ตั้งแต่วันนั้น ผมก็เริ่มหมุ่กหมุ่นกับชื่อ Hkakabo Razi (ข่ากาโบรากี) เป็นต้นมา และด้วยความหมุ่กหมุ่นอยู่นานนับเดือน
ผมก็รู้ว่า
•พม่ามีที่ ที่มีหิมะตกจริงๆนะ ตกตลอดทั้งปีด้วย
•"ทำไมเซียนรีวิวทั้งหลาย แห่งเว็บม่วงชื่อดัง ถึงไม่แห่ไปเที่ยวกันนะ" ผมพรึมพรำในใจ
•มันคือรัฐคะฉิ่น จังหวัดปูเตา อยู่ทางตอนเหนือของพม่า
•และภูเขาหิมะลูกนี้อยู่ทางตอนเหนือของที่นี้
•ภูเขา Hkakabo Razi ได้ชื่อว่า เป็นภูเขาหิมะที่สูงที่สุดในอาเซียน !
•เมื่อไม่กี่เดือนที่แล้ว รัฐคะฉิ่นยังเป็นเขตการท่องเที่ยวพิเศษอยู่ การเข้ามาเที่ยว นักท่องเที่ยวต้องขอวีซ่าพิเศษ และจำเป็นต้องจ้างไกด์ส่วนตัว (แบบ 1 ต่อ 1) ค่าใช้จ่ายในการเข้าไปเลยสูงมาก
•เพราะพื้นที่นี้ มีการต่อสู้แย่งดินแดนระหว่างชนกลุ่มน้อย ด้วยอาวุธปืนและระเบิดอยู่ ... เลยจัดว่าเป็นพื้นที่ยังไม่สงบ
•"นี่คงเป็นเหตุผลที่คนเค้าไม่ไปเที่ยวที่นี่กัน " ผมพรึมพรำในใจอีกรอบ
•จนกระทั่งเมษายน ปี 58 รัฐบาลพม่าประกาศว่า ชนกลุ่มน้อยสงบศึกกันแล้ว (แต่ไม่ได้รับรองว่า จะปลอดภัย ...)
•ตอนนี้นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางเข้าไปได้ โดยไม่ต้องมีวีซ่าพิเศษแล้ว (โชคดีของผมจริงๆ) แต่ต้องเดินทางจากเมืองหลวงพม่า โดยรถไฟหรือเครื่องบินเข้าไปเท่านั้น เพราะปัจจุบัน ระหว่างทางยังมีการต่อสู้กันอยู่ ... อืม
•การเดินทางครั้งนี้ คือการผจญภัยอันยาวนานและสุดดันทุรัง ของวัยรุ่นชายจากไทยแลนด์ สู่ ดินแดนสุดแฟนตาซี และเวรี่อันซีนของพม่า
•ระหว่างการนั่งหาข้อมูล มีคำถามมากมาย ถูกตั้งขึ้นมาโดยสิ่งที่เรียกว่าความกลัวจากตัวผมเอง
•การเดินทางไปปีนภูเขาหิมะครั้งแรกของผม จะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของผมรึเปล่า ? กลับมาร่างกายจะครบ 32 ประการอยู่เหมือนเดิมมั้ย ? ผมจะใช้ชีวิตอยู่บนภูเขาหิมะ นานนับเดือนได้อย่างไร ?
•ณ ตอนนี้ ผมยังตอบคำถามพวกนี้ไม่ได้จริงๆ แต่คงอีกไม่นานนัก ผมคงตอบได้
•แต่ถ้ามีคนมาถามว่า "มันจะคุ้มหรอ กับการเอาชีวิตไปเสี่ยง เพื่อทำตามความฝันของตัวเอง ?"
•"สำหรับผมแล้ว มันคุ้มที่จะเสี่ยงนะ มันคุ้มเสมอ" ผมจะรีบตอบเขาไปด้วยแววตาที่แน่วแน่และเคร่งขรึม
•"เออ เชื่อแล้ว ว่ามึงอยากไปจริงๆ" ผู้อ่านคิดในใจ
•แล้วเจอกันในต้นฉบับแบบเต็มๆครับ วัยรุ่น ;)

ขอบคุณภาพสวยๆจาก National Geographic ด้วยครับ