"ผมกินช็อคโกแลตอีกได้มั้ยครับ" เดวิดตัวน้อยพูดขอกับคุณแม่ของเขาด้วยน้ำเสียงเจือยแจ้ว  แต่ไม่มีการตอบรับใดๆ จากคุณแม่ของเขาที่กำลังอ่านหนังสือเล่มใหญ่อยู่ตรงนี้ เขาเลยวิ่งไปขอคุณพ่อของเขาแทน

"พ่อครับๆ ขอเดวิดกินช็อคโกแลตอีกชิ้นได้มั้ยครับ"

เหมือนเขาเห็นตัวเองสมัยเด็กหรืออะไรก็ไม่รู้ ที่ช่างพูดช่างคุยช่างขอ ช่างเจรจา ทำทุกอย่างให้ผู้เป็นพ่อและแม่ใจอ่อน เขาเองก็เช่นกัน เขามักใจอ่อนกับเดวิดอยู่เสมอ

"ถ้าคุณให้ช็อคโกแลตลูกนะ" เธอเอ่ยขึ้นโดยไม่ละสายตาจากหนังสือ พูดราวกับว่าเห็นเขากำลังหยิบช็อคโกแลตชิ้นเล็กให้กับลูกชายคนโปรด

"นิดๆ หน่อยๆ น่า อย่าซีเรียสมากเลย"

"นั่นคุณให้ลูกเป็นชิ้นที่สิบของวันแล้วนะ"

"คุณก็พูดเว่อร์ไป"

"หรือไม่จริง" เธอมองอย่างคาดโทษ ทำให้เด็กชายทำหน้าหงอยไปอีก แต่หลังจากที่เธอเห็นหน้าตาหงอยๆนั้นก็ใจอ่อนจนได้ "อีกแค่ชิ้นเดียวเท่านั้นนะ"

"เย้ แม่ใจดีที่สุดเลย" เด็กน้อยวิ่งเข้าไปกอดและหอมแก้มแม่ของเขาก่อนจะไปรับช็อคโกแลตจากพ่อของเขา

เดวิดตัวน้อยๆ กับความไร้เดียงสาของเด็กก็อดทำให้ทั้งคู่ยิ้มไม่ได้ พวกเขาเหมือนเห็นตัวเองในวัยเด็ก 

เวลาว่างนอกจากพวกเขาจะพาเดวิดไปเดินเล่นยังสถานที่ต่างๆ แล้ว ผู้เป็นพ่อก็มักจะเปิดรายการทีวีที่เขาชื่นชอบมาตั้งแต่สมัยยังเด็กให้หนูน้อยดู เรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางท่องเที่ยวมักจะเป็นที่ตื่นตาตื่นใจให้กับเด็กชายตัวน้อยๆ คนนี้ มิหนำซ้ำยังได้ดูด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ก็ทำให้เขามีความสุขแล้ว

เดวิดเป็นเด็กผู้ชายที่ค่อนข้างตัวเล็กกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่หลายๆ คนก็มักจะบอกว่า อีกไม่นานเขาก็จะโตและสูงเหมือนกับพ่อของเขา ทั้งคู่ก็ได้แต่หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น

เวลากิจกรรมของเดวิดในแต่ละวัน ทั้งคู่เปิดโอกาสให้เดวิดเป็นผู้ที่จะเลือกในการทำกิจกรรมต่างๆ แต่ละวันตามความพอใจของเขา โดยที่ผู้เป็นแม่จะเป็นคนดูแลอยู่ไม่ห่าง

เมื่อก่อนทั้งคู่อาจจะมีเวลาร่วมกันในแต่ละวันไม่มาก แต่เมื่อเดวิดเข้ามาในชีวิต ก็ทำให้ทั้งคู่ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น เลือกทำงานที่ตัวเขาเองมีความสุข และสามารถอยู่ร่วมกันทั้งสามคนได้มากกว่าเดิม ซึ่งนั่นก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของทั้งคู่ก็เป็นได้

"แม่ครับ เดวิดอยากกินช็อคโกแลต" เดวิดเดินไปนั่งข้างๆ แม่ของเขาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา

"แต่หนูเพิ่งกินไปเองนะ"

"ก็ช็อคโกแลตมันอร่อยนี่ครับแม่"

"สัญญาก่อนว่าถ้ากิน ชิ้นนี้จะเป็นชิ้นสุดท้ายของวัน"

เด็กชายนิ่งเงียบพลางขมวดคิ้วราวกับกำลังคิดถึงบางอย่างอยู่ 

"ก็ได้ครับ เดวิดสัญญาว่าจะเป็นชิ้นสุดท้ายของวัน"

"โอเคครับ งั้นแม่อนุญาต" เด็กชายตะโกนดังลั่นด้วยความดีใจก่อนจะมาหอมแก้มแม่ของเขาอย่างเคย

เดวิดเดินไปหยิบช็อคโกแลตกล่องใหญ่ไปหาพ่อของเขาก่อนจะบอกว่าแม่ให้กินช็อคโกแลตชิ้นนี้เป็นชิ้นสุดท้าย โดยที่เขาไม่ได้บอกแม่ว่าช็อคโกแลตชิ้นนั้นจะให้ขนาดสองฝ่ามือน้อยๆ ของเขา

------------------------------------------------------

เรื่องราวต่อจาก David