แม้ คังจูวอน จะเป็นถึงองค์ชายใหญ่แห่งแคว้นเหนือ ทว่าอนาคตของเขากลับดำดิ่งสู่ความมืดมิด หลังจาก คังยูวอน ผู้เป็นทั้งมารดาและเจ้าเมืองประกาศว่าเขาไม่อาจขึ้นเป็นรัชทายาทเพราะสายเลือดที่ไร้อำนาจของตระกูลบิดา จูวอนจึงถูกส่งตัวออกจากวังหลวงและใช้ชีวิตในถิ่นทุรกันดารนับตั้งแต่นั้นมา ต่อมาเจ้าเมืองได้รับสวามีคนที่สองจากตระกูลฮวาที่เรืองอำนาจเข้ามา และให้กำเนิด คังกยูวอน องค์ชายรองผู้ที่จะได้ขึ้นเป็นรัชทายาททันทีเมื่อบรรลุนิติภาวะ แม้ว่าสถานการณ์ขององค์ชายทั้งสองจะซับซ้อนเพราะผู้สืบทอดได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ทว่าสองพี่น้องกลับรักใคร่สนิทสนมผ่านการติดต่อกันผ่านจดหมายปีละครั้งสองครั้ง

      จูวอนใช้ชีวิตอยู่นอกเมืองหลวงนับตั้งแต่จำความได้ เขาเรียนรู้และเริ่มกวัดแกว่งดาบต่อสู้ในสมรภูมิรบมาตลอด สิบกว่าปีมานี้จูวอนตระเวนไปทั่วถิ่นทุรกันดารเพื่อขยายอาณาเขตและสร้างความมั่นคงให้แคว้นเหนืออย่างต่อเนื่อง แม้ว่าความสามารถของจูวอนจะเป็นที่ยอมรับของทุกคนในกองทัพ ทว่าคนภายนอกกลับรับรู้เรื่องนี้น้อยมากเช่นกัน

      หากกล่าวว่า เผ่าหมาป่า เป็นชนเผ่าที่มีอิทธิพลมากในแคว้นเหนือก็คงไม่เกินจริง พวกเขามีอุปนิสัยกราดเกรี้ยวรุนแรง ไร้ความปรานี รวมถึงแข็งแรงและมีทักษะการต่อสู้อันโดดเด่น แม้ว่าเผ่าหมาป่าจะยิ่งใหญ่ และชัดเจนว่าตำแหน่งรัชทายาทของแคว้นเหนือคงต้องตกเป็นขององค์ชายรอง ทว่าคำทำนายของหมอดูอาวุโสในเผ่าหมาป่าที่กล่าวว่า เจ้าเมืองแคว้นเหนือคนถัดไปก็คือจูวอน พร้อมทั้งย้ำว่าจูวอนไม่ใช่ผู้ที่จะปล่อยให้อะไรที่เป็นของตัวเองหลุดมือไปเป็นอันขาด ได้ทำให้ แบคกี ว่าที่หัวหน้าเผ่าหมาป่าตัดสินใจติดตามองค์ชายใหญ่ที่ใครๆต่างมองว่าถูกทอดทิ้ง ท่ามกลางเสียงคัดค้านมากมายของคนในเผ่า

     ประจวบเหมาะกับตอนนั้นมีชนเผ่าป่าเถื่อนรุกรานอาณาเขตของเผ่าหมาป่า จึงมีเหตุการณ์ให้แบคกีช่วยชีวิตจูวอนที่กำลังถูกลอบโจมตีโดยบังเอิญ แม้แบคกีจะได้รับบาดเจ็บจนมีแผลไฟไหม้เหนือคิ้วซ้าย ทว่าผลงานครั้งนี้ทำให้เผ่าหมาป่าได้รับที่ดินบริเวณนั้นจากแคว้นเหนือเป็นค่าตอบแทน ขณะเดียวกันจูวอนเองก็ได้รับตำแหน่งแม่ทัพสูงสุดท่ามกลางเสียงต่อว่าต่อขานของผู้คนเช่นกัน จูวอนรู้สึกประทับใจในตัวแบคกีมาก ขณะเดียวกันเผ่าหมาป่ากำลังหาทางเข้าหาจูวอนพอดี ด้วยเหตุนี้การพบกันของพวกเขาอีกครั้งที่ป้อมปราการทางใต้อันหนาวเหน็บจึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ลับๆ ที่ตั้งอยู่บนผลประโยชน์ร่วมกันระหว่างจูวอนและแบคกี (*/ω＼)

     ทว่าตอนนี้สถานการณ์การเมืองได้พลิกผลันไป และจูวอนได้กลายเป็นสายเลือดเพียงคนเดียวของเจ้าเมือง แม้ตำแหน่งรัชทายาทควรตกเป็นของเขาโดยชอบธรรม ทว่าเส้นทางนี้กลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ จูวอนผู้ไร้ซึ่งอำนาจในวังหลวงต้องเผชิญกับการขัดขวางของตระกูลฮวา รวมถึงความสัมพันธ์ที่ห่างเหินกันไประหว่างเขากับเจ้าเมืองด้วย ทว่าเขามิใช่เด็กน้อยผู้ไม่รู้ประสีประสาในวันวานอีกต่อไป การมีชีวิตรอดในถิ่นทุรกันดารมาได้จนถึงทุกวันนี้ทำให้จูวอนแข็งแกร่งขึ้นมาก อีกทั้งตอนนี้เขายังมีเผ่าหมาป่าคอยหนุนหลังอยู่ด้วย แน่นอนว่าเมื่อเสือได้กลับเข้าถ้ำตัวเองอีกครั้งย่อมต้องทำทุกทางเพื่อบรรลุเป้าหมาย แม้ว่าใครต่อใครจะคิดว่าสิ่งที่เขาต้องการคือตำแหน่งรัชทายาท แต่สำหรับจูวอนแล้ว ตำแหน่งเจ้าเมืองแห่งแคว้นเหนือต่างหากคือสิ่งที่เขาต้องการ!

     ⚠️ Trigger Warning ~ มีเนื้อหาเกี่ยวกับการ Mpreg (ผู้ชายท้องได้) การบรรยายถึงความรุนแรง การทำร้ายตัวเอง ทำร้ายร่างกายและจิตใจ การข่มขืนโดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอม และการพยายามข่มขืน

 

     

      มาแร้วทุกคน (✧ω✧) วันนี้มารีวิวนิยายพีเรียดชิงบัลลังก์สุดแซบจากฝั่งเกาหลีกันบ้างค่า บอกเลยว่านอกจากเกมการเมืองจะเข้นข้นแล้ว ความแซ่บพริกหมดสวนของจูวอนและแบคกีก็ไม่ต้องพูดถึงเพราะ NC เร่าร้อนกว่าอากาศเมืองไทย ฮอตปรอทแตกอย่าบอกใครเลยล่ะ อิอิ (*ﾉωﾉ)

     สำหรับ หมาป่าค้ำบัลลังก์ (결렬) เป็นนิยายแนวการเมืองชิงบัลลังก์ที่นำเอาความแฟนตาซีของ Mpreg เข้ามาผสมผสานให้เรื่องราวซับซ้อนและน่าสนใจมากยิ่งขึ้น เล่าถึง คังจูวอน องค์ชายใหญ่ที่ไม่อาจขึ้นเป็นรัชทายาทแห่งแคว้นเหนือได้ และต้องออกจากวังมาใช้ชีวิตระหกระเหินในถิ่นทุรกันดารนานนับสิบปี ทว่าในยามที่จูวอนถูกชนเผ่าป่าเถื่อนลอบโจมตีกลับได้รับความช่วยเหลือจาก แบคกี ว่าที่หัวหน้าเผ่าหมาป่าที่แสนจะเย็นชาและเงียบขรึม ซึ่งจังหวะแรกพบสบตากับแบคกีนั้นมันช่างตราตรึงใจและทำเอาหัวใจน้องจูวอนเต้นตึกตักโดยไม่รู้ตัว (*ﾉωﾉ) ส่วนแบคกีเองก็ต้องการเข้าหาจูวอนเพราะคำทำนายของหมอดูในเผ่า และเมื่อทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้ง ณ ป้อมปราการทางใต้อันหนาวเหน็บจึงตัดสินใจสานความสัมพันธ์อันเร่าร้อนที่ตั้งอยู่บนผลประโยชน์ร่วมกันเป็นต้นมา อิอิ

       แม้จูวอนจะเป็นองค์ชายใหญ่ เป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมของแคว้นเหนือ ทว่าเส้นทางครองบัลลังก์ของเขากลับไม่ได้ง่ายดายปานนั้น คุณนักเขียนได้ซ่อนความซับซ้อนหลายๆอย่างเข้ามาผ่านการเล่าเรื่องที่จะค่อยๆเผยให้เห็นถึงอุปสรรคต่างๆที่ทำให้จูวอนต้องพยายามมากขึ้นไปอีกในเส้นทางนี้ ผ่านเหตุการณ์ และคำพูดปริศนาที่ตัวละครหย่อนเอาไว้ตามทาง รวมถึงซีน Flashback เหตุการณ์ในอดีตและการตัดสินใจเลือกทางเดินของของตัวละครต่างๆด้วย แม้จะคาดเดาปลายทางได้อยู่แล้ว ทว่าแต่ละปมที่คุณนักเขียนผูกไว้น่าสนมากจริงๆค่ะ ยิ่งเล่าก็ยิ่งลุ้นว่าเรื่องราวมันจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย ซึ่งจุดนี้เราพยายามไม่สปอยล์อะไรไปมาก เดี๋ยวจะไม่ลุ้นกัน อิอิ

      สำหรับสิ่งที่ชอบคือความผูกพันธ์ของจูวอนที่มีต่อท่านพ่อและองค์ชายรองค่ะ มันเหมือนเป็นเส้นใยบางๆและความอบอุ่นเดียวที่ยึดจูวอนไว้กับคำว่า ครอบครัว แม้การใช้ชีวิตอยู่ในถิ่นทุรกันดารจะทั้งเหนื่อยยากและโดดเดี่ยว ทว่าจูวอนกลับอดทนเพื่อรอวันที่จะได้พบหน้ากันอีกครั้ง บอกเลยว่าทั้งซึ้งและเศร้าใจไปพร้อมๆกันเลย ฮือๆๆ  ( ; ω ; )

       

    สำหรับ คังจูวอน เป็นตัวละครที่ซ่อนความเด็ดขาด และความทะเยอทะยานอันแรงกล้าไว้ภายใต้รูปลักษณ์ที่ดูงดงามอ่อนโยน การถูกทอดทิ้งให้ออกไปเผชิญกับสิ่งต่างๆในถิ่นทุรกันดาร รวมถึงเผชิญกับข่าวลือมากมาย ทางหนึ่งมันทำให้จูวอนแข็งแกร่งยิ่งกว่าใครๆ แต่ขณะเดียวกันกลับสร้างบาดแผลใหญ่ในจิตใจของจูวอนมากเช่นกัน 

      ส่วน แบคกี เป็นชายหนุ่มผมสีเงินและมีดวงตาสีแดง บุคลิกเย็นชาและเงียบขรึม ความสามารถของแบคกีทำให้เขาได้รับการยอมรับตั้งแต่เด็ก และกลายเป็นว่าที่หัวหน้าเผ่าหมาป่าที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม แม้จะเงียบๆแต่เราสัมผัสได้ถึงออร่าความมีเสน่ห์ท่ามกลางผู้คนของเขาเลยค่ะ และเห็นซึนๆทื่อๆแบบนี้บอกเลยว่าคนนี้เป็นสายซัพพอร์ตตัวจริง ไม่ว่าจูวอนจะต้องเผชิญกับอะไรก็คอยอยู่เคียงเสมอ อบอุ่นเหลือเกินพ่อคุณ!!  (*/▽＼*)

     แม้แรกเริ่มพวกเขาจะดูเร่าร้อนและไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆต่อกัน ทว่าการมีเป้าหมายเดียวกันได้ทำให้ความสัมพันธ์อันบิดเบี้ยวนี้ยังคงดำเนินต่อไป และทั้งๆที่รู้ว่าไม่ควรทำแบบนี้ แต่ทั้งคู่กลับไม่อาจห้ามใจตัวเองได้เลย (⁄ ⁄>⁄ ▽ ⁄<⁄ ⁄) การเล่าเรื่องจะค่อยๆเผยถึงความรู้สึกของแบคกีที่เริ่มจากความรังเกียจดูแคลนมาเป็นห่วงใยและเริ่มโหยหาจูวอนมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว ซึ่งช่วงเปลี่ยนผ่านความรู้สึกของแบคกี เรารู้สึกกว่าแบคกีซึนมาก สับสนได้น่าร๊ากมากจริงๆค่ะ 555 ส่วนตัวจูวอนแม้จะหลงใหลและเป็นฝ่ายเริ่มต้นความสัมพันธ์อันร้อนแรงกับแบคกีก่อน แต่เขากลับใช้ความเย็นชาไร้เยื่อใยมาเป็นเกราะป้องกันตัวเอง เวลาแบคกีทำตัวอ่อนโยนก็ไม่อยากคิดไปไกลเพราะกลัวว่าตัวเองจะเจ็บนั่นเอง ( ; ω ; )

     ทว่าวันเวลาได้แปรเปลี่ยนความสัมพันธ์ของพวกเขาไปทีละนิดๆ เลิฟไลน์ค่อยๆพัฒนาจากความว่างเปล่าให้กลายเป็นความเชื่อใจ และความโหยหากันและกันอยู่ตลอด แบบว่าไม่เห็นหน้าไม่กี่สิบวันก็คิดถึงจะแย่แล้ว 555 แน่นอนว่าท่ามกลางความวุ่นวายในเมืองหลวง จูวอนรู้เพียงแค่ว่ายังมีแค่แบคกีคอยหนุนหลังอยู่เสมอ และไม่ว่าเมื่อก่อนเขากลัวมืดมนอนธการมากเพียงใด ทว่าตอนนี้เขาไม่สนใจแล้ว เพราะไม่ว่าจะอยู่ที่ใดเขาก็รู้ว่าแบคกีจะมาหาเขาเสมอ ( ◡‿◡ *)