เคยบางไหมเรายืนมองบ้านคนหรือผู้คนแล้วเราก็อยากที่อยากเข้าไปอยู่ตรงนั้น อยากให้มีบ้านเราอยู่ตรงนั้น และอยากใช้ชีวิตอยู่ตรงนั้น ในความเป็นจริงมันก็เป็นแค่ความรู้สึก ณ ตอนนั้น โดยที่เรายังไม่รู้เลยว่าถ้าไปอยู่ตรงนั้น แล้วจะเป็นยังไง

ถึงแม้เราจะอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง แต่บางครั้งการได้ลองแบ่งเวลาซักเล็กน้อยของชีวิตจินตนาการ บางคนอาจจะคิดว่าเพ้อเจ้อ เสียเวลา แต่ถ้ามันทำให้เรารู้สึกดี รู้สึกมีความสุข ชั่วครั้งชั่วคราวโดยที่เราไม่ได้เข้าไปเบียดเบียนใคร มันก็คงไม่เป็นไรมิใช่หรือ

นั้นไง ผมกำลังวิ่งอยู่ถนนเส้นนั้น เส้นทางขนาบข้างด้วยลำธาร ทุ่งนา  กับอากาศที่เย็นสบาย มีแดดโชยอ่อนกระทบใบหน้า ก่อนที่มันจะลับขอบฟ้าไป หลังจากการวิ่งออกกำลังกายผมคงจะกลับเข้าบ้าน นอนแช่น้ำร้อนและซุกตัวในผ้าห่มอุ่นๆ และตื่นมาในเช้าวันใหม่ นั่งมองภูเขา ทุ่งนา และลำธารอีกครั้ง