ลองหลับตาลง แล้วจินตนาการ คุณกำลังนึกถึงอะไร

สำหรับผม คงเป็นเด็กสาวคนนึง ที่กำลังยืนรอผมอยู่หน้าประตูสีฟ้า พร้อมกับโบกมือไหวๆ

เด็กสาวในชุดกระโปรงลายสก็อตสีแดงตัวโปรด เชิ้ตขาว ที่มีคาดิแกนสีดำสวมทับ สวมมงกุฎกระดาษสีเขียว มือข้างหนึ่งของเธอถือกล่องเล็กๆ ห่อด้วยกระดาษสีสดใส

ผมจำรอยยิ้มของเธอได้ ทุกๆ การกระทำของเธอ อยู่ในความทรงจำของผม

เราเดินอยู่ด้วยกันท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียวตัดกับดอกไม้สีเหลืองและสีม่วงอ่อน 

สีม่วงอ่อน ผมไม่เคยลืมว่ามันเป็นสีโปรดของเธอ

เธอยืนเล่นอยู่กับบรรดาผีเสื้อ 

นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็นเธอยิ้มแบบนั้น 

นานมากเกินกว่าที่ผมจะจำได้ ว่าผ่านมากี่ปี หรือกี่สิบปี ไม่สิ อาจจะเป็นร้อย เป็นพันปีมาแล้วก็เป็นได้

ความสดใสของเธอยังอยู่ในความทรงจำของผม 

ส่วนผม นั่งวาดรูปเธอที่กำลังเดินเล่นอยู่คนเดียว

ผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมจำไม่ได้ 

แสงจากท้องฟ้าเริ่มน้อยลง ความมืดเริ่มเข้ามากล้ำกราย 

เธอเดินเข้ามากอดผมจากข้างหลัง เหมือนทุกครั้ง

พร้อมกับบอกว่า

...

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ทำเอาผมสะดุ้ง

เสียงเรียกของบิลปลุกผม

เธอเดินเข้ามาเขย่าตัว พร้อมกับยื่นบางอย่างให้ผม

โฟโต้บุ๊คของบางคน 

ที่ผมคุ้นเคย

ในหน้าสุดท้าย เป็นรูปวาดของเด็กสาวที่กำลังเดินเล่นท่ามกลางทุ่งหญ้าและดอกไม้สีเหลืองและสีม่วงอ่อน 

ด้านล่าง เขียนชื่อของภาพนี้เอาไว้

"Clara"