เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My First Storyต๊ะต้อกแต้ก ตุมมง
ฉันเฝ้ามองท้องฟ้าจนลืมกลิ่นของดินหญ้าตรงขอบสนาม
  • "เราเลือกให้ใครรักเราไม่ได้
    แต่เราเลือก ที่จะรักใครได้ "


    ฤดูหนาวใกล้เข้ามาเหมือนเช่นทุกปี
    แปลกที่ปีนี้ บทสนทนาของเราทั้งสองช่างดู อ่ อ น ล้ า อย่างน่าใจหาย
    อาจเป็นเพราะระยะทาง หรือความห่างระหว่างช่องว่างความรู้สึก
    แต่ฉันคงไม่โวยวายกระโตกกระตาก เพียงเพราะเสียงความคิดถึงของฉันเองอย่างแน่นอน 

    เพลง May จากหนังเรื่อง 36 เฟดขึ้นช้า ๆ
    พอจะเป็นแบ็คกราวด์ชีวิตของฉัน ณ เวลานี้ได้เป็นอย่างดี
    การแลกเปลี่ยนเรื่องราวของฉันกับเธอผู้คุ้นเคยต่างเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
    ช่วงเวลาที่เราจะพบกันเพียงปีละหนึ่งครั้ง
    เพื่อบอกเล่าถึงที่มา 'ความทรงจำ' ในอดีตที่ผ่านทั้งเรื่องดีและร้าย
    ฉันคงไม่ถือโทษโกรธหากความรู้สึกเหล่านั้นของเธอจะหวนคืน

    ช่วงเวลานี้
    อาจเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีที่สุดที่ฉันจะเก็บรักษาไว้
    ตราบที่ฉันยังไม่เป็นอัลไซเมอร์ไปซะก่อน.

    "นานเท่าไหร่แล้ว..
    ที่ฉันเฝ้ามองท้องฟ้า จนลืมกลิ่นของดินหญ้าตรงขอบสนาม"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in