คนอื่นพูดไปแบบไม่คิด แต่เราต้องมารับผิดชอบอาการของตัวเองที่กำเริบ ทั้งที่เราไม่ได้เป็นคนก่อด้วยซ้ำ

ตอนนี้เราต้องปิดตัวเองในโหมดที่ช่างเข้าอกเข้าใจคนอื่น ให้เป็นเราในเวอร์ชั่นที่เป็นมนุษย์ปกติซักที

คิดถึงใจคนอื่นมาเยอะแล้ว ให้คนอื่นคิดถึงใจเราบ้าง

ขนาดคนอื่นยังไม่แคร์หัวจิตหัวใจเราเลย 

แล้วเราจะแคร์เพื่ออะไร

ถ้าเราก้าวข้ามสิ่งที่คนอื่นทำและให้อภัยไม่ได้ ก็คือก้าวข้ามสิ่งที่เขาทำไม่ได้

ในเมื่อไม่มีใครในชีวิตรอบด้านเห็นหัวเราเลย เราก็ต้องเป็นคนที่เห็นหัวตัวเอง