ใครไม่พร้อม เราพร้อม! แต่อะไรนะ อ๋ออ ยังไม่มีโฮส เฮ้ย! อย่าทำแบบนี้ ขอโฮสให้หนูเถอะค่ะ พร้อมผจญภัย+พร้อมดรอปเรียนกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว...

        ขอเบรคทุกๆคน(ที่หลงเข้ามา)ก่อนว่า สิ่งที่อยากจะเอามาแบ่งปันกันในบล็อคนี้ น่าจะเป็นการระบายความในใจของเด็กผู้หญิงที่ไปเปิดโลกที่สหรัฐอเมริกา มากกว่าจะเป็นเรื่องที่มีสาระ เพราะฉะนั้นอย่าคาดหวังกันมากเลยนะคะ

        กว่าที่จะมาถึงจุดนี้ แบบที่เปิดฮีตเตอร์ก็ยังนั่งหนาว แบบที่ได้มาสัมผัสการได้ชีวิตอยู่ต่างแดนคนเดียว รู้สึกว่าตัวเองต้องเผชิญความกดดัน เรื่องต่างๆมามากพอสมควร ไม่นับความเป็นจริงที่ว่านี่เป็นประเทศในฝันของเด็กที่อยากจะไปแลกเปลี่ยนหลายคน ซึ่งรับประกันได้เลยว่า ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนไปที่ไหน ทุกคนจะต้องมีstoriesก่อนที่จะได้เหยียบประเทศนั้นๆเป็นของตัวเองค่ะทุกคน โดยรวมๆของเราเป็นเรื่องที่ได้โฮสช้า โดนโฮสคนแรกทิ้งเลยต้องเปลี่ยนโฮส แต่เราก็ยังstrong เพราะได้ความตื่นเต้น และความหวังที่จะได้ออกไปเผชิญโลก (ตามประสาเด็กที่ขี้เกียจตื่นเช้าไปโรงเรียนแล้วต้องไปเจอชีวิตที่ตื่นสายแบบเดิมทุกวัน) กดเอาไว้ เพราะฉะนั้นตอนที่รู้วันบิน รู้ที่ๆจะไปแน่นอนแล้ว บอกเลยว่า พร้อมยิ่งกว่าพร้อม!

        ที่ๆเราจะไปมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เพื่อนนักเรียนแลกเปลี่ยนทุกคน(จากโรงเรียนเดียวกัน)อิจฉามากค่ะ เมืองเราเป็นเมืองเล็กเล็กกกก ชื่อว่า Sayville(เซย์วิลล์) แต่ว่าสิ่งที่ทำให้มันน่าอิจฉาคือที่ตั้งของมันค่ะ เมืองๆนี้เป็นหนึ่งในเมืองบนLong Islands ซึ่งไอ้เกาะนี้เนี่ยมันอยู่ใน'รัฐNew York' แล้วก็มีพื้นที่ติดกับ'New York City'หรือนิวยอร์กซิตี้ที่ทุกคนเรียกกัน นี่แหละค่ะ ความพีคที่แท้จริง(ใส่ซาวน์อลังการ)

ที่ตลกคือตอนแรกเราก็ลืมไปค่ะว่ามันมีรัฐชื่อนิวยอร์กด้วย ตอนได้อีเมลล์จากโครงการนี่เด้งขึ้นมานั่งแล้ววิ่งเอาไปให้แม่ดูเลยค่ะ(ขำ) สักพักก็นึกขึนมาได้ว่าเค้าไม่มีทางให้ไปอยู่เมืองใหญ่แบบนั้น กราฟหัวใจเลยกลับมาปกติ เอาล่ะค่ะ ได้ที่อยู่แล้ว ก็รีบไปจองไฟล์ทพร้อมบินค่ะ แต่ตอนนี้ต้องหยุดพิมพ์แล้วไปทำอย่างอื่นต่อก่อนนะคะ ไว้ตอนหน้าจะมาเล่าต่อถึงการผจญภัยบนเครื่องและการได้เจอกับโฮสคนแรกกันค่ะ

ป.ล. ตอนที่พิมพ์นี่อยู่มาได้หลายเดือนแล้วค่ะ แต่ว่ามาอยากเขียนเอาตอนนี้ซะงั้น

ภ.

Jan 26,2017|วันที่ 135