรู้ว่าเธอทำความรู้จักฉันเพราะอะไร แต่เธออาจไม่รู้ว่าที่จริงฉันทำความรู้จักเธอเพราะเหตุใด เวลาที่ผ่านมานี้จะเรียกว่านานก็นาน จะเรียกว่าสั้นก็สั้น
ยังไม่นานพอให้ฉันมองเห็นคนใหม่
และยังไม่สั้นพอให้ฉันบอกความรู้สึกต่อเธอ
เราสองคนไม่มีเพศ
ใช้ชีวิตแต่ละวันอย่างอิสระ ในช่วงมัธยมปลายที่ถูกตีกรอบ
ฉันอาจโตเร็วกว่าเธอ มันเลยเกิดความรู้สึกแบบนี้
'การอยู่ระหว่าง'
ประวัติศาสตร์ข้างหลังของฉันอาจเละเทะมากก็ได้ เลยทำให้ฉันเห็นเธอเช่นนี้
ฉันอาจไม่แน่นอนในวันข้างหน้ามากก็ได้ เลยทำให้ฉันเกาะติดเธอเช่นนี้
ฉันไม่เคยกลัววันข้างหน้าที่มีเธออยู่ในนั้น
แต่วันข้างหน้า...ที่ไม่มีเธออยู่ในนั้น
ฉันไม่รู้ว่าฉันกลัวมันหรือเปล่า
ความรู้สึกของฉันไม่ได้จริงจังหรือเคร่งเครียด
ฉันไม่ใช่คนทุ่มเทเท่าไร
แต่มันรุนแรงและผกผัน
ดังขึ้นแล้วสงบ ดังขึ้นแล้วสงบ
ราวกับพายุขนาดย่อมไร้ที่มาไม่รู้วิธีพัดและเวลาเกิด
พายุกระจอกๆที่ไม่เคยสร้างความเสียหายให้ใครนอกเหนือจากตัวมันเอง
ฉันมันโคตรไม่แน่นอน ซึ่งต่างจากเธอ
สิ่งเดียวที่ฉันสตัฟฟ์ไว้อย่างถาวรตลอดมาก็คือ
'ระหว่างเรา'
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in