แต่ไม่รู้ว่า สิ่งติดค้าง ที่หนังทิ้งไว้ให้นั้นคืออะไร

คือความไม่สมหวัง คือความผิดพลาด คือความเสียใจ เสียดาย 

หรืออย่างไร ก็ไม่อาจทราบและแน่ใจ ให้ตัวเองได้พบสิ่งติดค้างนั้น

แม้จะหวนกลับมาอ่านที่ตัวเองเขียนถึงเรื่องนี้เมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 59 ที่ผ่านมา

เพลงประกอบจากน้ำเสียงเจ๊ Faye Wong มันชวนให้นึกถึงอีกครั้ง

จากนี้คือความทรงจำของความรู้สึกและความเห็นที่มีต่อเรื่องนี้ จากการดูเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา และจะไม่กลับมาแก้ไขหรือเขียนเพิ่มเติม เพราะความรู้สึกต่อหนังอาจคลาดเคลื่อน เหมือนหวยที่ขาด-เกินเพียงแต้มเดียว 

_ต้องรอจนถึงตรุษจีนถึงได้ฤกษ์ดู...ใช่หรอ? 

_จากหน้าหนังโดย Eddie Peng ก็ควรค่าแก่การเสพแล้ว :] ดูหนังโทนสายจีน ไต้หวัน ไม่ต้องหวังว่าจะได้อะไรแบบพีกๆ เพราะเท่าที่เคยดูผ่านมาก็บอกได้แค่ว่า เนื้อเรื่องไม่มีไรมาก ซึ่งก็ชอบแบบนี้แหละ ง่ายๆ ภาพสวย มีบรรยากาศ พอ 

_ก็เป็นเรื่องความสัมพันธ์ในวัยเยาว์ การตัดสินใจตอนนั้น ความไร้เดียงสาของหนุ่มสาว และเป็นคำถามของหนังว่า Do you regret? คุณรู้สึกเสียใจที่ทำไปไหม? คุณรู้สึกเสียดายไหม?
และคำตอบสุดท้ายที่นางเอกเขียนไว้ให้พระเอกในหนังสือคือ 
I don't regret having such a woderfull dream, I only wish it would last longer.

_และก่อนจบพระเอกพูดไว้ว่า 
When we are young we always start a relationship without much thought, but grieve deeply when it ends.
As we grow up and learn to avoid hurting each other childishly, but we are also losing the courage that we once had.

_แน่นอนว่าเพลงประกอบต้องมาด้วย และเสพไว้นานแทบจะร้องได้ทั้งเพลง แต่เพิ่งมารู้ความหมายของเพลงก็วันนี้ "ชงชงน่าเหนียน (匆匆那年)" หรือ Fleet of Time หรือ ขวบปีที่เวลาโบยบิน" ร้องโดย เฟย์ หว่อง (Faye Wong) บอกได้สั้นๆ ว่า ดีงามตามเนื้อเรื่องประเทืองจิตประทับใจติดหูไปจนถึงชาติหน้า (สั้นแล้ว?) ความหมายดีมากเหลือเกิน อ่านแล้วฟุ้งจิต อ่านเนื้อเต็มๆ ได้ที่