เวลาได้รู้จักใครสักคนนึง ณ ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิต ก็เหมือนว่าเรากด follow เขาไปเพื่อที่จะทำความรู้จักความเป็นตัวตนที่เขานำเสนอออกมา ไม่ว่าจะเป็นนิสัยใจคอ ครอบครัว สังคม หรือแม้กระทั่งประโยชน์ที่จะพึงมีให้

แต่พอนานไปเข้า เป็นธรรมดาที่เราไม่สามารถทำให้อะไรๆ มันคงเดิมอยู่กับที่ได้ จากคนแปลกหน้าที่เคยอยากรู้จักกลับกลายเป็นไม่รู้ กับคนบางคนตอนยังไม่รู้จัก เป็นคนดีกว่าเสียอีก

ถ้าชีวิตมันง่ายเหมือน Social เราก็คงแค่กดเลิกติดตามไป เท่านั้นก็จบ แต่การจะ Unfollow ใครสักคนในชีวิตจริง หลายครั้วมาจากความผิดใจกันเรืี่องเล็กๆ ก็โกรธกัน

ที่ตลกไปกว่านั้นคือการที่มา follow กันเพราะผลประโยชน์ฉาบฉวยทั้งนั้น พอหมดประโยชน์ปุ๊บ unfollow ปั๊บ

คนแบบนี้ยิ่งโตยิ่งพบเจอง่ายขึ้นมากมาย เพราะความรู้สึกของคนที่ follow แล้วโดน unfollow ไป มันไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น การพบเจอคนแบบนี้แต่ละครั้ง จะทำให้ทัศนคติของเรามืดมัวลงยากที่จะเลี่ยง อาจเพราะด้วยเป็นสังคมที่มีการแข่งขันสูงกระมัง

การที่ Unfollow ในสังคมออนไลน์หมายถึงเราไม่อยากรู้จักกันแล้ว แต่ในชีวิตจริงนี่คงหมายความว่า เคมีชีวิตเราคงเข้ากันไม่ได้นะ ลาก่อน ย้อนกลับไปเป็นคนรู้จักแบบผิวเผิน หรือเป็น"คนแปลกหน้าที่รู้จักกันดี" น่าจะโอกว่า

สังคมทุกวันนี้สอนให้เรารักตัวเองมากขึ้นจนถึงระดับที่เรียกว่าเห็นแก่ตัว ไอ้ครั้นจะเห็นแก่คนอื่นไปเสียหมด เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด พอดี การเลือกคัดกรองคนที่เข้าในชีวิตจึงต้องดูนานๆ ไม่ใช่ง่ายเหมือนการกดติดตาม

ยิ่งโตขึ้น เรารู้จักคนเยอะขึ้น แต่เพื่อนเรากลับน้อยลงเป็นคำกล่าวที่ไม่เกินจริงเลย ใช้ได้ทุกยุคสมัย

อย่าไป Follow ใครเพราะเค้า Follow เราก่อนจงดูไปนานๆ ก่อนจะกดติดตามใคร

ดูให้นานๆ อย่าดูที่คำหวาน อย่าดูแค่ชั่วคราว
ดูตอนลำบาก คนทำเหมือนจะช่วยมันมีเยอะ

ปล. ไม่จำเป็นก็อย่าไป Block ใคร เพราะเราเองนี่แหละที่จะไม่มีความสุข
ปล.2 หลายๆ คนที่เลิกรู้จักกันไป น่าเสียดาย