คงไม่น่าอายหรอกถ้าคิดว่า ผมเกิดมาอยากเป็นนักดนตรี ไม่ได้อยากเป็นศิลปิน แหม่ก็ไอ้คำนี้มันยิ่งใหญ่เกินไป คนที่จะเป็นศิลปินได้เนี้ย คือตัดไปเลยไอ้หน้าตาดีเนี้ย แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนที่ เข้าใจการออกแบบศิลปะให้ออกมาในรูปแบบงานแขนงต่างๆให้เกิดการอิมแพคกับผู้ที่ได้ชมโดยที่มาจากความรู้สุกของตัวเอง ไม่โกหกตัวเอง มากกว่านะ
สรุปอยากเป็นนักดนตรี คนทำเพลงครับ สมัยเด็กๆเห็นนักดนตรีขึ้นไปแสดงทีไรรู้สึกอยากเป็นแบบนั้นบ้างจัง แต่ด้วยที่มีทุนน้อยถึงน้อยที่สุด สิ่งที่สะสมได้ไม่ใช่อุปกรณ์ดนตรี แต่เป็นแค่ทักษะทางความคิดมากกว่า พอวันนึงโตมาคิดจะทำวง ก็นั่นแหละ เหมือนหลายๆคน บางคนมาเล่นด่วยแค่อยาก บางคนแค่อยากเท่ห์ บางคนเก่งมาก่อนแล้ว เราตามไม่ทัน เค้าก็ไป ( มันรู้สึกเหมือนตอนที่รู้ว่า เคียวโกะ ฟูกาดะ ไม่ได้ออนแอร์ทาง itv อีกต่อไป มันเจ็บจี๊ดดดด )
พออายุมากขึ้นก็เข้าใจและ ทำเองเลยดีกว่า ไม่ต้องรอคนมาร่วม ไม่ต้องรอใคร ฝันเรา เราทำเอง ถ้ามันจะแย่จะห่วยแค่ไหน ก็ยังดีกว่าไม่ลงมือทำมะเขืออะไรเลย
ตอนนี้ยังห่วยอยู่ เขียนเนื้อยิ่งมั่วไหใหญ่เอาแบบนี้ก่อนแล้วกัน จะดูสิว่าเราจะไปได้ถึงไหนนะ ^^
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in