เรานั่งตรงข้ามกันที่โต๊ะเล็กๆ ริมระเบียง โต๊ะเดิม.. ที่เรามักมานั่งจิบเบียร์ และถ่ายทอดเรื่องราวของแต่ละวันให้กันและกันฟัง 

วันนี้กลับต่างออกไป 

ผมเงียบ เขาเงียบ มีเพียงเสียงฝนที่ตกปรอยๆ กระทบหลังคา เขายกแก้วกาแฟดำขึ้นมาดื่ม คราบกาแฟเลอะบนขอบแก้วสีขาว 

"เริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม"  เขาถามหลังจากพ่นควันสีเทาออกจากจมูก

"ถ้ากาแฟแก้วนั้นผมเป็นคนชง ป่านนี้คุณอาจตายไปแล้วก็ได้" 

เขาแค่นหัวเราะ "คุณคงเกลียดผมมาก" 

"เปล่า" ผมคาบบุหรี่ไว้ในปาก เอามือซ้ายป้องลมที่พัดเข้ามาและจ่อไฟแช็คเข้าที่ปลายมวนบุหรี่สีขาว

"ที่ผ่านมาผมคิดว่าผมไม่ได้รักคุณ แต่เปล่าเลย ความจริงแล้วผมรักคุณ" 

"รักมาตลอด" 

ผมจ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ผมชอบมองดังเช่นทุกที

ลึกซึ้ง..

อ่อนหวาน..

เขาเอื้อมมือมากุมมือผม มือของเขาเย็นเฉียบ แต่ขณะเดียวกันก็อุ่นเหลือเกิน

"ถ้าอย่างนั้น ให้โอกาสผมอีกสักครั้งได้ไหม"

"ผมยังมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ" 

"คุณเลือกที่จะไปก็ได้" สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง ปลายนิ้วโป้งขยับไปมาบนหลังมือผม

"ใช่ ผมมีทางเลือกเยอะแยะ" ผมดึงมือกลับ ใช้นิ้วโป้งเคาะก้นกรองบุหรี่ และจ้องมองขี้บุหรี่ปลิวลงไปตามสายลมที่พัดมากับฝน  หันมาสบตากับเขาอีกครั้ง

"แต่ต่อให้มีทางเลือกอีกสักกี่ทาง ผมก็ยังจะเลือกคุณ"