เวลาที่ฝนตก ความทรงจำของผมมักไหลย้อนกลับไปในวันที่ผมนั่งรอรถอยู่กับคุณ ท่ามกลางฝนที่กำลังโปรยปราย มันเป็นช่วงเวลาที่ดีและมีความสุข อันที่จริงผมเกรงใจคุณซะด้วยซ้ำ เพราะไม่จำเป็นเลยที่คุณจะต้องมานั่งรอรถเป็นเพื่อนผมในเวลาดึกๆ แบบนี้ แถมคุณเองก็ยังมีธุระที่ต้องไปทำต่อ ผมน่ะกลัวว่าคุณจะป่วยเอา แต่สุดท้ายคุณก็บอกกับผมว่าธุระที่คุณต้องไปทำก็ทำให้ตัวคุณเปียกปอนยิ่งกว่าลูกหมาตากฝนไปอีก ความเป็นห่วงของผมหมดไปเหลือเพียงเสียงหัวเราะของเรา แล้วผมก็ได้แต่ย้ำกับคุณว่าอย่าลืมทานยา เพราะคุณน่ะป่วยง่ายเหลือเกิน หรือจะเป็นช่วงที่ฝนตกนอกฤดู เราเดินข้ามสะพานกันอยู่ แล้วจู่ๆ ฝนก็เทลงมา แล้วผมดันลืมพกร่มไปด้วย ก็ต้องอาศัยร่มคันเล็กๆ ของคุณ สุดท้ายผมก็ตัดสินใจที่จะดึงฮู้ดของตัวเองขึ้นมาสวมแล้วเดินไปข้างๆ กับคุณแทน

คุณเป็นคนที่ทำให้ผมเกือบจะหลงรักฤดูฝนไปแล้วนะ มันเป็นความรู้สึกดีๆ ที่มีคุณอยู่ข้างๆ ในวันที่ฝนพร่ำ แต่ก็น่าเสียดายที่เราต่างเลือกที่จะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ในวันที่เส้นทางของเราไม่สามารถบรรจบกันได้อีกต่อไป คุณเลือกไปเรียนต่อและไม่ติดต่อกลับมาแม้แต่น้อย ส่วนผมก็ยังอยู่ที่เดิม และเป็นคนที่รักฤดูฝนแต่เกลียดความเฉอะแฉะของมัน และทุกครั้งที่ฝนตก ผมก็มักที่จะคิดถึงคุณ