เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
นั่งเขียนท่ามกลางแสงดาวDC K ToKa
แบบฝึกหัดสำหรับการอยู่คนเดียว
  • ตั้งแต่ผมเข้ามหาวิทยาลัยโดยส่วนใหญ่ผมมักจะไปไหนด้วยตัวคนเดียวตลอด สาเหตุหลักๆคือเวลาชวนเพื่อนไปไหนเพื่อนมักจะติดธุระหรือนัดมาเรียบร้อยแล้วแต่ยกเลิกใกล้วันจะไป สุดท้ายก็ล่ม เพื่อตัดปัญหาเหล่านี้ทิ้งเลยไปคนเดียวซะเลย 

    ถึงแม้จะฟังดูค่อนข้างหดหู่หรือดูเหงาไปหน่อยแต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไร แค่รู้สึกว่าได้ไปในที่ที่อยากไป ได้ทำในสิ่งที่อยากทำได้มากขึ้นและสะดวกยิ่่งขึ้น 

    สำหรับเลเวลในการอยู่คนเดียวนั้นมีตั้งแต่ระดับเบสิคไปจนถึงระดับแอดวานซ์ที่ว่าคงไม่มีใครทำแบบนี้ในยามปกติ

    เลเวลเบสิคก็คงจะเป็นไปกินข้าวคนเดียว อันนี้ใครหลายๆคนคงจะทำกันบ้างรวมถึงตัวผมด้วยที่มักไปกินข้าวคนเดียวบ่อยๆเพราะเพื่อนแต่ละคนต่างมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำและเวลาว่างของแต่ละคนก็ว่างไม่ตรงกันซักที ครั้นจะให้รอนัดกินข้าวก็คงหิวโซก่อนพอดีเลยรีบกินรีบเสร็จจะได้รีบไปทำอย่างอื่น

    ถ้าพัฒนาไปอีกระดับก็จะเป็นประเภทร้านที่เข้าไปกิน ถ้าเป็นร้านอาหารตามสั่งทั่วไปก็คงดูธรรมดาๆ แต่ถ้าเป็นร้านในห้างสรรพสินค้าก็จะดูแอดวานซ์ขึ้นไปอีกระดับเช่น พวกร้านก๋วยเตี๊ยว ร้านราเมน หรือร้านฟาร์สฟู้ตที่ส่วนใหญ่มักจะมากินเป็นหมู่คณะ 

    และที่แอดวานซ์สุดๆคงหนีไม่พ้นร้านบุฟเฟ่นี่แหละ ไม่ว่าจะร้านชาบูก็ดีร้านปิ้งย่างก็ดีโดยส่วนใหญ่แล้วมักจะมากินกันตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป เพื่อนผมคนหนึ่งเป็นคนที่กินเก่งมาก (และแน่นอนระดับการกินย่อมแปรผันตามขนาดตัวที่อ้วนตาม) มีวันหนึ่งเพื่อนผมไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวันโทรชวนผมไปกินบุฟเฟ่

    เพื่อน : ป่ะ ไปกินชาบูกัน

    ผม : ห้ะ! ไปกินชาบูเหรอ แล้วมีใครไปบ้างวะ

    เพื่อน : ก็มีกู กู กู แล้วก็กู

    ผม : ...

    สรุปคือไม่มีใครไปกินกับมัน เลยมาโทรชวนผมซึ่งผมตอบปฏิเสธไปเพราะกินกันสองคนมันดูเหงาเกินไปประกอบกับช่วงนั้นช็อตพอดีเลยไม่ได้ไป ผลคือเพื่อนผมไปกินชาบูคนเดียวครับ! ใช่ครับ! ไปกินคนเดียวจริงๆครับ! เรียกได้ว่าไม่มีอะไรฉุดรั้งเขาได้แล้วเพราะความหิวนั้นฉุดลากแรงกว่าทุกสิ่งอื่นใด

    สำหรับบางอีเวนท์ที่มักจะไปพร้อมกับเพื่อนบางครั้งผมเลือกที่จะไปคนเดียวอย่างเช่น การดูหนัง กว่า 90% ของหนังที่ผมอยากดูนั้นผมไปดูคนเดียวตลอดเพียงเพราะชวนเพื่อนแล้วเพื่อนไม่ไปบ้าง เพื่อนไม่มีเงินบ้าง หรือเลือกที่จะดูซูมบ้าง (อันสุดท้ายนี่โคตรชั่วเลย) และที่พีคที่สุดสำหรับการไปไหนด้วยตัวคนเดียวนั้นมีอยู่ 2 อีเวนท์นั่นคือ ดูคอนเสิร์ตกับไปงานแข่งเกม

    ดูคอนเสิร์ตมีหลายๆคอนเสิร์ตที่ผมอยากไปและซื้อตั๋วเรียบร้อย ที่สำคัญไปดูคนเดียวด้วย แหงล่ะ! เพื่อนมันไม่ไปนี่หว่า! แต่โชคดีหน่อยที่พอจะมีเพื่อนซื้อตั๋วไปดูด้วยก็เดินทางแล้วเจอกันหน้างานเลยก็มี ยังพอมีโอกาสได้สนุกกับเพื่อนๆอยู่

    แต่สำหรับงานแข่งเกมแน่นอนว่าเพื่อนหลายๆคนคงเคยเล่นเกมมาบ้างแหละ แต่น้อยคนที่จะเล่นบน PC แบบจริงจังและคงไม่มีเพื่อนคนไหนที่จะว่างและสนใจที่จะไปงานแข่งเกมแบบผมอีกแล้วล่ะครับ ประกอบกับสถานที่งานแข่งนั้นใกล้ BTS MRT มันเลยเดินทางได้สะดวกสุดๆ 

    สุดท้ายแล้ว สำหรับผมการอยู่คนเดียวหรือไปไหนด้วยตัวคนเดียวมันก็ไม่ได้ดูเลวร้ายเท่าไร อย่างน้อยเราก็ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ อยากไปในที่ที่อยากไป และถ้าเกิดปัญหาเรื่องนัดวันว่างแล้วไม่ได้ไปหรือนัดเรียบร้อยแต่ยกเลิกใกล้วันไปทำให้ไม่ได้ออกไปไหนซักที การไปไหนด้วยตัวคนเดียวก็ดูเป็นทางเลือกที่ไม่เลวนะครับ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in