มีคำถามคำถามหนึ่งที่อยู่ในใจมานานหลายสิบปี บางครั้งก็ลืมๆไป แต่หลายครั้งมีเรื่องหรือเหตุการณ์สะดุดใจ ทำให้คำถามนี้กลับมาอีก มาๆหายๆ

"พ่อจีบแม่ยังไง"

คงเป็นคำถามที่ลูกๆหลายครอบครัวอาจเคยถาม อยากรู้ว่าพ่อกับแม่เป็นใคร ทำอะไรกันมา แล้วมาเจอกันได้ยังไง ตอนเจอกันครั้งแรกเป็นยังไง พ่อหล่อไหม แม่สวยไหม แล้วจีบกันยังไง

ด้วยความที่พ่อเป็นคนดุมาก เจ้าระเบียบ และค่อยข้างจะเข้มงวด ตอนเรียนชั้นประถมก็เรียนกับคุณพ่อด้วย พ่อสอนวิชา สปช. ที่สำคัญ พ่อตีเจ็บชิบเป๋ง พ่อจะมีไม้เรียวประจำตัวสองอัน ที่บ้านเป็นไม้หวาย ที่โรงเรียนเป็นไม่ไผ่ ตีเจ็บทั้งคู่ไม่ว่าไม้อะไร

มีประโยคนึงที่พ่อย้ำอยู่เสมอคือ มีหน้าที่เรียนอย่างเดียว พ่อกับแม่จะส่งเสียเองให้จนจบปริญญาตรี เรื่องอื่นไม่ต้องห่วง พ่อกับแม่มีปัญญาส่งเสียได้

ด้วยความกลัวพ่อ เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ แล้วก็ไม่ค่อยจะมีปัญหาประสาวัยรุ่นวุ่นวานใจให้ต้องปรึกษาพ่อกับแม่ ตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างเดียว

"พ่อจีบแม่ยังไง"

ก็อยากถาม แต่ไม่เคยได้ถาม อยากรู้วิชาบ้าง จะได้เอามาใช้จีบผู้หญิงที่แอบชอบ พ่ออาจจะมีทีเด็ดก็ได้

แล้วคุณพ่อก็เสียเมื่อ 16 ปีที่แล้ว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คำถามนี้เหมือนถูกปิดตาย และคนที่จะให้ถามได้ก็มีแค่คุณแม่คนเดียว แต่ก็เหมือนเดิม ไม่ได้ถาม

มีเหตุผลข้อเดียวที่ไม่ถามแม่ คืิอกลัวแม่ร้องไห้ ไม่อยากให้แม่ต้องระลึกถึงหลายๆเรื่อง ไม่รู้สิ ใครที่ไม่เคยเห็นแม่ตัวเองร้องไห้คงไม่รู้

ภาพวันนั้นยังติดตาอยู่ถึงทุกวันนี้

วันนั้นเป็นวันเผาคุณพ่อ และตอนนั้นก็บวชให้พ่ออยู่ พอพระท่านจุดไฟ เท่านั้นแหละ แม่ก็ปล่อยโฮออกมาแบบปล่อยหมด แล้วก็ทรุดลงไปตรงนั้นต่อหน้าต่อตา คนเป็นลูกเห็นแม่ร้องไห้ น้ำตาไหลตามอ่ะ

คำถามที่อยากถาม "พ่อจีบแม่ยังไง" ถึงตอนนี้ไม่สำคัญและก็ไม่อยากรู้ ไม่จำเป็นที่จะต้องถามอีกต่อไป

ลองปล่อยให้เรื่องบางเรื่อง ไม่รู้ที่มา ไม่รู้เหตุผล รู้แค่ที่ไป รู้แค่บทสรุป ว่าพ่อกับแม่ได้เจอกัน มีความสุขด้วยกัน ได้รักกัน แล้วเราก็ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่ แค่นี้ก็มีความสุขที่สุดแล้ว