"...ถึงเวลาจะผ่านมานานแค่ใหน   เราก็ยังคงรักและเป็นห่วงเสมอ..."

     อยากให้รู้ว่าภายในใจ มันอ่อนแอและเจ็บปวดอยู่มาตลอด เคยมีสักครั้งบ้างใหม ที่เป็นห่วงเรา ทักถามสุขดิบเรา หรือแม้แต่นึกถึงกันสักครั้งอ่ะมีบ้างไหม อย่าให้ตัวเราคิดไปเองอยู่ฝั่งเดียว แล้วก็เจ็บอยู่คนเดียว เราคอยเฝ้ารอเธอทุกครั้ง ถึงเราจะรู้ว่ารอนานแค่ใหน
เขาก็คงไม่เห็นค่าเรา แต่ทำไมเรากลับรอเขา เพราะว่าอะไรกันนะ เพราะว่ารักงั้นหรอ?