รุ่งอรุณหลังวันสิ้นโลก เล่ม 1 (Thrive in Catastrophe)
หมวด: นิยายวายจีนแปล/โลกอนาคต/ซอมบี้
ผู้เขียน: Jiao Tang Dong Gua
ผู้แปล: Luna (อัญชลี เตยะธิติกุล)
สิขสิทธิ์โดยสำนักพิมพ์ Rose Publishing
มีจำนวน 3 เล่มจบ
ไม่ถึงขั้นชอบมาก แต่ก็อ่านได้เรื่อยๆ
ว่าด้วยเรื่องของโลกอนาคตที่ถูกซอมบี้รุกราน นายเอก เซียวเหยียน เป็นทหารเทคนิคที่ฉลาด เก่ง แต่ไม่อยากสอบเป็นนักวิจัย ระหว่างออกสำรวจยานถูกโจมตี จึงร่วงลงกลางวงซอมบี้ และถูกหน่วยรบพิเศษของ ไฮน์ เข้ามาช่วยเหลือไว้
ขอบอกว่าขัดใจปกมาก เพราะอิมเมจภาพปกจีนมันเข้ากว่าเยอะ ตัวนิยายจริงๆ แนวเรื่องเอาไปทำเป็นหนังได้เลย สนุก น่าสนใจ แต่ที่ยังไม่โดน เพราะความสัมพันธ์ของคู่พระนายคือต่างคนต่างทำหน้าที่ตัวเอง ซึ่งบอกตรงๆ ว่าไม่ใช่แนวเราเท่าไหร่ แต่เข้าใจว่านิยายจีนที่มีมากกว่า 3 เล่มจบ มันจะไปเริ่มหวานจริงๆ ช่วงกลางๆ เล่ม 2
จริงๆต้องบอกว่าเราไม่ค่อยชอบนิยายที่พระเอกชอบนายเอกจะตายแล้ว คนอ่านรู้ ทุกคนรู้ แต่นายเอกไม่รู้ ซ้ำยังมีคนมาแย่งจีบนายเอก นายเอกก็ดันไม่รู้อีก โชคดีที่เซียวเหยียนเป็นนายเอกที่เก่ง เลยไม่รู้สึกว่ามันฮาเร็มเกินไป แต่ก็ขัดใจทุกครั้งที่ความสัมพันธ์เหมือนจะขยับแต่มันไม่ขยับซักที
คุ้มมั้ยถ้าจะซื้อ?
ลองอ่านข้อตำหนิของเราข้างล่างแล้วตัดสินใจดูค่ะ
นิยายไม่ได้แย่เลย ดีด้วยซ้ำ เพียงแต่ว่ามันอาจจะไม่ได้ถูกจริตทุกคน ก่อนอื่นอยากให้ทุกคนแยกก่อนว่านิยายที่ดีกับนิยายที่ไม่ถูกจริตมันคนละส่วนกัน รุ่งอรุณฯ เป็นนิยายที่ดี สนุก น่าติดตาม แต่ไม่ถูกจริตเรา เหมือนกับคนที่ชอบฟังเพลงป็อปกับอีกคนชอบฟังเพลงร็อค มันก็ฟังได้ แต่ถ้าให้เลือก ก็ขอเลือกฟังแนวที่ชอบมากกว่า
ถ้าให้พูดตรงๆ นิยายเรื่องนี้มีส่วนที่เราไม่ชอบมากกว่าชอบ
1. พระเอกชอบนายเอกมาก แต่นายเอกไม่รู้ตัวเลย คิดว่าเขาเกลียดด้วยซ้ำ พระเอกทะนุถนอมนายเอกในแบบของเขา แต่นายเอกก็ไม่รู้อีก
2. มันจะมีเรื่องของการเข้าควบคุมระบบด้วยสมอง ซึ่งเวลานายเอกหลงไปในจิตใต้สำนึกตัวเอง มักจะเจอพระเอกแทรกระบบเข้ามาหาด้วย ในจิตคือแทบจะได้เสียกันอยู่แล้ว แต่นายเอกกลับจำไม่ได้ แล้วทำไมอิพระเอกจำได้วะ
3. มีฉากนายเอกอยู่กับคนอื่นมากกว่าพระเอก จนพาลให้สงสัยว่า สรุปพระเอกมันคือใครกันแน่
4. มีคนจีบนายเอก และเห็นชัดๆ ว่าชอบนายเอกมาก นายเอกดันไม่รู้ แถมพระเอกออกอาการหวงขนาดนั้น นายเอกก็ยังไม่รู้อีก (โว้ยยย)
ถ้าใครอ่านที่เราเขียนแล้ว กลับรู้สึกว่าชอบ ก็ซื้ออ่านเลยค่ะ รับรองว่าไม่ผิดหวัง
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอ่านรวดเดียวจบเลยรึเปล่า แต่รู้สึกว่าเหนื่อย และไม่ได้อยากติดตามต่อขนาดนั้น แค่คิดว่า เออ นายเอก รู้ตัวซักทีเถอะ ดั้ยป่ด (แต่คิดว่าเล่ม 2 น่าจะรู้ตัวแล้ว)
เห็นหลายคนกลัวว่าเรื่องนี้จะจบไม่สวย ตอนแรกเราคิดว่าไม่น่าเป็นได้ได้ ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงกลัว...แต่เราคิดว่ายังไงก็คงจบดีแหละ เอาจริงๆ เราเดาว่านายเอกน่าจะเป็นคนทำให้ยุคซอมบี้จบลงเลยด้วยซ้ำ ฉลาดชิบหาย
อ้อ ฉากวาบหวิวแซบมากนะ เผ็ดมาก พระเอกโคตรดุเดือด นายเอกก็ยั่วเก่ง เสียอย่างเดียวมันไม่ได้เกิดขึ้นจริง 55555 คาดว่าเล่ม 2-3 น่าจะเผ็ดกว่านี้ และเป็นความจริงมากกว่านี้ เพราะเล่มแรกๆ มันยังหลงๆ วนๆ อยู่แต่กับเพื่อนพระเอก เพื่อนนายเอก คนมาจีบนายเอก และในจิตใต้สำนึกนายเอก ความสัมพันธ์เลยไม่ไปไหนสักที
สำหรับใครที่คิดเห็นเช่นเดียวกับเรา อย่าลืมมาเม้ามอยหอยกาบกันได้นะคะ ♥
เห็นหลายคนกลัวว่าเรื่องนี้จะจบไม่สวย ตอนแรกเราคิดว่าไม่น่าเป็นได้ได้ ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงกลัว...แต่เราคิดว่ายังไงก็คงจบดีแหละ เอาจริงๆ เราเดาว่านายเอกน่าจะเป็นคนทำให้ยุคซอมบี้จบลงเลยด้วยซ้ำ ฉลาดชิบหาย
ดูจากที่คุณเล่ามาคือเป็นแนวที่เราหนีสุดๆ เพิ่งเจอคนที่คิดคล้ายๆกันขนาดนี้5555 เราคิดว่าเรื่องแนวๆนี้กำลังเป็นที่นิยมมากค่ะ แนวนายเอกที่มีคนมาแอบชอบเยอะกับพระเอกที่ขี้หึง แล้วนายเอกดันไม่รู้ตัวว่าตัวเองฮ็อตขนาดไหน บางคนชอบเพราะตลกเวลาพระเอกหึงหรือบางทีชอบเพราะมันกร๊าวใจหรืออะไรสักอย่าง555555 ซึ่งบางทีเราก็สงสัยนะว่าถ้าเปลี่ยนบทกันแบบมีคนมาชอบพระเอกอย่างต่ำสามคนกับนายเอกที่ชอบพระเอกแทบตายแต่เขาดันไม่รู้นี่มันจะออกมาเป็นแบบไหน จะถูกเรียกว่าน้ำเน่ามั้ยนะ หรือฮาเร็มมั้ยนะ ในความคิดเราพระเอกโดนด่าว่าอิโง่แน่นอนนายเอกชอบแกทำไมไม่รู้ นายเอกก็จะเปลี่ยนเป็นงี่เง่าทันทีหรือไม่คนอ่านก็ไล่นายเอกไปหาคนใหม่(มั้งนะอันนี้สมมตินะ555)
เหมือนพอเป็นนิยายวายปุ๊บผชสุดฮ็อตแทบทุกคนในเรื่องพร้อมใจกันเป็นเกย์ โดนตั้งโปรแกรมมาให้ชอบนายเอก โมเม้นในเรื่องแกไปเฉลี่ยกับพระเอกเอานะ (แอบคิดถึงสายกำลังภายในที่ผญทุกคนปิ๊งพระเอกกันหมดจนคนอ่านงงว่ามีผชคนเดียวในเรื่องหรอ) เทคนิคการเขียนของคนเขียนคือต้องให้นายเอกไม่รู้ตัวว่าถูกชอบนี่แหละ ต้องหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลให้นายเอกไม่โดนว่า เพื่อให้คนอ่านไม่รู้สึกว่ามีการนอกใจกันทั้งยังสามารถฟินไปกับตลคอื่นได้ด้วย หรือเขียนให้คนอื่นๆมีคสพที่คลุมเครือกับนอเอาประมาณนี้ อีกเทคนิคหรือเหตุผลนึงคือนายเอกเป็นคนดำเนินเรื่องด้วยแหละ ซึ่งแนวๆนี้(ที่ไม่ใช่รุ่งอรุณ)จากที่เห็นหลายๆเรื่องนะ พระเอกเหมือนเป็นไม้ประดับ มีหน้าที่เป็นแฟนและป๋าสายเปย์ให้นายเอกอย่างเดียว ค่าตัวแพงยิ่งกว่าดาราฮอลลิวูด555 คนอื่นผลัดกันมาให้ความช่วยเหลือนายเอกซึ่งเรามองว่าเป็นการสร้างโมเม้นด้วยเหมือนกัน แนวๆนี้คือเราจะเลี่ยงเลยค่ะ ชอบแนวที่พระนายบทบาทเท่ากัน พระเอกก็มีส่วนสำคัญในการดำเนินเรื่องและทั้งสองเคารพช่วยเหลือซึ่งกันอะไรแบบนี้มากกว่า
คือบ่นซะยืดยาวเพราะฝังใจกับอะไรแบบนี้ค่ะ ไม่รู้คุณ(คนรีวิว)เปลี่ยนแนวคิดต่อเรื่องนี้แล้วหรือยังนะแต่อยากมาตอบ อยากเล่ารสนิยมและมุมมองที่มีต่อนิยายวายแนวนี้เฉยๆค่ะ ทั้งนี้เราไม่ได้มีเจตนาจะว่ารสนิยมใครทั้งนั้น ไม่เอาแบบไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านอะไรแบบนี้นะ5555
ในเว็บมีทดลองอ่านอยู่ แต่มันไม่ไปถึงตอนที่เราเห็นว่าขัดใจจริงๆ ก็เลยลองซื้อมา โทนเรื่องดี บรรยากาศในเรื่องก็ดี แต่ก็น่าเสียดายตรงคสพ.พระนาย และคสพ.ของนายเอกกะคนอื่นๆ นี่แหละค่ะ y u y ทั้งนี้ก็แล้วแต่รสนิยมจริงๆ ค่ะ ขอย้ำอีกทีว่านิยายเรื่องนี้เป็นนิยายน้ำดีนะคะ ใครชอบก็ชอบเลย ส่วนเราขอผ่านแต่เพียงเท่านี้ แง
อีกประเด็นว่านายเอกไม่รู้ นั่นเราก็เข้าใจนะคะ นั่นแหละถึงไม่ชอบ ฮาาา คือเขาแต่งมาในมุมที่ให้คนอ่านรู้หมดทุกอย่าง พอไปมองในมุมนายเอกมันก็เลยขัดใจอะค่ะ อยากให้รู้ตัวสักที คนอ่าน(เรา)จะขาดใจแล้ว 55555
ต้องขอแก้ตัวว่านี่เป็นเฉพาะในมุมมองของเราเท่านั้นแหละค่ะ จริงๆไม่อยากให้ใช้คำว่ารีวิวเท่าไหร่ เพราะมันเหมือนเรามาบ่นลงบล็อกเฉยๆ แต่เอาจริงๆ มันก็รีวิวนั่นแหละ ฮาา ยินดีที่ได้ร่วมแสดงความเห็นนะคะ!
ส่วนนายเอกทำไมไม่รู้ตัว คนออกอาการขนาดนั้น ทุกคนรู้ คือนายเอกเรื่องนี้ชายแท้นะ เราว่าเขาก็ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ว่ามีผู้ชายมาชอบ หรือเขาสนใจผู้ชายแล้วก็ออกจะคิดเรื่องวิจัยอะไรมากกว่าพวกนี้รึเปล่า เราว่าเหมาะกันโทนเรื่อง พอดีเราชอบแนวแบบนี้ด้วยเลยว่ามันเข้ากับเรื่องแล้ว ถ้าเน้นรักๆมันจะไม่ใช่แนวซอมบี้โลกแตกเซอไวเวิลอ่าสิ 555
ส่วนข้อที่สงสัยว่าทำไมนายเอกจำไม่ได้ พระเอกจำได้ เราจำได้ว่ามันมีบอกในตอนแรกที่พระเอกเข้าไปในจิตนายเอก ตอนนั้นมันเกิดที่จิตสำนึกของนายเอกเลย เราก็จำชื่อเรียกไม่ได้ แต่เหมือนในจิตจะมีหลายๆชั้น ชั้นที่เข้าไปครั้งแรกนี่คือในสุด ถ้าออกไปนายเอกจะจำไม่ได้ แต่พระเอกจำได้ เพราะเป็นคนเข้ามาอ่ะ หลังจากนั้นเกิดขึ้นนายเอกก็เข้าใจว่ามโนไปเอง ก็จำได้นะ เหมือนฝันอ่ะ แบบตื่นมาอาจจะจำได้บ้างนิดๆหน่อยๆ ประมาณนี้
สำหรับเรา 3 คนก็คือเยอะแล้วค่ะ ฮาาาา อย่างมายะเราก็ไม่ซีเรียสนะคะ โอเค เข้าใจได้ แต่เจนนี่เราแบบหมั่นไส้มากๆ ทำไมหล่อนมีโมเม้นเยอะกว่าพระเอกห๊ะ! แบบนี้อะค่ะ ถถถ โมเม้นเยอะจนจะเปลี่ยนมาเชียร์นายแล้วเนี่ย! นั่นแหละส่วนที่ทำให้เราไม่ชอบอะค่ะ เราอยากอ่านโมเม้นที่ให้พระ-นายดำเนินเรื่อง ไม่ใช่ให้มือที่ 3 มาดำเนินเรื่อง /แง
เราว่าเพราะมันชัดเจนกับคนอ่านเกินไปแหละค่ะ ว่าพระเอกชอบนะ เขาปกป้องนายเอกนะ คือพอเราที่เป็นคนอ่านรู้ทุกอย่าง มันเลยกลายเป็นหงุดหงิดทุกครั้งที่นายเอกไม่รู้ อันนี้เป็นความไม่ชอบส่วนตัวนะคะ เราว่านิยายเขียนได้ดีแล้วแหละ เขียนสนุกด้วย ก็เชียร์ให้หลายคนลองเอาไปอ่านกัน ส่วนตัวเราอ่านถึงเล่ม 2 แล้วก็คือไม่รอดเหมือนเดิม ก็เลยบาย ฮาาาา ยังไงมาสปอยด์เล่ม 3 ให้ฟังด้วยได้มั้ยคะ อยากรู้ตอนจบ---แค่ก