ให้เล่าเรื่องที่ตัวเองประทับใจคนละเรื่อง 

เป็นประโยคที่อาจารย์บอกช่วงต้นคาบ เราเองก็คิดช่วงประทับใจในชีวิตไม่ออกในทันทีตอนนั้น

แต่พอมาจับกลุ่มนั่งล้อมวงกันฟังเพื่อนคนอื่นแล้ว ก็ได้อะไรมาเยอะเหมือนกัน

คนเรามองเผิน ๆ คงไม่รู้อะไรกับคนนั้นมากเท่าไหร่นักหรอก จนกว่าเค้าจะเล่าออกมา

ตอนที่แต่ละคนเล่าเรื่องราวของตัวเองออกมานั้น บางเรื่องเราก็คิดไม่ถึงด้วยซ้ำ บางคนเล่าเรื่องจริงจัง บางคนเล่าเรื่องชีวิต บางคนก็เล่าเรื่องอดีตที่น่าประทับใจ แต่ทุกคนที่เล่าเหมือนทุกอย่างจบลงไปแล้วหรือไม่ก็ยังคงดำเนินอยู่ในทางที่ดีขึ้น กำลังยิ้มขึ้น เป็นเรื่องที่ยังคงนึกถึงแล้วมีอารมณ์ความรู้สึกอยู่

แต่กับบางคน เรารู้สึกว่าเรื่องนี้ยังคงติดค้างในใจเขาอยู่ตลอด ในตอนที่เขาลุกขึ้น เขาเริ่มเล่า เราบังเอิญได้มองตาเขาตรง ๆ(ในขณะที่เขาเอาแต่มองอาจารย์ที่สอน) ตาของเขาเริ่มแดง และจนทั้งหมดจบลง

เราก็แค่ไม่อยากให้เขารู้สึกอยู่คนเดียว