"เราเลือกให้ใครรักเราไม่ได้
แต่เราเลือก ที่จะรักใครได้ "
ฤดูหนาวใกล้เข้ามาเหมือนเช่นทุกปี
แปลกที่ปีนี้ บทสนทนาของเราทั้งสองช่างดู อ่ อ น ล้ า อย่างน่าใจหาย
อาจเป็นเพราะระยะทาง หรือความห่างระหว่างช่องว่างความรู้สึก
แต่ฉันคงไม่โวยวายกระโตกกระตาก เพียงเพราะเสียงความคิดถึงของฉันเองอย่างแน่นอน
เพลง
May จากหนังเรื่อง 36 เฟดขึ้นช้า ๆ
พอจะเป็นแบ็คกราวด์ชีวิตของฉัน ณ เวลานี้ได้เป็นอย่างดี
การแลกเปลี่ยนเรื่องราวของฉันกับเธอผู้คุ้นเคยต่างเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ช่วงเวลาที่เราจะพบกันเพียงปีละหนึ่งครั้ง
เพื่อบอกเล่าถึงที่มา 'ความทรงจำ' ในอดีตที่ผ่านทั้งเรื่องดีและร้าย
ฉันคงไม่ถือโทษโกรธหากความรู้สึกเหล่านั้นของเธอจะหวนคืน
ช่วงเวลานี้
อาจเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีที่สุดที่ฉันจะเก็บรักษาไว้
ตราบที่ฉันยังไม่เป็นอัลไซเมอร์ไปซะก่อน.
"นานเท่าไหร่แล้ว..
ที่ฉันเฝ้ามองท้องฟ้า จนลืมกลิ่นของดินหญ้าตรงขอบสนาม"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in