นักเรียม.ปลายธรรมดาที่ใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อยที่ตืื่นเช้าไปโรงเรียนถึงเวลาเลิกเรียนก็กลับบ้านถึงส่วนใหญ่จะไม่ถึงบ้านก็เถอะ 5555 แล้วพอเสาร์อาทิตย์ก็มีไปร้านเน็ตบ้าง ไปสวนสาธารณะบ้าง หรือไม่ก็อยู่แต่บ้านดูซีรี่ย์ไปจนถึงเช้า (บางเรื่องดูแบบไม่นอนเลยก็มี) แต่ก็นั่นแหละชีวิตแสนจะธรรมมาของผม

แต่อยู่มาวันนึงผมก็คิดได้ว่า จริงๆแล้วผมอยากทำอะไรกันแน่ ผมอยากใช้ชีวิตแบบไหน และในอนาคตผมอยากเป็นอะไรซึ่งคำตอบที่ผมได้จากทั้งหมดนี้คือ "ไม่รู้" ใช่ผมไม่รู้อะไรเลยตลอดเวลาที่ผ่านมาผมก็แค่คิดว่าผมแค่ต้องใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆเรียนให้จบ มีงานทำที่มั่นคง มีรายได้ที่ดี มีครอบครัว และกลับมาดูแลพ่อแม่ มันคงเป็นอะไรที่ธรรมดาจนมนุษย์ทุกคนก็ต่างต้องผ่านอะไรแบบนี้มาทั้งนั้นแหละ แต่วันนึงผมก็กลับคิดว่าผมจะทำทั้งหมดนั้นได้จริงๆหรอ แล้วถ้าผมผ่านช่วงเวลาทั้งหมดแล้วยังไงต่อล่ะ คนส่วนใหญ่ก็จะบอกว่า "ก็แค่ใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆมันจะไปยากอะไร" ผมเห็นด้วยนะก็แค่ใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆมันไม่เห็นยากตรงไหนเลย แต่สิ่งที่ยากกว่าคือใช้ชีวิตยังไงให้มีความสุขต่างหาก สำหรับผมการใช้ชีวิตให้มีความสุขได้ยังไงนั้นเป็นคำถามที่ผมถามตัวเองบ่อยมากๆเลยแหละช่วงนี้ อาจเป็นเพาะผมเบื่อกับชีวิตที่อยู่ในกรอบทำอะไรเดิมๆซ้ำๆซากๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่มีความสุขเลยนะ 

การใช้ชีวิตแบบนี้ผมก็มีความสุขดี ผมมีครอบครัวที่ให้ความอบอุ่นผม ผมมีเพื่อนที่ดี ขาดอย่างเดียวก็คือแฟนนี่แหละ 5555 แต่สำหรับผมการหาแฟนไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องมากังวลตอนนี้หรอกผมยังมีเวลาอีกเยอะในการหาคู่ชีวิตของผม ตอนนี้ผมมีแค่นี้ก็พอแล้ว แต่ที่ผมตัดสินใจเริ่มเขียนนี้ก็คือผมอยากให้สิ่งนี้เป็นไดอารี่ของผมที่บันทึกเรื่องราวในชีวิตของผมไว้ไม่ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข มีความทุกข์ หรือ

เวลาเศร้า ผมก็อยากบันทึกสิ่งต่างๆไว้เพื่อย้ำเตือนตัวผมเองในอนาคตเวลาที่ผมท้อ หรือเสียใจ ว่าช่วงเวลาในชีวิตของผมไม่ได้มีแค่ช่วงเวลาที่ ท้อแท้ เศร้า หรือเสียใจ แต่มันยังมีช่วงเวลาที่มีความสุข 

เวลาที่ทำให้ยิ้ม เวลาที่ผมหัวเราะ ผมไม่อยากให้ตัวผมในวันนั้นต้องมาเสียใจกับอะไรภายหลัง ผมก็แค่อยากใช้ชีวิตที่มีความสุขปนทุกข์ไปเรื่อยๆถึงแม้บางครั้งมันอาจจะเศร้าจนผมต้องร้องไห้ มันอาจจะทำให้ผมหัวเราะเสียงดังออกมา หรือมันอาจจะทำให้ผมมีความสุขจนแทบบ้าเลยล่ะ และผมไม่อยากลืมช่วงเวลาเหล่านั้น ผมอยากจะจดจำทุกช่วงเวลาที่ผมใช้ชีวิต ผมอาจจะเขียนเรื่องราวของผมไปจนแก่ 

หรือผมอาจจะลืมไปเลยว่าผมเคยเขียนอะไรแบบนี้ด้วย แต่ว่าถ้าหากตัวผมในอาคตที่กำลังท้อแท้

หรือเสียใจ ยังจำไดอารี่นี้ได้และได้อ่านสิ่งนี้ ผมก็อยากจะบอกกับตัวผมในตอนนั้นไว้ว่า

"เราไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้นายกำลังทำอะไรอยู่นายอาจจะมีครอบครัวที่อบอุ่น มีงานที่มันคง

หรืออาจจะไม่มีอะไรเลย แต่เราก็ดีใจนะที่นายยังจำสิ่งนี้ได้อยู่ แต่ว่าถ้านายกำลังเสียใจอยู่เราอยากจะบอกว่า นายทำดีแล้วล่ะ นายทำได้ดีแล้วไม่ต้องเสียใจกับอะไรหรอก ที่ผ่านมานายก็ผ่านอะไรมาเยอะแล้ว แล้วนายก็ผ่านมันมาได้ด้วยดีเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเองแหละ เราหวังว่าสิ่งที่เราเขียนทิ้งไว้จะช่วยให้ได้ดีขึ้นได้นะ ยิ้มเข้าไว้ล่ะ มีความสุขมากๆนะตัวฉัน อย่าเสียใจนานล่ะ " 

ก็ไม่รู้หรอกนะว่าตัวผมเองยังจะจำสิ่งนี้ได้รึเปล่าอย่างที่บอกผมอาจจะลืมมันไปเลยก็ได้ และผมก็ไม่ได้หวังให้ใครเข้ามาอ่านสิ่งที่ผมเขียนหรอกนะ แต่ถ้าใครที่กำลังอ่านอยู่ผมก็หวังว่าสิ่งที่ผมเขียนนี้จะมีประโยชน์บ้างสำหรับใครที่กำลังท้อ หรือเบื่อๆแล้วกดเข้ามาอ่านผมก็หวังว่าคุณจะสนุกไปกับเรื่องราวที่ผมจะเขียนนะ ผมอาจจะไม่เขียนทุกวันหรอกผมอาจเขียนอาทิตย์ล่ะครั้ง หรือเดือนล่ะครั้งเลยก็ได้ แต่ผมก็จะพยายามเขียนเท่าที่ผมจะเขียนได้มากที่สุดแล้วกัน สำหรับใครที่อ่านจนจบก็ขอบคุณนะครับที่ยอมเสียเวลาเข้ามาอ่านอะไรที่ธรรมดาๆแบบนี้  ผมก็ขอให้วันนี้และทุกๆวันเป็นที่ดีสำหรับคุณนะครับ 

"ขอบคุณครับ"

IG:Jak_0026