“ผม” เป็นเจ้าของร้านขายเรื่องสั้นที่ขายไม่ดีนักและมีอุดมการณ์ว่าจะไม่รับเขียนตามสั่ง แต่ลูกค้ากลับขอให้เขาเขียนเรื่องสั้นที่ตอนจบไม่เศร้า เขาจึงตอบลูกค้าไปว่า “วรรณกรรมไม่ก้มหน้ารับใช้ใคร” ลูกค้าจึงสวนกลับว่า “หากคุณเป็นนักเขียนที่ไม่อยากก้มหัวรับใช้ใคร คุณควรเขียนเก็บไว้อ่านเอง เมื่อคุณมีนักอ่าน คุณควรให้วรรณกรรมรับใช้นักอ่านด้วย ผลงานจะรับใช้อย่างไรโดยคุณยังเป็นตัวเอง...นั่นก็เป็นหน้าที่ซึ่งคุณต้องหาคำตอบ” คำตอบของลูกค้าเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้นักเขียนลงมือเขียนเรื่องสั้นทั้ง 8 เรื่อง ขณะที่เขาเขียนเรื่องสั้นที่ต่างจากแนวเดิม สภาพแวดล้อมรอบตัวของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไปด้วย