South of the Border, West of the Sun / การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก
ฮารูกิ มูราคามิ เขียน
โตมร ศุขปรีชา แปล
— สำนักพิมพ์กำมะหยี่
“บางครั้งแค่การมาสู่ของคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนแปลงอีกคนหนึ่งไปชั่วชีวิต” คำโปรยของหนังสือ
และคำเตือนจากสำนักพิมพ์
“การอ่านหนังสืออาจทำให้อดีตอันไกลโพ้นย้อนกลับมา” พาเราท่องไปในอดีตทรงจำอย่างเลี่ยงไม่ได้และไม่ทันได้ตั้งตัว
ก่อนหน้านี้เคยอ่านรวมเรื่องสั้นของมูราคามิ — เส้นแสงที่สูญหาย เราร้องไห้เงียบงัน ที่ทั้งอินบ้างไม่อินบ้าง งงงวยกับจินตนาการของผู้เขียน เรื่องนี้จึงเป็นเล่มที่สองของมูราคามิที่ได้อ่าน แต่ถือเป็นนวนิยายเรื่องยาวเล่มแรกที่ได้สัมผัสถึงความเก่งกาจอย่างที่ถูกกล่าวขานกัน เหมือนตกอยู่ในเวทมนตร์บางอย่างที่เมื่อหยิบหนังสือขึ้นมาจะมี pacing ต่างออกไป ชวนให้ทุกอย่างรอบตัวที่รีบร้อนค่อยๆ ช้าลงและเข้าไปอยู่กับเรื่องราวของตัวละคร รู้ตัวอีกทีก็ผ่านไปหลายสิบหน้า ถึงช่วงกลางเรื่องจะเริ่มตื่นเต้นน้อยลง แต่พอใกล้จบก็ดึงให้กลับมาอ่านรวดเดียวต่อได้อีกจนจบ
ในส่วนของเนื้อเรื่อง รักการที่ใช้เพลงแจ๊สบางเพลง เครื่องดื่มบางเมนู รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ สร้างการจดจำในเรื่อง ตัวละครมีปัญหาภายในตัวเองเป็นส่วนใหญ่ ชอบที่ตัวละครไม่เลว แต่ก็ไม่ดีมากๆ ทั้งเห็นแก่ตัว สิ้นหวัง ทำร้ายคนรอบตัว ทำลายชีวิตคนอื่น และทำร้ายตัวเอง รวมถึงมุมของการใฝ่ในกามารมณ์ ทั้งเพียงผิวเผินเพื่อสนองความใคร่ และความลุ่มหลงจากความรักที่ยอมอดทนอดกลั้นด้วยความคลั่งไคล้ ตัวละครเต็มไปด้วยความเป็นมนุษย์ รวมเป็นบทเรียนของชีวิต ที่แม้แต่เราในฐานะคนอ่านก็คิดย้อนกลับไปพบตัวเองในวันวานที่เคยผิดพลาด เห็นแก่ตัว มัวเมา และถูกปลอบประโลมด้วยประสบการณ์ที่มากกว่าของตัวละคร ว่าเราเริ่มต้นใหม่ได้ แม้ในใจจะเปียกปอนด้วยเม็ดฝนที่ตกลงมาอย่างอ่อนโยนก็ตาม
การวางตัวละครของทั้งสองเล่มที่ได้อ่าน เป็นสเน่ห์แปลกๆ เฉพาะตัวที่ลึกลับชวนให้จินตนาการตีความต่อ แต่อ่านแล้วไม่ขัดใจอะไรเลย ยกเว้นว่าจะงงเสียก่อน
หลังจากนี้คงเปิดใจให้กับผลงานเรื่องอื่นๆ ของนักเขียนคนนี้ต่อไป
อ่านแล้วอิน:
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in