โดยคร่าวแล้ว ก็เป็นเรื่องสั้นดังที่คำโปรยหลังปกบอกได้อย่างครบถ้วนกับ Tangerine เปล่า เปลือง เชื่อง ช้ำ 13 เรื่องสั้นที่เล่าถึงความสัมพันธ์ชวนอึดอัด ที่ไม่ได้มีแค่คนสองคนในนั้น หากแต่มันมักจะมีใครที่เบียดแทรกเข้ามาเสมอ โดยไม่ผิดกติกาความสัมพันธ์ของพวกเขาในเรื่องเสียด้วย

ตัวละครทั้งหมด ของทุกเรื่องสั้นที่มีสัมพันธ์โลดโผนในนี้ ล้วนแต่เป็นบุคคลผู้มีความหลากหลายทางเพศ มีทั้งเรื่องที่เล่าแบบมีปมปัญหาเช่น การ Coming out และเรื่องที่ดูจะไร้ปัญหาเหล่านี้ แต่จุดร่วมของมันคือรสชาติที่ไม่ได้หอมหวาน ออกจะฝาดกับความสัมพันธ์งง ๆ ที่อยู่อยู่ดี ๆ ก็มีคนนั้นคนนี้โผล่มา เค็มผิวเนื้อของคนที่เราไม่รู้จักมักคุ้น เปรี้ยวเข็ดฟันกับการประชดประชันน้อยใจ

- ก็ดูเป็นรีวิวทั่วๆไปที่ใครก็น่าจะเขียนกัน เราเองก็ขอเขียนให้ดูเป็นคำโปรยก่อนตัดริบบิ้นไว้นิดหน่อย -

ที่จริงแล้วสิ่งที่สะกิดใจให้เราเขียนรีวิวของ Tangerine เล่มนี้คือการไปอ่านบทสัมภาษณ์หนึ่งโดยบังเอิญ ในคอลัมน์ Book Maker ของ aday (อีกแล้ว ก็มันมีไม่กี่ที่ปะวะที่สัมฯคนทำหนังสือ) "เซ็กซ์และความสัมพันธ์ในตัวอักษรของ P.S. Publishing สำนักพิมพ์ที่อยากสะท้อนเสียงผู้หญิง" ที่พูดถึงการเขียนเกี่ยวกับเซ็กซ์ ในมุมอื่นที่ไม่ใช่พิมพ์นิยม เซ็กส์ที่ไม่ได้สุขสม ไม่ได้เจอทรวดทรงที่ปรารถนา กลิ่นที่ไม่ได้หอม และบางทีก็ทำให้เจ็บเสียดห่วยแตกแต่ต้องแกล้งเสร็จ ก็มี

"คิดว่าเซ็กซ์ที่ดีคือเซ็กซ์ที่เพอร์เฟกต์ 
ชอบเล่าว่าคุณเก่งมาก กล้ามาก ใหญ่มาก ได้ทั้งคืนอะไรทำนองนี้ 
เราว่ามันเว่อร์ เราอยากเห็นการพูดถึงเซ็กซ์และสรีระที่ไม่เกินจริง 
มีตั้งหลายครั้งที่คุณมีเซ็กซ์แล้วไม่ประสบความสำเร็จ 
หรือการที่เนื้อตัวเราไม่ได้เอวคอดไม่ได้หัวนมชมพู มีขนเยอะ 

เราอยากอ่านตรงนั้นบ้าง"

ส่วนหนึ่งในบทสัมภาษณ์ของคุณจุ๋ม-ปนิธิตา เกียรติ์สุพิมล นักเขียนและเจ้าของสำนักพิมพ์ P.S. Publishing ที่ให้ความเห็นเกี่ยวกับการกล่าวถึงเซ็กซ์ในงานเขียนที่บางครั้งก็ไม่ครอบคลุมความเป็นจริงที่ไม่ได้สวยงามทุกครั้งไป

ซึ่งเอาจริง เราไม่ได้อ่านงานของ P.S. เยอะขนาดนั้น (3เล่ม- เธอคือดวงจันทร์ ฉันสิคนบ้า, i eat you up inside my head และ Tangerine) ไม่เยอะพอจะบอกได้ว่าหลายเรื่องเป็นแบบนั้น แต่แน่นอนว่า Tangerine ทำแบบนั้น มันโชว์เซ็กซ์ออกมาในแง่นั้น

โคตรอึดอัด ทั้งที่ก็เสร็จน่ะนะ

 ความเหินห่างในการสอดใส่ 

(หน้า 100)

เรารู้สึกว่ามันตีได้ถูกจุดเหลือเกิน

การเอาเซ็กซ์มาพูดถึงความเหินห่างเป็นสิ่งที่เราเคยเจอมาบ้างเหมือนกัน กับการจับคู่อะไรที่น่าจะต่างกันมากก็เป็นมุกที่ค่อนข้างนิยม แต่ความเหนือชั้นของ "ความแปลกหน้า" คือการใช้เซ็กซ์หมู่ และนำจำนวนคนมาแสดงให้เห็นถึงความเหินห่างที่มากขึ้นเรื่อยๆ จากที่ต่างฝ่ายต่างมีเซ็กส์ผ่านคนกลางคนหนึ่ง จนมันเพิ่มขึ้นทีละนิด จนกระทั่งตัวละครหลักทั้งสองของเราเสพสมกับคนอื่น และไม่คลุกคลีกับพวกของตนอีกเลย จนในท้ายที่สุดแอลก็*---สปอยล์---* กลายเป็นจุดสูงสุดของความอึดอัดและอิสระในครู่เดียวกัน

กระนั้นระหว่างทางมันก็อึดอัดมากๆ อยู่ดีนะ

และมันเป็นเซ็กซ์ที่ไม่สมูธ ไม่งดงาม และไม่ใช่พิมพ์นิยม อย่างที่คุณจุ๋ม และ P.S. Publishing บอกเราจริงๆ

เป็นรสประหลาดที่คุ้มค่าควรลองจริงๆ