เมื่อหลายปีก่อน ได้เคยเข้าไปชมละครเวทีครั้งเเรกในชีวิตที่ต้องซื้อบัตรเข้าชมราคาสูง เรื่องที่ว่านี้คือเรื่อง "สี่แผ่นดิน" เป็นละครเพลงที่ตระการใจ ตระการหู ต่อยอดจากตระการตามาก ๆ หลักจากวันนั้น น่าจะ 8 ปีได้ ชีวิตผมก็ไหลเอื่อย ๆ จนบทเพลงนี้มากระทบหูอีกครั้ง
แน่นอนด้วยว่า วัยของผมไม่ได้หยุดนิ่ง มันเติบโตจาก 30 สูง 40 ในวันนี้ ตัวเลขทำให้ผมสะดุ้ง จากความที่เหมือนชีวิตบางช่วงรุ่งเรือง บางช่วงหดหู่ ช่วงนี้ โควิดมาทำให้ชีวิตชะงักงัน เพลงสายธารชีวิตก็ทำให้เรา "เข้าใจ" สถานะของชีวิตได้ดียิ่งขึ้น ย้ำเตือนให้เรารู้ว่า "ร่องน้ำ" ที่ "พัดพา" ชีวิตเราไหลไปนั้นถูกกำหนดมาไว้แล้ว เพียงแต่ว่าเราจะระลึกได้เร็วช้าเท่าไหร่
ความแน่นอนก็คือความไม่แน่นอน สู้ดีค่อย ๆ เรียนรู้และปรับตัวและสนุกกับชีวิตไปจนกว่าจะสิ้นสุดปลายทางของชีวิตก็เอาล่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in