เราคุยกันทุกวันแลกเปลี่ยนเรื่องราวในแต่ละวันของกันและกันจนทำให้เรามีเรื่องราวดีๆมีเพลงที่ส่งหากันและถึงวันที่เรานัดพบกัน ทุกอย่างมันน่ารักไปหมดหอมหวานเหมือนขนมชิ้นโปรด ในช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันเวลาเดินไวมากเลยนะอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนั้นจริงๆแต่ก็ทำได้แค่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปแต่อยู่กับมันให้นานที่สุด รอยยิ้มและเสียงหัวเราะดังออกมาจากเราทั้งสองคนแม้จะเป็นวันแรกที่ได้พบกันแต่มันก็ไม่ค่อยมีอาการเขินใดๆออกมามากเหมือนเรารุ้จักกันมานานแต่นั้นก็ยิ่งทำให้เรารู้ว่าคนนี้แหละที่เราอยากอยุ่ด้วย เรามักจะไม่ยึดติว่าคนนั้นต้องเป็นยังไงเป็นแบบที่เราลิสไว้รึป่าวตรงสเปคไหม แต่ถ้าเราอยู่กับใครแล้วเรายิ้มได้เป็นตัวของตัวเองได้และสบายใจก็คนนั้นแหละ คนนั้นจริงๆ

           การที่เรามีคนๆนึงที่รู้สึกตรงกันมันถือเป็นเรื่องดีมากๆเลยนะคุณว่าไหม เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะได้เจอกับมัน แต่เราได้เจอกับมันด้วยแหละ เราสองคนรู้สึกตรงกันและอยากที่จะให้ความสัมพันธ์มันดำเนินต่อไปด้วยความรัก แต่ด้วยความกลัวของเราสองคนจึงไม่กล้าที่จะเริ่มต้นกับความสัมพันธ์ที่อยู่ตรงหน้า แต่วันนึงเขาคนที่กลัวความรักที่สุดก้าวข้ามผ่านมันออกมาเพราะไม่อยากปล่อยเวลาให้มันเดินไปอย่างไม่มีจุดหมายอีกต่อไป จนเราต้องกลับมาถามตัวเองว่าแล้วเราจะกลัวอะไรละ อยากรักก็รักไปเหอะจะเจ็บก็ไม่เป็นไรหรอกอย่างน้อยก็ได้รัก 

          ตอนนี้เราต่างเป็นขนมชิ้นโปรดของกันและกันแล้ว ในใจตอนนั้นคิดว่าไม่เห็นน่ากลัวเลย มีความสุขดีจัง หอมหวานเหมือนโดนัทเคลือบน้ำตาล แต่ในเวลาเพียงไม่นานทุกอย่างก็กลายเป็นยาที่ขมที่สุดเวลาเราป่วย แต่เวลาที่เราป่วยกินยาสักสองสามวันอาการคงดีขึ้น แต่เรื่องของความรักมันไม่มียาที่รักษาอาการเหล่านี้ได้นอกจากตัวเราเอง แล้วคุณคิดว่าแผลจากความรักมันต้องใช้เวลามากน้อยเพียงใดจึงจะหายดีมันคงนานน่าดูเลยกว่าเราจะกลับมาเหมือนเดิม แต่ไม่ว่ามันจะนานแค่ไหนเราคงไม่มีทางลบหรือลืมมันได้ อย่างน้อยครั้งหนึ่งเราก็มีความสุขที่สุดกับรอยยิ้มและดวงตาคู่นั้น แม้จะไม่ได้เห็นอีกแล้วก็ตาม

              “ ในเวลานี้เราต่างกลับไปไม่รู้จักกันอีกครั้ง “

                                                                                                                                   Halfmoon