แต่จนแล้วจนรอด ก็ทิ้ง ทิ้งไปหมดที่เก็บไว้เป็นส่วนมาก

มันนานแล้วนะ ทิ้งไปสักที แกจะเก็บไว้ทำไม
เหมือนของพวกนั้น เหมือนเรื่องราวของเขา มันนานแล้ว ทำไมแกยังเก็บไว้อยู่

ทั้งเรื่องดีๆ เรื่องร้ายๆ ที่แกคอยเอาไปเล่าให้คนนู้นคนนี้ฟัง ถึงความแสนดี ความเฮงซวยของเขา 

เผลอๆ เราว่าเพื่อนแกเคยฟังครบทุกเรื่องแล้วล่ะ

ภาพจำในหัวแก เวลาเพจใน FB ถามถึงเรื่องแฟนเก่า ทำไมแกต้องเมนท์ถึงความชั่วร้ายของเขา ความแสนดีของเขาไม่ใช่เหรอที่ทำให้แก ยังนึกถึงหน้าเขาออกตลอดเวลาที่เมนท์

ต่อให้เขาจะเลวขนาดนั้น จะโคตรเลวขนาดไหน สำหรับเธอแล้วเขาเคยเป็นอนาคต เคยเป็นทุกอย่างของเธอไม่ใช่เหรอ คนที่โคตรเลวในดวงใจเธอตอนนี้

แกหยิบซอสพวกนั้นไปทิ้งนะ แล้วตั้งใจฟังดีๆ
ว่าเขาไปตั้งนานแล้ว แล้วไม่มีทางกลับมา
เหมือนที่แกเคยบอกแหละ ว่าให้ตายยังไงก็ไม่มีทางกลับไป

แต่ตอนนี้แกยังอยู่ที่เดิม ยังไม่ได้ไปไกลจากที่เดิมเท่าไหร่เลย แต่เขาไปไหนต่อไหนแล้วแก

ทิ้งมันไปได้แล้ว ทั้งซอส ทั้งอะไรต่อมิอะไรที่เกี่ยวกับเขา ทิ้งไปให้หมด เชื่อชั้นดิ

แล้วค่อยมาเก็บสะสมใหม่
พอเยอะๆ แล้วค่อยเอาไปทิ้งอีกรอบ
นับด้วยล่ะว่าคราวนี้ทิ้งไปกี่ซอง

______________________________
สำหรับใครที่อ่านมาถึงตรงนี้
ใครที่เคยอ่านงานของเราตั้งแต่ไก่ทอดฯ
รัมเรซิน บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
เราขอขอบคุณมาก

เราเองไม่เหลือพลังบวกมากพอ
ที่จะมาเขียนอะไรแบบนี้แล้ว
เรื่องพวกนี้เหมือนเป็นเรื่องค้างคา
ที่อยากทำให้จบ ก่อนจะหยุดเขียน
ขอพักชีวิตก่อน ไว้พร้อมจะมาหยิบปากกาใหม่

Sentimailey