False Memory
(n.) an apparent recollection of an event that did not actually occur.
1.
เสน่ห์ของอดีต หนึ่ง อาจเป็นความเลือนราง
สอง อดีตเปลี่ยนไม่ได้
ทุกชั่วขณะที่เรามีชีวิตอยู่นั้น ต่างเป็นผลพวงมาจากการกระทำที่จบไปแล้ว
นี่คือสาม
2.
ครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีปัญหา ฉันนั่งนึกย้อนกลับไปว่าอะไรคือสาเหตุ
ทว่า พอลองพูดออกมาให้นักจิตวิทยาฟัง กลับกลายเป็นว่า
... ฉันกำลังโยนความผิดให้คนอื่น ที่ทำให้ฉันเป็นฉัน?
เรื่องราวเริ่มซับซ้อน และฉันก็หยุดคิดไปชั่วขณะ
*
สิ่งหนึ่งที่ฉันคิดว่ามนุษย์สามในสี่ที่อ่านบทความนี้คงเคยทำ คือการย้อนอ่านบทสนทนาในแอพต่างๆ ข้อความเหล่านั้นถูกพิมพ์ขึ้นด้วยมือเดียวกัน จะต่างกันก็แค่ช่วงเวลา
ฉันคิดเล่นๆ - ตัวฉันที่พิมพ์คำพูดนี้ คงจะตายไปในวินาทีที่กดส่ง - ระหว่างที่เลื่อนผ่านเศษซากของอารมณ์ที่ถูกจัดเก็บไว้ให้ละอายใจเล่น เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้งยามถวิลหาอดีต
มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ยึดติดกับอดีตกระมัง ขนาดเฟสบุ๊กยังมีฟังก์ชั่น on this day ให้เราถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆปนขบขันได้ หรือว่าไม่จริง?
*
การจะแก้ปัญหา ต้องยอมรับเสียก่อน ว่ามีปัญหาเกิดขึ้นจริงๆ
หลักการสุดพื้นฐานที่เคยอ่านผ่านตามาหลายรอบจนขี้คร้านจะนับ
แต่ว่า ถ้าปัญหาที่เกิดขึ้น เป็นหนึ่งในลูกเล่นของสมอง ที่บิดเบี้ยวความทรงจำจนไม่อาจเชื่อถือได้ล่ะ?
ฉัน :
ปัญหาแรก ฉันไม่สามารถสนิทกับใครแล้วเปิดเผยความรู้สึกด้านลบได้ เพราะฉันจะทำลายพวกเขา
also ฉัน :
(พ่นอดีตเก่าๆที่ส่วนมากมักมีภาพของตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำ ด้วยเชื่อว่านี่เป็นสาเหตุ)
ฉัน :
...
(แล้วตรูจะแก้ไขอดีตยังไงวะ!!?)
*
ซึมเศร้า ซึมเศร้า ซึมเศร้า
ยาที่ได้มา ล้วนเสิชแล้วขึ้นว่า ' ใช้ในการรักษาโรคซึมเศร้า'
แต่ฉันไม่ด่วนสรุปตัวเองไปแบบนั้น
เป็นเพียงแค่ภาวะหนึ่ง ที่ต้องพึ่งยา สักพักก็จะผ่านไปเอง
ฉันหยุดกินยาเมื่อผ่านไป 7 เดือน แถมยังกินๆขาดๆ เพราะอะไร ตัวฉันในตอนนี้ไม่อาจเข้าใจได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว
*
สาเหตุของข้อความด้านบนทั้งหมด คือ
"มันกลับมาอีกแล้ว"
เครื่องบินที่ค่อยๆไต่ระดับความสูงทีละนิด ไม่นานก็ขึ้นไปที่หลายพันฟิตจากระดับน้ำทะเล
แต่ในกรณีของฉัน อาจเปรียบได้กับเครื่องบินที่แล่นลงสู่ใจกลางนรกเสียมากกว่า
รู้ตัวอีกที ฉันก็มอดไหม้
และเถ้าถ่านที่เหลืออยู่กำลังพยายามถ่ายทอดเรื่องราวให้คุณอ่าน
3.
ฉันเดินดุ่มๆเข้าไปขอรับความช่วยเหลือเป็นครั้งที่สอง แม้จะต่างสถานที่ด้วยความจำเป็นด้านการเดินทาง
ระหว่างที่รอ ฉันใคร่ครวญเรื่องราวที่ผ่านไป และสิ่งที่ฉันควรทำ ระหว่างที่โยกตัวโคลงเคลงอยู่ในแม่น้ำประหลาดที่ทั้งเย็นเยียบและดำสนิท ฉันคิดจะโดดลงไปให้รู้แล้วรู้รอด ต่อให้จะกลับขึ้นมาอย่างเปียกโชกและหนาวสั่น บางคราฉันห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่ และดีใจที่ไม่ได้ห้าม
*
ทว่า ความมืดหลังเปลือกตาที่มาพร้อมกับสัมผัสนุ่มของเตียงช่างเป็นมิตรนัก
______________________________
(ปีก่อน ฉันเคยบรรยายสภาวะทางอารมณ์ของตัวเองไว้ในเว็บนี้
แล้วฉันก็ลืมรหัส (เวร)
ฉันจะปฎิบัติต่อบทความนั้น ที่ตอนพับบลิชเรียบร้อยแล้วก็รีบไปกดให้มันเป็นดราฟ เช่นเดียวกับที่ปฏิบัติต่ออดีต
--ไม่ขุดคุ้ย)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in