เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My First Storyjjjump_wrc
จุดเซฟโซนกับความเปลี่ยนแปลง
  • ทุกคนๆล้วนมีจุดเซฟโซนที่ทำให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยเสมออยู่แล้ว อาจเป็นครอบครัว พี่น้อง คนรักหรือเพื่อน เราเองก็เช่นเดียวกัน ...

    กาลครั้งหนึ่งฉันเคยมีจุดเซฟโซนที่ดีมากๆ เป็นเพื่อนกลุ่มเล็กๆที่สนิทกันเรามีกันห้าหกคน ด้วยความที่ฉันเป็นคนมีเพื่อนน้อยมากๆ ฉันค่อนข้างHappyกับเพื่อนกลุ่มนี้ ในความคิดของฉันพวกเราต่างเป็นสีต่างๆที่ไม่เหมือนกันนำมาประกอบเป็นสีรุ้งงดงาม พวกเธอเป็นคนที่ทำให้โลกของฉันไม่ได้มีเพียงแค่สีเทา ชีวิตในช่วงอายุสิบสองสิบสามปีของฉันเต็มไปด้วยความสุข ฉันได้รู้จักที่จะมีเพื่อนหมายถึงเพื่อนที่ไม่ได้มีเพียงในงานกลุ่มวิทยาศาสตร์ช่วงการแข่งขันวันวิทยาศาสตร์ เป็นเพื่อนที่ยิ้ม หัวเราะและร้องไห้ด้วยกันเสมอ เพื่อนที่จะมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปของฉันได้อย่างดิบดี

    ชีวิตฉันพบเจอกับความเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาแต่พวกเธอคือสิ่งที่ฉันอยากจะให้มันมั่นคงแล้วไม่จากฉันไปพร้อมกับสีสันแห่งวัยเยาว์

    แต่นั่นแหละ Time change People change ทุุกอย่างในโลกพร้อมเปลี่ยนแปลงเสมอพร้อมๆกับการหมุนรอบตัวเองของโลก วันหนึ่งฉันก็ได้ค้นพบกับหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงในชีวิตครั้งใหญ่ มันเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงๆเล็กๆน้อยๆ เกิดจากความรู้สึกที่อ้างว้าง ฉันค้นพบว่าจากความรู้สึกHappyที่มีแปรเปลี่ยนเป็นความอึดอัดและมันเป็นจุดเซฟโซนที่ไม่ได้รู้สึกสบายใจเหมือนแต่ก่อน People change คนแรกที่เปลี่ยนไปคือฉันเอง ฉันคืนสีสันที่เคยได้รับจากพวกเธอคืนกลับสู่พวกเธออีกครั้ง ฉันเจ็บปวดที่เดินออกมาอย่างไม่เอ่ยคำลาต่อพวกเธอ หายเข้าไปในความเงียบและไม่หันไปมองพวกเธออีกหน

    เคยมีคนกล่าวไว้ว่า "เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเดินออกมาจากจุดเซฟโซนที่ไม่สบายใจ เมื่อนั้นแสดงว่าชีวิตเรากำลังมีความสุขอีกหน"

    ฉันเริ่มออกตามหาเซฟโซนจุดใหม่ที่จะเป็นเกราะกำบังฉันจากคลื่นสึนามิที่พัดเข้ามา แต่มันเป็นเรื่องที่ยากกับการตามหาหลุมหลบภัยชั้นยอดแบบนั้น ทุกวันนี้ฉันพบเจอแต่ผู้คนมากมายที่เข้ามาในชีวิต พูดคุยสองสามคำและเดินออกไป ฉันเคยตัดสินใจมองพวกเธออีกครั้งหนึ่งและฉันก็พบว่าของบางอย่างก็คงเหมาะที่จะมองจากที่ไกลๆอยู่ดี...พวกเธอก็เช่นกัน

    ฉันเข้าไปในชีวิตคนอื่นเป็นร้อยครั้งเพื่อเดินออกมาด้วยความเจ็บปวดเป็นร้อยครั้งเช่นเดียวกัน แต่ถึงยังนั้นฉันยังคงดิ้นรนที่จะออกตามหาต่อไป เดินเรือไปยังที่ต่างๆภายใต้คลื่นสีนามิที่พร้อมพัดเข้ามาสู่ตัวฉัน ในโลกกว้างใหญ่ใบนี้ มันก็คงจะมีซักทีแหละที่ฉันจะได้พบกับจุดเซฟโซนอันใหม่ หลุมหลบภัยที่รู้สึกปลอดภัยกว่าเก่า

    อาจจะต้องเจ็บปวดอีกพันครั้ง , แต่ฉันยังเชื่อว่ามันจะคุ้มค่าถ้าหากได้เจอของที่ต้องการมาตลอด.

    - JJJUMP. , 2018
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in